Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει θεατές σε ένα κακοπαιγμένο θέατρο του παραλόγου. Τη στιγμή που η οικονομία καταρρέει, η αγορά έχει στραγγίξει, η ανεργία βρίσκεται στα ύψη, η part time απασχόληση με μισθούς €200 τείνει να γίνει καθεστώς και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος επιδίδονται σε ένα ρεσιτάλ σουρεαλισμού. Δουλεύουν ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί εμάς.
Λίγο πριν γίνει νέα περικοπή των συντάξεων και ενώ επίδομα ανεργίας λαμβάνει ο ένας στους δέκα ανέργους, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησαν μείζον θέμα προς επίλυση την άρση της απαγόρευσης του ελεύθερου κάμπινγκ. Με ένα μακροσκελές κείμενο, 38 βουλευτές κατέθεσαν ερώτηση επισημαίνοντας πως «τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελεύθερης κατασκήνωσης − άμεση αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον, αυτοοργάνωση, συμβίωση− ανταποκρίνονται στις σωματικές, ψυχικές και πνευματικές ανάγκες πολλών ατόμων, τα οποία αδυνατούν να τις καλύψουν με την καθολική απαγόρευσή της, κάτι που μεταφράζεται στη στέρηση του συνταγματικού δικαιώματος ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους»
Οι βουλευτές κάνουν ένα βήμα παραπέρα επισημαίνοντας στην ερώτησή τους πως η απελευθέρωση του ελεύθερου κάμπινγκ «θα μπορούσε να είναι ένα μέτρο αντίστοιχο του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος» (!)
Την ίδια στιγμή, εν μέσω του κλίματος της οικονομικής κατάρρευσης, άλλοι 28 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θεώρησαν ως μείζονα και επείγουσα μεταρρύθμιση την κατάργηση της διαγωγής στα σχολεία. Γι' αυτό κατέθεσαν κι εκείνοι ερώτηση στη Βουλή καθώς η «διαγωγή», όπως είπε και ο υπουργός Παιδείας, «πρόκειται για μία εντελώς αναχρονιστική διάταξη που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στους αριστερούς και δημιουργικούς πολίτες της χώρας»...
Η πρώτη σκέψη είναι προφανής: Πού ζει η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας; Σε ποιον κόσμο, σε ποια δεκαετία, σε ποια χώρα; Ότι δηλαδή το πρόβλημα των σχολείων στη χώρα μας είναι ότι είναι πολύ αυστηρά (;!). Δεν τους έχει μιλήσει κανείς για τη ζούγκλα που επικρατεί μέσα στις σχολικές αίθουσες με καθημερινά φαινόμενα bullying, βίας και στοχοποίησης μαθητών, επέκταση της επιρροής της ΧΑ στα σχολεία;
Η δεύτερη σκέψη βέβαια δίνει την απάντηση: Ουδείς κόπτεται επί της ουσίας για τη διαγωγή. Βασική επιδίωξη είναι ο αποπροσανατολισμός της συζήτησης από την αξιολόγηση, από την οικονομική ασφυξία και τη νέα περικοπή των συντάξεων που ήδη συμφώνησαν κυβέρνηση- τρόικα. Αντί οι βουλευτές να αναλάβουν πρωτοβουλία για την ανάκαμψη της οικονομίας, για την εισροή επενδύσεων που θα μείωναν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, περί άλλων τυρβάζουν.
Διότι είναι σίγουρα προτιμότερο για την κυβέρνηση να ερίζουμε για το κατά πόσο χρειάζεται ή όχι η ύπαρξη ενός ανενεργού μέτρου, όπως αυτό της διαγωγής, από το να συζητάμε για τις παλινωδίες που έχουν γίνει τους τελευταίους μήνες στη διαπραγμάτευση, οι οποίες οδήγησαν σε ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις της τρόικας με δεδομένο ότι στο μεσοδιάστημα η οικονομία κατέρρευσε.
Άλλωστε, ακόμα και οι ίδιοι οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος παραδέχονται στην ερώτησή τους ότι «τα τελευταία χρόνια, στην πλειονότητα των σχολείων έχει καταστεί ανενεργή η διάταξη και δεν επιβάλλεται το αυταρχικό και εκδικητικό αυτό μέτρο στους μαθητές, ούτε σε ιδιαίτερα ακραίες περιπτώσεις».
Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ότι τη στιγμή που σε ολόκληρη την Ευρώπη γίνονται καμπάνιες για την αποφυγή φαινομένων bullying και για την αυστηροποίηση των σχολικών ποινών, στη χώρα των ιδεοληψιών το Υπουργείο Παιδείας κόπτεται για να μην καταγράφεται στα απολυτήρια η διαγωγή των μαθητών. Πιο πολύ μοιάζει σαν υπουργοί, βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης να προσπαθούν να πάρουν το αίμα τους πίσω, όταν ως καταληψίες φερειπείν κινδύνευαν να χαλάσουν τη διαγωγή του απολυτηρίου. Όταν ως μπαχαλάκηδες ένιωθαν τη δαμόκλειο σπάθη της «διαγωγής» να τους απειλεί.
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι ιδιαίτερα την περίοδο της Χούντας η διαγωγή χρησιμοποιήθηκε με εκδικητικό τρόπο κατά παιδιών αντιφρονούντων. Ας ενημερώσει όμως κάποιος το Υπουργείο Παιδείας ότι από τότε έχουν περάσει ακριβώς 50 χρόνια, μισός αιώνας. Τα προβλήματα της εκπαίδευσης είναι πολύ πιο σύνθετα, σύγχρονα και σοβαρά και δεν χωρούν ιδεοληψίες, λαϊκισμοί και ψηφοθηρικές ρυθμίσεις.
«Υπάρχουν κάποια ελάχιστα σχολεία που, για να καλύψουν την παιδαγωγική τους ανεπάρκεια ή για να τιμωρήσουν για όλη του τη ζωή έναν απόφοιτο της μη αρεσκείας τους, εφαρμόζουν συχνά την υποβάθμιση της διαγωγής των μαθητών» σημειώνουν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν πράγματι λοιπόν είναι έτσι, μήπως το Υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε να προβληματιστεί για το τι θα κάνει που στις αίθουσες βρίσκονται τόσο ακατάλληλοι εκπαιδευτικοί; Μήπως, εάν ισχύει αυτό που λένε οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι καθηγητές αυτοί μπορεί να εκδικηθούν τους μαθητές βαθμολογικά ή και με άλλους τρόπους και δεν λύνεται το πρόβλημα με την κατάργηση της διαγωγής;
Και επειδή το θέμα της εκπαίδευσης και των όσων συμβαίνουν μέσα στις σχολικές αίθουσες είναι σοβαρό και μια και το θέμα τους είναι η «διαγωγή», ας σκεφτεί το Υπουργείο ότι ενδέχεται οι «ανυπεράσπιστοι έφηβοι» που επικαλείται να μην είναι οι μαθητές που κινδυνεύουν να αξιολογηθούν με διαγωγή κοσμία ή επίμεμπτη. Αλλά οι μαθητές που υφίστανται την επίμεμπτη συμπεριφορά, τη στοχοποίηση, το bullying των ψευτονταήδων, που πλέον δε θα τιμωρούνται ούτε καν με αρνητική αξιολόγηση της διαγωγής τους.
Διότι σε κάθε περίπτωση ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι πράγματι η Παιδεία. Ο βαθμολογικός πήχης χαμήλωσε δραματικά στο Γυμνάσιο, μειώθηκαν τα μαθήματα στο «νέο λύκειο», φοιτητές και διοικητικοί υπάλληλοι αποφασίζουν για την επιλογή πρυτανικών αρχών των ΑΕΙ, καταργήθηκαν τα Συμβούλια Ιδρυμάτων και οι νόμοι για την αξιολόγηση, έγινε πλήρως αναξιοκρατικός ο τρόπος εκλογής των διευθυντών στα σχολεία, το σύστημα προαγωγής ξεχαρβαλώθηκε, δόθηκε το δικαίωμα στην Εκκλησία να μπλοκάρει μεταρρυθμίσεις ή να αποφασίζει για το ποιος τοποθετείται υπουργός Παιδείας και η αριστεία... έγινε ρετσινιά.
13°
