Πολιτικη & Οικονομια

Ο κ. Τσίπρας στο τρελό φορτηγό

Ένα κατοστάρικο που δανειστήκαμε και ένα που δεν δανειστήκαμε, άρα είμαστε «πάτσι»

Γιώργος Σιακαντάρης
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

«Να μη μιλάμε για την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων» δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός, «αλλά των πολλών επιλογών». Στο ίδιο κλίμα και από την ωραία και σημαιοστολισμένη ελληνικά Ερμιόνη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κουνούσε για ακόμη μια φορά το δάχτυλο στους «κακούς» Ευρωπαίους και τους προειδοποιούσε ότι στην Ευρώπη δεν χωρούν πολλές ταχύτητες. 

Είναι δυνατόν; Πρωθυπουργός και Πρόεδρος δεν γνωρίζουν ότι η Ευρώπη είναι ήδη πολλών ταχυτήτων. Αν όχι, τι είναι τότε οι 17 στις 27 χώρες της ευρωζώνης και τι είναι η Συνθήκης του Σένγκεν; Όπως έγραψε (13-03-2017) στα «Νέα» ο Περικλής Δημητρολόπουλος στην Ευρώπη αυτών των δύο πιο γνωστών ταχυτήτων κατά τους κυβερνώντες μας δεν χωρούν ταχύτητες. Απλώς καταργείται η πραγματικότητα και ζούμε και εμείς καλά και αυτοί καλύτερα. Ή μήπως καλύτερα αυτοί και εμείς χειρότερα; Και αφού καταργήσαμε τις ταχύτητες γιατί να μην καταργήσουμε και τα χειρόφρενα και να ανέβουμε στο «Τρελό Φορτηγό» της δημιουργικής περιόδου του Σαββόπουλου και όχι της ελληνοορθόδοξης που παραδόξως για αυτό το κόμμα είχε την τιμητική της στα πρόσφατα γενέθλια του Ποταμιού; Μα το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» θέλησαν να μιμηθούν; 

Τελικά αυτό που συμβαίνει με τους σημερινούς κυβερνήτες μας δεν είναι ότι οδηγούν  μόνο ένα φορτηγό χωρίς ταχύτητες αλλά και χωρίς χειρόφρενο. Μόνο να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα (τέλος της λιτότητας, ούτε ένα ευρώ λιτότητας, 3,6 % μέτρα θα αντιστοιχούν με 3,6% αντίμετρα) και άλλο τέτοιας ποιότητας σανό γνωρίζουν να σερβίρουν. 

Τι στην ουσία ζητούν οι κυβερνώντες και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ζητούν η Ευρώπη των ήδη πολλών ταχυτήτων να πάψει να είναι τέτοια, μόνο για την Ελλάδα. Μόνο που κάτι τέτοιο θα σήμαινε να μετατραπεί η Ελλάδα σε χώρα μιας ταχύτητας. Της δικής της. Τι εννοούν όταν λένε ένα δισεκατομμύριο θα βάλουμε εμείς και ένα θα βάλουν αυτοί; Και τότε οι δημοσιοοικονομικοί στόχοι; Αυτό θυμίζει τον Βέγγο που ζητούσε δυο κατοστάρικα από τον εργοδότη του. Όταν αυτός του αντιπρότεινε να του δώσει ένα, αυτός το δέχθηκε και είπε στον δανειστή του ότι δεν του χρωστάει τίποτα. Όταν ο τελευταίος απόρησε, ο Βέγγος του είπε ότι ένα κατοστάρικο που δανείστηκε και ένα που δεν δανείστηκε, άρα είναι «πάτσι». Η κυβέρνηση αρνείται να λάβει μέτρα, αλλά δέχεται να λάβει αντίμετρα. Είτε βάλετε είτε δεν βάλετε γκολ, εμείς σέντρα θα κάνουμε. «Καλύτερα δεν γίνεται» με πρωταγωνιστή τον κ. Τσίπρα και όχι τον Τζακ Νίκολσον. 

Μα σ’ όλα είναι σωστή η άλλη πλευρά; Βεβαίως και όχι. Η πρόταση που λέει ότι πρέπει εμείς μόνοι απ’ όλη την Ευρώπη να μην έχουμε εργασιακή νομοθεσία (συλλογικές διαπραγματεύσεις) ίδια με τα κεκτημένα της υπόλοιπης Ευρώπης, επειδή είμαστε σε Πρόγραμμα, είναι προσβλητική για την Ευρώπη. 

Αν όμως είχαμε εδώ να κάνουμε με ανθρώπους που αγαπούν την Ευρώπη, θα έλεγαν άλλα πράγματα από τα κούφια λόγια περί Ευρώπης των πολλαπλών επιλογών και των μη πολλαπλών ταχυτήτων. Θα τους μιλούσαν για την Ευρώπη της συναίνεσης και των συμβιβασμών, πάνω στους οποίους έχει στηθεί η υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης. Αλλά τον έχετε έτοιμο τον κ. Τσίπρα, όσο και να αγαπάει την παραμονή του στην εξουσία, να μιλάει για συμβιβασμούς;  Και θα τους έλεγαν επίσης ότι αν η Ευρώπη θέλει να υπερβεί την κρίση, αυτή θα πρέπει να υπερβεί την εθνοκεντρική αντίληψη για το μοντέλο λήψης των αποφάσεων. Αυτό χωρά μια μόνο απάντηση: «Περισσότερη Ευρώπη». Αλλά μπορεί αυτό να είναι η απάντηση του κ. Καμμένου;