Οι τρεις άντρες που είχα απέναντί μου πριν από λίγα βράδια σε μια μπιραρία στα νότια της Αθήνας είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό, που μόνο αν κάποιος έστηνε αυτί επί τούτου θα μπορούσε να το καταλάβει.
Ήταν οι μέρες που ο Ντόναλντ Τραμπ είχε κλείσει ένα μήνα και κάτι στο Οβάλ Γραφείο. Ένας μήνας πρόκλησης και διαχείρισης μιας σημαντικής ποσότητας χάους, ενός βομβαρδισμού παραγωγής ανατροπών και ακροτήτων που για άλλους είναι απλώς επικοινωνιακές επιβεβαιώσεις των όσων είχε υποσχεθεί προεκλογικά και εφαρμόζει με συνέπεια έναντι των ψηφοφόρων και για άλλους η αρχή ενός Αρμαγεδώνα που δεν πρόκειται να αφήσει τίποτα όρθιο στο διάβα του για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ελευθερίες και πολλά άλλα για τα οποία οι ΗΠΑ έχουν παραδώσει ιστορικά μαθήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 9ης Νοεμβρίου 2016, μετά από θρίλερ σε παγκόσμια μετάδοση όλα τα διεθνή δίκτυα μετάδιδαν ότι 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ. Αυτός ο μπρουτάλ τύπος, η μυστηριώδης χύμα παραλλαγή του αμερικανικού ονείρου που δεν δίστασε να στηρίξει τη χρυσή (σε αξία) προεκλογική του εκστρατεία σε ρατσιστικά, σεξιστικά, αντιδημοκρατικά πλαίσια. Να ανοίξει πόλεμο με τη Δικαιοσύνη αλλά και τα media, μια ολοκληρωτική συνταγή που βαφτίζεται αντισυστημική και απλώνεται σαν παγκόσμια επιδημία. Το πορτοκαλί του κεφάλι, μαζί με το επιτελείο του, κατόρθωσε να σκεφτεί μυριάδες παραλλαγές της παγκόσμιας γλώσσας των συναισθημάτων, ένα πλανητικό case study που έβγαλε τους Αμερικανούς στους δρόμους από τις πρώτες ώρες και έχει κατορθώσει να γίνει, αν λένε αλήθεια οι αριθμοί, ο πιο γρήγορα μισητός και αντιδημοφιλής πρόεδρος των ΗΠΑ, στην ιστορία του θεσμού. Ένας Αμερικανός καθηγητής Ιστορίας, μάλιστα, ο Ρόναλντ Φάινμαν, ανήρτησε στο μπλογκ του ότι η καριέρα του Τραμπ ως Προέδρου των ΗΠΑ θα τελειώσει μέσα σε επτά μήνες είτε με παραίτηση είτε με αποπομπή. Είναι έτσι;
Οι τρεις άντρες, λοιπόν, είναι κάποιοι τύποι που εμφανίστηκαν την επομένη της εκλογικής επικράτησης του Τραμπ στο Facebook να πίνουν μπίρες, με μπλουζάκια και καπέλα Τραμπ, με πούρα και χαμόγελα σε ένα μπαρ στη Γλυφάδα. «Ποια είναι αυτά τα νούμερα...» σκέφτηκαν κάποιοι μόλις είδαν τις φωτογραφίες. Μπήκαμε στη διαδικασία της αναζήτησης και το πρώτο συμπέρασμα ήταν ότι επρόκειτο για κανονικούς ανθρώπους.
Και οι τρεις τους ανήκουν σε ένα κίνημα που συστήνεται ως «Δίκτυο Ελλήνων Συντηρητικών». Ο Απόστολος Κρητικόπουλος, 43, ο Παναγιώτης Δούμας, 46 ετών, και ο Ραφαήλ Καλυβιώτης, 29. Πλούσια βιογραφικά και οι τρεις τους. Ο πρώτος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χρηματιστηριακό - τραπεζικό κλάδο. Ο δεύτερος είναι επιχειρηματίας και ο τρίτος πολιτικός επιστήμονες.
Δηλώνετε Έλληνες φαν του Τραμπ; Ασπάζεστε ό,τι λέει αυτός ο άνθρωπος για τις γυναίκες, τους μαύρους, τους μετανάστες, τις ατομικές ελευθερίες;
Είμαστε Έλληνες συντηρητικοί και είμαστε οπαδοί του Τραμπ διότι ελπίζουμε στην επιστροφή σε παραδοσιακές αξίες του συντηρητισμού, που μπορεί να προκαλέσει ένα τσουνάμι από τον Τραμπ σε πολλές χώρες του κόσμου. Τα προβλήματα της Αμερικής είναι προβλήματα των Αμερικανών, αλλά επικροτούμε ό,τι αντισυστημικό έχει επιλέξει και έχει κάνει αυτός ο άνθρωπος. Το πρόβλημά μας, και αυτό αφορά και την Ελλάδα, είναι αυτή η πολιτική ορθότητα και τα ενοχικά σύνδρομα που επιβάλλει η αριστερή ιδεολογία και ιδίως αυτή που διαμορφώθηκε από διανοούμενους όπως ο Γκράμσι.
Ο Γκράμσι έχει πει και το: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων». Αυτήν ζούμε;
Εμείς εκτιμούμε ότι αυτή τη στιγμή ζούμε το τέλος της Γαλλικής Επανάστασης. Η τάση είναι να αφήσουμε πίσω τον πολυπολιτισμό, τον σοσιαλισμό και τον φιλελευθερισμό και να επιστρέψουμε σε κοινωνίες που θα βασίζονται στις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε και εμείς και οι πατεράδες μας και οι παππούδες μας, στις αξίες του έθνους μας.
Έτσι όπως το λέτε, είναι σαν «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια στην πιο αμερικανική του εκδοχή, στην «Alt-Right», στην «Alternative Right», που θεωρείται ένα καλό κοστούμι πολύ ακραίων απόψεων, μέχρι και «καλυμμένους ναζί» τους έχουν ονομάσει…
Κοίτα να δεις, η αριστερά και στην Αμερική πήγε τα πράγματα στα άκρα. Από την ιδεολογική κατάληψη των πανεπιστημίων και όλων των μηχανισμών, των Μέσων Ενημέρωσης, της εθνικής ταυτότητας, του πολυπολιτισμού, την κυριαρχία των γκέι, τον αποκλεισμό των φωνών και των ιδεολογιών που πρέσβευαν αυτά που λέει ο Τραμπ τώρα και κυρίως περί αλλοίωσης της αμερικανικής ταυτότητας. Ούτε ξέρουμε ούτε και μας πολυενδιαφέρει τι θα κάνει στην Αμερική, αλλά αυτό που επιδιώκουμε εμείς είναι η επιστροφή σε παραδοσιακές συντηρητικές αξίες βάσει της εθνικής ταυτότητας που υπέρκειται κοινωνικών τάξεων και πολλών άλλων ζητημάτων. Ο Τραμπ ήρθε να ταράξει τα νερά του συστήματος. Είναι ένας επιχειρηματίας, έξυπνος, πλούσιος, δεν βασίστηκε καθόλου στα μέσα ενημέρωσης, ό,τι έκανε το έκανε μόνος του…
Δηλαδή, αν και συντηρητικοί και «Alt-Right» χρησιμοποιείτε όρους που είναι πολύ της μόδας και στην Ελλάδα, μιλάτε για κίνημα «αντι-ελίτ», «αντισυστημικό» και άλλα τέτοια που δεν χρησιμοποιούν οι παραδοσιακοί δεξιοί…
Αυτό που συνέβη με τον Τραμπ είναι γιατί ανατράπηκαν βασικές αξίες και πρότυπα της αμερικανικής κοινωνίας, κάτι που εν μέρει συνέβη παντού στην Ευρώπη αλλά και στη Σκανδιναβία όπου οι διάφορες ελίτ, κυρίως αυτές των διανοουμένων ακαδημαϊκών και άλλων, κατάφεραν να αλλοιώσουν βασικά συστατικά στοιχεία των κοινωνιών. Μόνο με την επιστροφή στις συντηρητικές αξίες θα επουλωθούν τα τραύματα που έχουν υποστεί οι κοινωνικοί ιστοί σε αυτές τις κοινωνίες…
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να κάνουμε ένα διάλειμμα για να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από το «Δεν γίνονται αυτά εδώ» του Σίνκλερ Λιούις (εκδ. Καστανιώτης, μτφρ. Νίκος Μάντης), όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί θα μπούμε καλύτερα στο νόημα. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα για έναν εκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ που μετατρέπεται σε δικτάτορα «για να σώσει το έθνος από την απάτη της κοινωνικής πρόνοιας, την εγκληματικότητα, το σεξ και τον φιλελεύθερο Τύπο». Διαβάστε:
…Άκουγαν όλοι με ανοιχτό το στόμα. Ο στρατηγός Ετζγουέιζ ολοκλήρωνε τη βαρβάτη, όσο και μυστικιστική ραψωδία του για τον εθνικισμό:
«…γιατί ετούτες εδώ οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι οι μόνες, ανάμεσα στις Μεγάλες Δυνάμεις, που δεν επιθυμούν την κατάκτηση. Η μεγαλύτερη φιλοδοξία μας είναι να μας αφήσουν επιτέλους στην ησυχία μας! Μοναδική ουσιαστική μας σχέση με την Ευρώπη αποτελεί η επίπονη προσπάθειά μας να εκπαιδεύσουμε τις αργόστροφες και αδαείς μάζες, που η Ευρώπη μάς εμπιστεύτηκε, σε κάτι που να θυμίζει αμυδρά τον αμερικανικό πολιτισμό και τους καλούς τρόπους. Ωστόσο, όπως σας εξήγησα, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι να προασπιστούμε τα εδάφη μας απέναντι στις ξενόφερτες ορδές των διεθνών απατεώνων που αυτοαποκαλούνται “κυβερνήσεις”, και που με τόση ζήλια εποφθαλμιούν τα ανεξάντλητα μεταλλεύματά μας, τα απέραντα δάση μας, τις τιτάνιες και πλούσιες πόλεις μας, τους όμορφους και απέραντους αγρούς μας. Για πρώτη φορά, στην παγκόσμια ιστορία, ένα μεγάλο έθνος θα πρέπει να συνεχίσει να εξοπλίζεται όλο και πιο πολύ, όχι με στόχο την κατάκτηση –όχι από φθόνο– ούτε για τον πόλεμο, αλλά για την ειρήνη! Ας προσευχηθούμε να μην παραστεί ποτέ ανάγκη, αλλά αν τα ξένα έθνη δεν λάβουν υπόψη τους την προειδοποίησή μας, τότε, όπως λέει και το ρητό για όσους σπέρνουν ανέμους, θα βρουν μπροστά τους έναν πάνοπλο πολεμιστή να στέκει φρουρός σε κάθε τετραγωνικό μέτρο τούτης της χώρας, της χώρας που οι Πατέρες του Έθνους την κληροδότησαν σ’ εμάς αφού πρώτα την καλλιέργησαν και την υπερασπίστηκαν, και των οποίων ζωντανά αντίγραφα πρέπει να γίνουμε εμείς τώρα, με το σπαθί στο χέρι… αλλιώς θα εξαφανιστούμε».
Αν το μυθιστόρημα δεν είχε γραφτεί το 1935 και ο πεφωτισμένος ηγέτης δεν συμπεριελάμβανε και το σεξ στις λαίλαπες από τις οποίες επιδίωκε να σώσει τον αμερικανικό λαό, θα μπορούσε να αναφερόταν απευθείας στον σημερινό πλανητάρχη, διότι η σχέση του σημερινού με το σεξ και το γυναικείο φύλο εν γένει είναι παροιμιώδης.
Για τους αποκλεισμούς των ΜΜΕ από τον Τραμπ οι Έλληνες οπαδοί του είναι σαφείς: «Έπρεπε να γίνει, γιατί είναι αλήθεια ότι και ψευδείς ειδήσεις κατά του Τραμπ είχαν κατασκευάσει αλλά και ψευδείς δημοσκοπήσεις είχαν μεταδώσει».
Δεν μπήκα στον κόπο να αντιτάξω ότι και ο Τραμπ το ίδιο έκανε για τη Χίλαρι, ότι το χάος που έχει προκαλέσει αυτός ο άνθρωπος μόλις σε ένα μήνα τη προεδρίας του είναι δηλωτικό μιας καταστροφικής διαδικασίας που εξάγεται και γίνεται mainstream ανατινάζοντας θεμελιώδεις κανόνες λειτουργίας των δυτικών κοινωνιών, οι θεατρινισμοί και οι λαϊκισμοί είναι αυτοί που οδηγούν στα άκρα, ότι τα τέρατα του Γκράμσι δεν είναι μουσειακό είδος αλλά νεκραναστημένα όντα σε ένα δυστοπικό περιβάλλον που το να κερνάς μπίρες και να κάνεις πάρτι επειδή κέρδισε ο Τραμπ, μοιάζει βγαλμένο από κάποια ιστορία μυστηρίου του Stephen King. Μάλλον το «22.11.63» όπου ο ήρωας χώνεται σε μια «κουνελότρυπα» και γυρίζει πίσω στο παρελθόν για να αποτρέψει κάτι κακό με πολλές συνέπειες στο μέλλον, όπως τη δολοφονία του Κένεντι. Ούτε και ότι όσα λένε ακόμα και υπό τη συντηρητική ομπρέλα τους έχουν πολλά κοινά, μα πάρα πολλά, με όσα φέρονται ως κυρίαρχη αντίληψη και στην Ελλάδα.
13°
