Η βία γεννά τη βία και το μίσος γεννά το μίσος

Η σημαντική επιτυχία της αστυνομίας με τη ληστεία στην Κοζάνη αμαυρώθηκε από την προφανή χρήση βίας που –όπως φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού από τις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η ίδια η αστυνομία- έγινε μετά την σύλληψη.

Ως πρόσωπο που είχα βγει μπροστά στα ΜΜΕ με ξεκάθαρες και αναγκαστικά δυσάρεστες απόψεις, τις εποχές που άλλοι έκαναν ακραίο αντιμνημονιακό λαϊκισμό, θα μπορούσα να είμαι στην λίστα κάποιας από αυτές τις οργανώσεις και σε κάθε περίπτωση δεν απολαμβάνω (ούτε και έχω την ψευδαίσθηση ότι θα απολαύσω στο προβλεπτό μέλλον) καμίας συμπάθειας από αυτή την πλευρά του πολιτικού φάσματος. Δεν μπορώ όμως να μείνω σιωπηλός όταν βλέπω την κοινωνία που μεγαλώνουν τα παιδιά μου να ολισθαίνει στη βία. Ιδίως όταν σ' αυτό συμμετέχουν όχι μόνο πρόσωπα ή ομάδες από το δεξί και αριστερό άκρο του πολιτικού φάσματος, αλλά και κρατικά όργανα, με την ανοχή της κυβέρνησης.

Στα φαινόμενα της τρομοκρατικής βίας που ανδρώθηκαν στους κόλπους της μη κοινοβουλευτικής αριστεράς καθώς και η βία χαμηλής έντασης που ασκήθηκε επί πολλά χρόνια από τους "γνωστούς-αγνώστους", με την ανοχή των συγγενικών τους πολιτικών φορέων, ήρθε να προστεθεί η βία της άκρας δεξιάς με τη Δράση της Χρυσής Αυγής κατά μεταναστών και όχι μόνο.

Τώρα βλέπουμε να υιοθετείται ως δημόσια διαφημιζόμενη πρακτική και η χρήση μη νόμιμης βίας από τις δημόσιες αρχές. Το πιο ανησυχητικό για μένα είναι ότι αυτό συμβαίνει με μεγάλα τμήματα της κοινής γνώμης να αισθάνονται για την άνομη χρήση της κρατικής βίας μια άγρια ικανοποίηση (όποιος διαβάσει τα σχόλια στο διαδίκτυο το συνειδητοποιεί άμεσα).

Μίσος αισθάνονταν επί χρόνια και πολλοί από την άλλη πλευρά στις συγκρούσεις με την αστυνομία. Αδιάψευστος μάρτυρας η φράση «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που έχει χρησιμοποιηθεί σε αναρίθμητες διαδηλώσεις τις τελευταίες δεκαετίες.

Σε φυσιολογικές συνθήκες ο μέσος άνθρωπος απεχθάνεται ενστικτωδώς τη βία γιατί γνωρίζει ότι πάντα μπορεί να είναι θύμα της. Για αυτό και εκχωρείται στο κράτος το μονοπώλιο της νόμιμης άσκησης βίας, με την προϋπόθεση ότι αυτό ασκείται υπό αυστηρό έλεγχο και προϋποθέσεις.

Η αυτοσυγκράτηση του κράτους και η λειτουργία των θεσμών δεν κρίνεται όμως στο πως φέρεται στους αθώους και αμέτοχους, αλλά στους πιθανότατα ή αυταπόδεικτα ενόχους. Η ειλικρίνεια και πραγματική δημοκρατικότητα των α λα καρτ υπερασπιστών των ατομικών δικαιωμάτων που βρίσκονται στην αριστερά ή αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» (και «λάμπουν» σήμερα δια της σιωπής τους) δεν κρίνεται όταν έχουν να υπερασπιστούν τα δημοφιλή δικαιώματα των αθώων, αλλά τα αντιδημοφιλή δικαιώματα των πιθανότατα ή αυταπόδεικτα ενόχων.

Η Ελλάδα για να γίνει καλύτερη χώρα –προπαντός σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές- χρειάζεται θεσμούς που θα λειτουργούν, αστυνομία επαγγελματική και αποτελεσματική που κινείται αυστηρά εντός των ορίων του νόμου και δικαιοσύνη αμερόληπτη τόσο έναντι των αδυνάτων όσο και έναντι των ισχυρών.

Με 1,3 εκ. ανέργους που θα παραμείνουν άνεργοι για χρόνια, εκ των οποίων 57% νέοι, και εκατομμύρια ανθρώπους σε απόγνωση, η κοινωνική εκρηκτική ύλη που συσσωρεύεται είναι πολύ μεγάλη. Χρειάζεται από όλους σωφροσύνη, αυτοσυγκράτηση και αυτό σημαίνει εγκατάλειψη του ακραίου λαϊκισμού από την αντιπολίτευση, σεβασμός στους νόμους και τους θεσμούς από όλους και αμερόληπτη, νόμιμη χρήση τους από την πλευρά του κράτους και της κυβέρνησης.

Για να απαλλαγούμε από τη βία του τρομοκράτη ή του εγκληματία, Έλληνα ή ξένου, αρκεί ο επαγγελματισμός της αστυνομίας και η δίκαιη κρίση της δικαιοσύνης, που στηρίζονται από μια κοινωνία συμφιλιωμένη με το κοινωνικό της συμβόλαιο. Δεν χρειαζόμαστε την άνομη βία. Ούτε από το παρακράτος, ούτε από το κράτος. Η βία γεννά τη βία και το μίσος γεννά το μίσος.