Ο παππούς μου ήταν αγρότης. Ο πατέρας της μητέρας μου. Μία χρονιά με άγριο παγετό καταστράφηκε η σοδειά του και κάηκαν τα δέντρα του και από τότε πήρε την κάτω βόλτα. Έδωσε σκληρούς αγώνες για να αναστήσει την περιουσία του, πάλεψε μόνος του με τη φύση αλλά το χώμα για τον αγρότη είναι ευχή και κατάρα – δεν άντεξε και στο τέλος αναγκάστηκε να πουλήσει το κτήμα του. Γι’ αυτό θυμώνω με τις ευκολίες κάποιων για τους αγρότες που περνούν τις μέρες τους στα καφενεία παίζοντας στην πρέφα τις επιδοτήσεις κι έχουν αναθέσει την καλλιέργεια των αγρών στους μετανάστες. Τα στερεότυπα αυτά παραχαράσσουν τη μεγάλη αλήθεια ότι οι περισσότεροι αγρότες περνούν μια ζωή ποτίζοντας με τον ιδρώτα τους τη Γη και σαν μικροί μυθικοί Ανταίοι παίρνουν δύναμη από αυτή.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν έρχεται η πολιτεία και τους βάζει στο θερμοκήπιο μαζί με τις ντομάτες τους. Όταν επί δεκαετίες τους απαλλάσσει τελείως από φόρους για την ακίνητη περιουσία και τα κέρδη τους και από εισφορές στον ΟΓΑ (το ταμείο που όλους τους χωράει), μαθαίνουν ότι είναι κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη κοινωνία, σκληρά αλλά καλομαθημένα παιδιά, εκπαιδεύονται να μην ανήκουν στο οργανωμένο σύστημα των υποχρεώσεων και δικαιωμάτων.
Γιατί, όταν δεν νιώθεις κομμάτι αυτής της κοινωνίας, η αντικοινωνική συμπεριφορά προκύπτει αυτομάτως, γι’ αυτό και η ευκολία τους να κλείνουν εθνικές οδούς για μέρες αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχουν τα υπόλοιπα μέλη της. Και πάντα οι πολιτικοί φρόντιζαν να δικαιώνουν αυτήν την αντικοινωνική συνήθεια – τα μπλόκα έγιναν ετήσια τελετουργία και μονίμως έληγαν νικηφόρα. Η πολιτεία τους απογείωσε τους αγρότες, αλλά το ίδιο είχε κάνει και ο Ηρακλής, σήκωσε τον Ανταίο από τη Γη και του στέρησε τη ζωογόνο δύναμη.Όταν δεν νιώθεις κομμάτι αυτής της κοινωνίας, η αντικοινωνική συμπεριφορά προκύπτει αυτομάτως
Όταν το κράτος πτώχευσε και δεν μπορούσε πια να συντηρεί θερμοκήπια, οι αγρότες κλήθηκαν να πληρώσουν ό,τι και οι υπόλοιποι. Είναι φυσιολογικό να νιώθουν αδικημένοι γιατί οι φόροι και οι εισφορές είναι έτσι κι αλλιώς αδιανόητα ψηλοί, αδιανότητα για όλους μας, επιπλέον όμως για αυτούς ήταν και ένα πρωτόγνωρο σοκ. Το σοκ της ένταξης. Και είδατε πώς αντιδρούν. Ασυνείδητα αντέγραψαν τη συμπεριφορά των άλλων εκτός συστήματος παιδιών, των αμέτοχων, των ανένταχτων που απολαμβάνουν μονίμως την ασυλία του θερμοκηπίου των Εξαρχείων.
Έχει δει κανείς εργάτες, ιδιωτικούς υπάλληλους, εκπαιδευτικούς, δικηγόρους, εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ, απολυμένους επιχειρήσεων, έχει δει κανείς κάποιους άλλους διαδηλωτές, να φορούν ξαφνικά μάσκες, να καλύπτουν τα κεφάλια τους, να βγάζουν μαγκούρες και ρόπαλα, να μαζεύουν πέτρες και να εξαπολύουν σφοδρή και ανελέητη επίθεση σε αστυνομικούς; Όχι, μόνο μπαχαλάκηδες και αντιεξουσιαστές. Οι αγρότες έκαναν νομοτελειακά το ίδιο, ακριβώς γιατί διδάχτηκαν να βρίσκονται εκτός συστήματος, έδρασαν σαν αντικοινωνικά στοιχεία γιατί κανείς δεν τους είχε βάλει μέχρι τώρα στην κοινωνική διαδικασία. Και είναι κρίμα γιατί οι πραγματικοί αγρότες δεν είναι κουκουλοφόροι μπάχαλοι. Είναι σκληρά εργαζόμενοι σε μια δύσκολη και άχαρη δουλειά γεμάτη αντιξοότητες, τίμιοι μονομάχοι της Γης που όμως πρέπει να την ξαναπατήσουν γερά για να ξαναπάρουν τη δύναμή τους. Η δύναμη είναι στα χέρια τους.
14°
