Μαραμένο λύκειο ή πεθαμένη ιδεολογία

Μαραμένο το Λύκειο, λοιπόν. Μια εκπαιδευτική βαθμίδα εφήβων που σφύζουν από ζωή, ονειροπολούν, προσπαθούν, μελετούν, ερωτεύονται, παθιάζονται, ζουν. Ακόμα και όταν αποτυγχάνουν, βάζουν τα χέρια και σηκώνονται, γελάνε ή κλαίνε και πάνε παρακάτω. Είναι ζωντανοί. Είναι τα παιδιά μας, που ακόμα κι αν κάποια από αυτά δεν μιλούν καλά ελληνικά, γράφουν ανορθόγραφα, δεν ξέρουν τη μέθοδο των τριών ή τους νόμους του Newton, έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους να καταφέρουν κάτι, να προχωρήσουν και να νικήσουν. Αν βέβαια τα αφήσετε. Αν τους δώσετε όσα δικαιούνται για να αποκτήσουν γνώσεις και δεξιότητες και όχι πέτσινα απολυτήρια και πτυχία. Για να βγουν στην ελεύθερη κοινωνία με εφόδια. Να δουλέψουν στην ελεύθερη αγορά. Να ζήσουν ως ελεύθεροι άνθρωποι.

Τολμάτε να μιλάτε για μαραμένο Λύκειο εσείς που στο όνομα της πεθαμένης και νόθας ιδεολογία σας κάνατε τα πάντα ώστε να καταστρέψετε την εκπαιδευτική διαδικασία όχι μόνο στο Λύκειο αλλά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Εσείς που αναγορεύσατε τις καταλήψεις και τις καταστροφές των σχολείων σε ηθικό πλεονέκτημα και δήθεν αγώνες της επαναστατημένης νεολαίας. Εσείς που μετατρέψατε την αξιολόγηση των μαθητών σε παρωδία, στη λογική «δώσ’ του ένα απολυτήριο να βρει μια θέση στο Δημόσιο». Εσείς που διασύρατε όποιον συμφωνούσε με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.  Εσείς που λατρέψατε ως αντισυστημικό όποιον ήθελε να δυναμιτίσει την κανονικότητα της σχολικής ζωής. Εσείς που αγωνιστήκατε μαζί με όλο το πολιτικό σύστημα για τον πολλαπλασιασμό των μαθημάτων και των ειδικοτήτων ώστε να βολεύεται η πελατεία σας. Εσείς που χωρίσατε τα μαθηματικά σε Δυτικά άρα καπιταλιστικά, δηλαδή κακά, και Ανατολικά άρα σοσιαλιστικά, δηλαδή καλά.

Ε, λοιπόν, όχι. Όσες και όσοι δουλεύουμε με τα παιδιά σας στο Λύκειο, Γενικό και Επαγγελματικό, γνωρίζουμε τα προβλήματα, τη δυσπραγία, την απαξίωση. Γιατί τα ζούμε. Γιατί οι περισσότεροι πασχίζουμε για το αντίθετο. Ξέρουμε ότι όλες οι κυβερνήσεις συνέβαλαν ώστε το σχολείο να δουλεύει πρώτα και κύρια για τους εργαζόμενους σε αυτό και μετά και δευτερευόντως για τους μαθητές του. Η σωστή διδασκαλία να θεωρείται πλεονασμός. Το αποτέλεσμα να μη μετριέται ποτέ και με κανένα τρόπο. Η αξιολόγηση να είναι εικονική. Το φροντιστήριο να καθίσταται απαραίτητο.

Αλλά κάποιοι πραγματικά «αντισυστημικοί» και «επαναστάτες» δεν έχουν καταθέσει τα όπλα. Κόντρα στην κυρίαρχη ιδεολογία, αγωνίζονται ακόμα και κάνουν το σωστό και το αυτονόητο μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον. Απέναντι στην εξισωτική προς τα κάτω ιδεολογία της μεταπολίτευσης που ταλανίζει αυτό τον τόπο σε όλες τις πτυχές του. Δεν θα την έλεγα ούτε ακροαριστερή ούτε ακροδεξιά, αν και οι έννοιες αυτές τείνουν να γίνουν συνώνυμες. Θα την έλεγα ολοκληρωτική, ισοπεδωτική, καταστροφολάγνα, αντιδραστική, ιδεολογία μίσους και συντήρησης, μια πεθαμένη ιδεολογία. Που απεχθάνεται την πρόοδο και θέλει να τη σταματήσει χωρίς να έχει να προτείνει τίποτα θετικό. Που επιδιώκει με εμμονή να βγάζει αμόρφωτους και ανίσχυρους νέους. Που κυκλοφορεί με το ψευδεπίγραφο προσωπείο ως «δημοκρατικό σχολείο».  

Δεν το ξέρει ο κόσμος, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια δεν διδάσκεται πλέον ο ηλεκτρομαγνητισμός στο Γενικό Λύκειο. Δηλαδή τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν τι είναι εναλλασσόμενο ρεύμα, τι είναι γεννήτρια, πώς δουλεύει μια ηλεκτρομηχανή, ένας ηλεκτρικός ανεμιστήρας. Σε έναν κόσμο που σε λίγο όλα θα κινούνται με ηλεκτρικό ρεύμα. Δεν γνωρίζουν τι είναι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα και όμως ζουν μέσα σε αυτά. Και δύο από τους τρεις τελευταίους υπουργούς Παιδείας έχουν σπουδές στη Φυσική. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο; Αναρωτιόσαστε, εκεί στην εξουσία, αν το Λύκειο μαράθηκε; Φτιάχνετε επιτροπές και μεγαλόπνοα σχέδια δεκαετίας;

Μήπως τα δύο τελευταία χρόνια ανατράπηκαν όσες προσπάθειες ανάταξης του Λυκείου νομοθετήθηκαν από τις προηγούμενες «αστικές» κυβερνήσεις; Μήπως στα πλαίσια επίδειξης συντεχνιακής ισχύος ανεκόπη η αυτοαξιολόγηση και η αξιολόγηση εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων; Προς ανακούφιση των οκνηρών και των άσχετων βεβαίως; Μήπως στην ίδια λογική, οι εκπαιδευτικοί σήμερα εκλέγουν το διευθυντή τους και οι διευθυντές των σχολείων τους διευθυντές εκπαίδευσης, πράγμα που κρίθηκε πρόσφατα παράνομο από το ΣτΕ; Μήπως οι δήθεν φρουροί του δημόσιου συμφέροντος παραχώρησαν τελικά το σχολείο σε «ιδιώτες» με στόχο να τους κάνουν και πελάτες;

Μήπως καταργήθηκε η τράπεζα θεμάτων και η διαδικασία εισαγωγής στα ΑΕΙ με συμμετοχή και των τριών τάξεων στο βαθμό πρόσβασης; Μήπως καταργήθηκε η βάση του 10; Μήπως καταργήθηκαν οι εξετάσεις εισαγωγής στα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία και ξεχαρβαλώθηκε το πιλοτικό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους; Μήπως καταργήθηκαν οι ποινικές ευθύνες κατάληψης και καταστροφής των σχολείων; Μήπως τα είπε όλα με μια φράση ο Α. Μπαλτάς. «Γιατί η αριστεία είναι ρετσινιά»;

Ή μήπως πετάξατε στον κάλαθο των αχρήστων τις μελέτες επιτροπών που εσείς οι ίδιοι συστήσατε για να αναμορφώσετε το Λύκειο; Γιατί όταν επί 40 χρόνια το μόνο σας μέλημα ήταν η αποδιοργάνωση και η μπαχαλοποίηση του «σχολείου της αγοράς», πώς θα μπορούσατε τώρα να θεσμοθετήσετε κάτι θετικό και καινοτόμο (βλέπε επιτροπή Λιάκου); Όταν επί 40 χρόνια ήσασταν απέναντι σε κάθε προσπάθεια βελτίωσης του υπάρχοντος, πόσο θράσος χρειάζεται για να ζητάτε διακομματική συναίνεση τώρα που είστε στην εξουσία; Πώς τολμάτε να μιλάτε για αξιοπιστία;

Εμείς οι δάσκαλοι θα συνεχίσουμε μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες να μαθαίνουμε στα παιδιά μας γράμματα. Ο καθένας και η καθεμιά με το δικό του τρόπο και με εφόδιο τις όποιες γνώσεις και ικανότητες διαθέτει. Δεν το κάνουμε πάντα με επιτυχία και δεν θα το κάνουμε όλοι. Δεν περιμένουμε και πολλά από την όποια εξουσία, που συνήθως δεν ξέρει ούτε πού πατά ούτε πού βρίσκεται στον τομέα της Παιδείας. Ξέρουμε ότι κάθε καλή προσπάθεια εκσυγχρονισμού θα πολεμηθεί από μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος και της συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, που θέλουν τη νεολαία ημιμαθή άρα και διαχειρίσιμη. Αλλά θα το παλέψουμε. Θα κρατήσουμε το σχολείο ανοιχτό και, αν και λαβωμένο, ζωντανό. Εσείς φυσικά θα συνεχίσετε να περιφέρετε την πεθαμένη ολοκληρωτική σας ιδεολογία. Ευτυχώς έχει περάσει πλέον η μπογιά της. Ούτε καν μυρίζει.