Με ένα παραληρηματικό άρθρο στη φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Hurriyet», ο Γιουσούφ Κανλί ξεσπά εναντίον του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά με φόντο τη στάση του στο Κυπριακό.
Ο Κανλί στο άρθρο του που φέρει τον τίτλο «Οι Έλληνες δεν χρειάζονται εχθρούς», σημειώνει: «Όταν βλέπουμε φίλους να έχουν ανάρμοστη συμπεριφορά, δεν λέμε συχνά “Με τέτοιους φίλους τι τους θέλεις τους εχθρούς”; Βλέποντας την άθλια συμπεριφορά του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά από τότε που του ανέθεσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας το χαρτοφυλάκιο (του ΥΠΕΞ), ίσως θα πρέπει να παραφράσουμε αυτή την έκφραση ως εξής: «Με τον Κοτζιά για υπουργό Εξωτερικών, τι τους θέλουν τους εχθρούς οι Έλληνες;».
Ο Κοτζιάς ζει στον δικό του εμμονικό κόσμο
Και συνεχίζει γράφοντας επιρρίπτοντας την ευθύνη για την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων αποκλειστικά στη στάση του Έλληνα υπουργού, κατηγορώντας τον πως «ζει στον δικό του εμμονικό κόσμο και έχει άλλη αντίληψη της πραγματικότητας από τον υπόλοιπο κόσμο».
Μάλιστα, για να δικαιολογήσει τον ισχυρισμό του, παρέθεσε τις δηλώσεις του κ. Κοτζιά ανήμερα της 25ης Μαρτίου από την Κύπρο, γράφοντας:
«Πρώτον, ο Κοτζιάς είπε: "Η αίσθηση από τις διαπραγματεύσεις στην Γενεύη ήταν ότι η Τουρκία δεν ήταν έτοιμη". Η πραγματικότητα είναι πως σύμφωνα με τις τουρκοκυπριακές και ελληνοκυπριακές πηγές μου, ο μόνος που δεν ήταν έτοιμος ήταν ο Κοτζιάς. Όλοι έμειναν με την εντύπωση ότι η πλευρά που δεν ήταν έτοιμη – ή για να το θέσω πιο σωστά, που δεν είχε καλή θέληση- για τις διαπραγματεύσεις ήταν η ελληνική.
»Δεύτερον, ο Κοτζιάς ισχυρίστηκε ότι το δικαίωμα της επέμβασης κάτω από την ομπρέλα της Συνθήκης των Εγγυήσεων του 1960 και των εγγυήτριων δυνάμεων ήταν κατά τη γνώμη του […] “ανύπαρκτο και παράνομο”. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό ότι ακούω τον υπουργό Εξωτερικών μιας εκ των τριών εγγυήτριων δυνάμεων (Ελλάδα, Τουρκία και Βρετανία) να προχωρά σε έναν τέτοιο ισχυρισμό. Τουλάχιστον, ως ακαδημαϊκός, ο ΚΟτζιάς θα έπρεπε πραγματικά να έχει καλύτερη γνώση, ωστόσο όπως όλοι ξέρουμε, οι πολιτικοί μπορούν κάποιες φορές να είναι πιο φειδωλοί με την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, το διεθνές δίκαιο έχει ποικίλες πηγές και είναι αλήθεια συγκλονιστικό να ακούω τον υπουργό Εξωτερικών μιας εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων να διατυπώνει έναν τέτοιον ισχυρισμό. Τουλάχιστον ως Ακαδημαϊκός ο κ. Κοτζιάς θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα ότι οι πολιτικοί μπορούν να είναι πιο φειδωλοί με την αλήθεια. Όπως και να έχει το διεθνές δίκαιο έχει πολλές πηγές κι ερμηνείες, έτσι ευτυχώς η άποψη του Κοτζιά δεν είναι η μόνη πηγή αυθεντίας στο θέμα.
»Τρίτον, είναι στα αλήθεια λυπηρό να βλέπω τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να αναφέρεται στους "Τουρκοκύπριους και τις τρεις μικρές μειονότητες στην Κύπρο” ομαδοποιώντας τις στην ίδια φράση, σε αντίθεση με τους Ελληνοκύπριους, λες και οι Τουρκοκύπριοι είναι μια αμελητέα μειονότητα στο νησί και όχι η ισότιμη συνιδιοκτήτρια της Κύπρου. Μια τέτοια στάση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος τόνισε πρόσφατα σε ένα κύριο άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Washington Times πως η Τουρκία θα επεκτείνει ένα χέρι φιλίας και συνεργασίας προς τους Ελληνοκυπρίους στην περίπτωση μιας συμφωνίας».
Ο Κοτζιάς έχει μια διεστραμμένη αντίληψη ότι οι Τουρκοκύπριοι είναι μειονότητα
Σε άλλο σημείο, ο Κανλί κατηγορεί και πάλι την ελληνική πλευρά για «διεστραμμένη αντίληψη», γράφοντας: «Οι δηλώσεις του Κοτζιά, όπως και εκείνες του Νίκου Αναστασιάδη αλλά και του Κύπριου υπουργού Εξωτερικών, Γιαννάκη Κασουλίδη, έχουν μια διεστραμένη αντίληψη ότι δηλαδή οι Τουρκοκύπριοι είναι μια μειονότητα στο "Ελληνοκυπριακό έθνος" και είναι η στάση που πάντα έβαζε εμπόδια σε μια συμφωνία».
Κατά την άποψή του, η όλη «διαστρέβλωση της πραγματικότητας» ξεκίνησε από το 1962, τον Μακάριο και «τις επεκτατικές βλέψεις της Ελλάδας», στις οποίες «οι Τουρκοκύπριοι και η μητέρα πατρίδα τους η Τουρκία είπαν ένα σκληρό όχι».
Τέλος, ο Τούρκος αρθρογράφος ολοκληρώνει το άρθρο του με μια νέα και πιο σκληρή επίθεση στον Έλληνα υπουργό υποστηρίζοντας: «Ένας υπουργός Εξωτερικών θα έπρεπε να έχει τη διανοητική ικανότητα να καταλάβει ότι η λύση στο Κυπριακό απαιτεί να κάνει τα εξής τρία βήματα:
Να αναγνωρίσει την ύπαρξη δυο ισότιμων λαών στο νησί που η σχέση τους δεν είναι σχέση πλειοψηφίας ή μειοψηφίας αλλά δυο λαών που μοιράζονται την ίδια πατρίδα.
Να κατανοήσει ότι το νέο κράτος θα είναι μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία δυο ισότιμων οντοτήτων και
Να αναγνωρίσει τις ανησυχίες γύρω από την ασφάλεια και των δυο λαών και να αναδιατάξει την διάσταση της ασφάλειας και των εγγυήσεων με έναν τρόπο που θα απαλύνει αυτές τις ανησυχίες».
18°
