Οι «οικουμενικές παπάρες» και άλλα διηγήματα

Την ώρα που υπουργοί και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αρέσκονται να «φλερτάρουν» με το ΠΑΣΟΚ για ενδεχόμενη συνεργασία, άλλοι μιλούν απαξιωτικά για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και θέτουν όρους για συγκλίσεις κόμα και για στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν τους είναι αρεστά.

Μόλις πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Εσωτερικών κ. Πάνος Σκουρλέτης δήλωνε ότι υπάρχουν «βαρίδια τύπου Βενιζέλου και Λοβέρδου» που δεν μπορούν να οδηγήσουν σε διάλογο, προσθέτοντας παράλληλα ότι όποιος αγγίζει τον Γιώργο Παπανδρέου καίγεται καθώς είναι μια περίπτωση από μόνος του.

Ακόμα πιο αποκαλυπτική ήταν η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος: «Ο συγγενέστερος σύμμαχός μας -έστω και αν βρωμάει- είναι το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει να κάνουμε άνοιγμα προγραμματικό»! Πώς είναι δυνατόν να αναμένει ανταπόκριση σε ένα κόμμα που «βρωμάει»; Ο ίδιος άνοιξε και θέμα μη αρεστών προσώπων… Σε ερώτηση αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποτελεί τροχοπέδη για τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Φίλης απάντησε ότι πράγματι είναι αγκάθι για μια τέτοια συνεργασία, γιατί, όπως είπε, θεωρεί ότι ο κ. Βενιζέλος θέλει να συνεργαστεί με τη ΝΔ.

Την πιο «θεωρητική» τοποθέτηση έκανε ο κ. Τζανακόπουλος. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σε σχετική ερώτηση είπε πως «Το ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένει ένα βαθιά συστημικό κόμμα με άμεση πρόσδεση σε δίκτυα παραθεσμικής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα. Αυτά είναι χαρακτηριστικά εγγεγραμμένα στην ίδια του την ιστορία και το πολιτικό του προσωπικό. Δεν ξέρω βεβαίως αν αυτή τη στιγμή διεξάγεται μια εσωτερική μάχη στο ΠΑΣΟΚ ώστε να αλλάξει στάση και να προχωρήσει σε μια αλλαγή πορείας, να αναθεωρήσει τις στρατηγικές του επιλογές. Αν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο θα ήταν θετικό όμως με δεδομένο τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίζουν ακόμη πρόσωπα όπως ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Λοβέρδος δεν βλέπω πιθανή μια τέτοια εξέλιξη στο κοντινό μέλλον». Δεν είναι μόνο ο ασυνήθιστα παρεμβατικός τρόπος προσέγγισης μιας πολιτικής δύναμης, με την οποία δεν αποκλείει ο ίδιος συνεργασία  στο απώτερο μέλλον αλλά και η περιγραφή «ανεπιθύμητων προσώπων» από έναν κομματικό σχηματισμό, με τον οποίο δεν αποκλείεται μάλιστα η συνεργασία στο μέλλον.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα-όπως αυτά που έγραψε ο αρθρογράφος της «Αυγής» κ. Θανάσης Καρτερός. Σε κείμενό του-με το οποίο εκθειάζει τη συμβολή του κ. Καμμένου για την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στους κυβερνητικούς θώκους- γράφει: «Φευ, όμως, στην πολιτική άλλο θέλεις κι άλλο σου προκύπτει. Και Μαξίμου θα έβλεπε ο Τσίπρας με το κιάλι χωρίς τον Καμμένο. Και χωρίς τον Καμμένο θα είχε η Ευρώπη των σκληρών δανειστών την ησυχία της με τον Σταύρο, τη Φώφη και τις οικουμενικές τους παπάρες. Και χωρίς τον Καμμένο, επίσης, η πρώτη αριστερή κυβέρνηση θα ήταν ακόμα στόχος, επιδίωξη και όνειρο. Υπό τον τίτλο «Αναμένοντας τον κόκκινο Ινδιάνο». Και μην σπεύσετε, παρακαλώ, να τα βάλετε μαζί μου. Διότι δεν τα λέω εγώ αυτά. Η σκληρή αριθμητική τα λέει: ΣΥΡΙΖΑ συν ΑΝ.ΕΛΛ., ίσον πλειοψηφία, ίσον κυβέρνηση».

Στη συζήτηση δεν ήταν δυνατόν να μην παρέμβει και ο υπουργός Άμυνας. Ο κ. Πάνος Καμμένος σε συνέντευξή του στον Ant1, δήλωσε πως αν ο κ. Φίλης θέλει «συνεργασία με τα βρώμικα, εάν λέει ότι θέλει να πάει να βρει τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Λοβέρδο, χαλάλι του, ας βγάλουν και τον Τσοχατζόπουλο από τη φυλακή να γίνουν μια ωραία παρέα».

Οι δηλώσεις αυτές προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις στους κόλπους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ρήγματα στους προβληματισμούς ορισμένων στελεχών που φλερτάρουν με το ενδεχόμενο σύμπραξης με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και πριν από μια εκλογική αναμέτρηση. Αντίθετα, ενισχύθηκε η άποψη αυτών που υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί στρατηγικό λάθος. Παραδόξως, κέρδισε έδαφος και ή άποψη ενός από τους «ανεπιθύμητους», του κ. Ευ. Βενιζέλου που θέτει ως προϋπόθεση σύγκλισης έναν ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές…