Από τις «δηλώσεις πίστης» στις «δηλώσεις αθεΐας»;

Είμαι άθεος. Από τότε που θεωρώ πως διαμορφώθηκε η προσωπικότητά μου (κάπου στα τέλη της εφηβείας μου στα late 80’s) έπαψα (ενδεχομένως να μην κατάφερα) να πιστεύω στον Θεό.

Δεν θεωρώ πως είναι μαγκιά να είσαι άθεος. Είναι απλώς μια στάση ζωής. Παλιότερα, ήταν δύσκολο. Τις δεκαετίες του ’90 και του ’00 το να βγεις να το παραδεχτείς δημοσίως ήταν σα να έλεγες «Ναι ρε, είμαι παιδεραστής!». Όλοι σε κοιτούσαν με μισό μάτι, οι γκόμενες έφευγαν αποτροπιασμένες…

Έχουμε ωστόσο πει πολλές φορές πως όλα στην Ελλάδα είναι μόδα. Έτσι, από την άκρατη θρησκοληψία, το «Ελλάς-Σερβία-Ορθοδοξία» και τις λαοσυνάξεις του Μακαριστού, περάσαμε σε έναν ταλιμπανικό αθεϊσμό. Από εκεί που οι άθεοι αντιμετωπίζονταν ως μιάσματα και σάτυροι, άρχισαν πια οι χριστιανοί να θεωρούνται κάτι σαν διανοητικά καθυστερημένοι με τις σταυροπαναγίες να πέφτουν βροχή. Από το ένα άκρο στ’άλλο και από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό…

Αφορμή για όλα αυτά που γράφω είναι οι πρόσφατες δηλώσεις του Τάσου Κουράκη για την επιβολή ειδικού φόρου στους Χριστιανούς ώστε να πληρώνονται με τα έσοδα οι μισθοί των κληρικών. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε πως όσοι πιστεύουν στον Χριστό (στον ορθόδοξο, όχι τον άλλον-οι καθολικοί της Σύρου π.χ. την σκαπουλάρανε) θα πρέπει να το δηλώνουν στην Εφορία και να πληρώνουν cash για την πίστη τους αυτή.

Η τοποθέτηση αυτή χαιρετίστηκε από πολλούς. Όχι τόσο από το κόμμα της Κουμουνδούρου (ακόμα και ο ίδιος ο Κουράκης «τα μάζεψε» σε μεταγενέστερη δήλωσή του) αλλά από χώρους που τις περισσότερες φορές κράζουν πατόκορφα τον ΣΥΡΙΖΑ. Το βασικότερο επιχείρημα ήταν: «Γιατί εγώ ο άθεος να πληρώνω τους παπάδες;». Ωραία λογική… Μετά να πάμε στο «Γιατί να πληρώνω την ΕΡΤ αφού δεν έχω τηλεόραση;», το «Γιατί να πληρώνω την περίθαλψη των λαθρομεταναστών αφού είμαι ρατσιστής;», το «Γιατί να πληρώνω για την συντήρηση των δρόμων αφού κυκλοφορώ αποκλειστικά με ελικόπτερο;» and so on…

Η ηθική πλευρά του ζητήματος όμως είναι αυτή που τσακίζει κόκαλα. Μπορούμε να φορολογήσουμε τα πιστεύω του καθενός; Μπορούμε να βάζουμε κάποιον να πληρώνει επειδή έκανε το σφάλμα να πιστέψει στον (λάθος για μας) Θεό; Και κυρίως: Θα φτάσουμε στο σημείο να αναγκάσουμε την γιαγιούλα που ανάβει το κεράκι της στον Άγιο Φανούριο να απαρνηθεί την πίστη της επειδή δεν θα έχει να πληρώσει;

Επίσης, αν δεν είναι ρατσισμός η ταύτιση όλων των Χριστιανών με συγκεκριμένους «μεγαλοπαπάδες» τότε τι είναι;

Στην τελική, έχουμε μια επανάληψη του αιτήματος του Χριστόδουλου για τις ταυτότητες. Από την ανάποδη όμως. Τότε, αυτό που θα έλεγε πως ήταν Χ.Ο. ήταν ο «καλός». Σήμερα, είναι ο «κακός».

Στην πορεία βέβαια, το χάπι «χρυσώθηκε». Η φορολόγηση έγινε, λέει, «οικειοθελής». Έτσι γίνεται, λέει, και στο Εξωτερικό. Κάπως καλύτερα αν και προσωπικά, δεν μπορώ να συνειδητοποιήσω την λογική του «εθελοντικού» φόρου και πως μπορούν να πληρώνονται μισθοί σε μόνιμη βάση, βασισμένοι στον θρησκευτικό οίστρο των πιστών.

Έχω ξεκάθαρες θέσεις στο θέμα της Ελληνικής Εκκλησίας. Υποστηρίζω τον πλήρη διαχωρισμό της από το κράτος. Θεωρώ λογικό οι μισθοί της να πληρώνονται από την ίδια- αν ωστόσο δεν υπήρχε επαρκές «ρευστό» το Κράτος θα μπορούσε (αρχικά τουλάχιστον) να έμπαινε σε μια συμφωνία τύπου fifty-fifty και βλέπουμε. Συμφωνώ ΔΕ απόλυτα με κάτι άλλο που είπε ο Κουράκης, για την ανάγκη ενός «εξαντλητικού διαλόγου» μαζί της. Μέχρι εκεί όμως. Οι θρησκευτικοί διωγμοί και ο ρατσιστικός διαχωρισμός των ανθρώπων βάσει της θρησκείας τους πρέπει να μείνουν μακριά. Δυστυχώς, η χώρα μας έχει υποφέρει πολλά από την θρησκόληπτη μισαλλοδοξία. Καλό θα είναι να μην το λουστούμε τώρα από την ανάποδη.