Τα τροχαία εγκλήματα

Η καθυστερημένη συνείδηση αγαπάει τον κόσμο των εντυπώσεων.

Όταν την καλεί, προθύμως τον επισκέπτεται.

Θαυμάζει. Συγκινείται. Εξίσταται. Αποχωρεί. 

Αποχωρεί και επιστρέφει.

Επιστρέφει στο γνώριμο τόπο της. Στον τόπο της ησυχίας. Στην περιοχή του μακάριου ύπνου της. Στην καλλωπισμένη εξωτερική της ευπάθεια.

Εκεί που, «στην αγκαλιά της Λήθης», απομακρύνεται από τον πραγματικό κόσμο.

Η καθυστερημένη συνείδηση τρομάζει μπροστά στην ευθύνη.

Αποστρέφεται κάθε τι που την καλεί να απομακρυνθεί από τις εντυπώσεις. Να κάνει ένα βήμα πίσω από την κουρτίνα της φωτεινής πρόσοψης, να συναντηθεί με το σύνθετο κόσμο που η εντύπωση απλοποιεί και απλουστεύει, παραμορφώνει καθώς απλοϊκά μορφοποιεί. 

Στην εποχή των εντυπώσεων, η ανομία βρίσκει το βασίλειό της. Η ευθύνη, ως δέσμευση πειθαρχίας και διάρκειας, είναι καταδικασμένη να ηττηθεί.

Το  δυστύχημα στην Εθνική Οδό έρχεται με ένα τραγικό τρόπο να δυναμώσει τον κόσμο των εντυπώσεων. Και από την κορυφή του, η καθυστερημένη συνείδηση να διεκδικήσει δικαίωση και απαλλαγή.

Αυτός ο κόσμος των εντυπώσεων θα συνεχίσει να είναι ο κόσμος της. 

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στη χώρα μας ήταν και παραμένει «τα τροχαία εγκλήματα». Εκατοντάδες νεκροί κάθε χρόνο, χιλιάδες τραυματίες, οδύνη και θρήνος. Για τους νεκρούς και τους ζωντανούς-νεκρούς που μένουν πίσω. 

Ποτέ το μεγάλο αυτό ζήτημα δεν βρήκε τη θέση που του ανήκει στο δημόσιο διάλογο και στο δημόσιο ενδιαφέρον.

Μια εντυπωσιακή εικόνα, μια στιγμιαία αναφορά, μια επιδερμική, φευγαλέα συζήτηση και το θέμα καλύπτεται και πάλι με νεκρική σιγή.

Το ζήτημα έχει την εξήγησή του. Η συνείδηση του πρίγκιπα ψηφοφόρου προτιμάει «χιλιάδες άρπες γύρω της να λικνίζουν τον ύπνο της». Και διαμαρτύρεται κάθε φορά που η λειτουργία του ελέγχου, του πάντα αναγκαίου ελέγχου για τη συνύπαρξη, γίνεται εμπόδιο στην ανορθολογική, φαντασιακή κυριαρχία του. 

Ο πρίγκιπας ψηφοφόρος καταλαμβάνει τη Λ.Ε.Α και αγνοεί το όριο ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές, καθώς οι εκλεκτοί αντιπρόσωποί του τον ακολουθούν στον καθοδικό κύκλο της καθυστερημένης τους συνείδησης, αρνούμενοι τον αυστηρό έλεγχο και τις αυστηρές κυρώσεις.

Η συμπεριφορά στους δρόμους, από τις κλειστές διαβάσεις και τις κλειστές ράμπες μέχρι τα τροχαία εγκλήματα, συμπυκνώνουν την πρωτόγονη καθυστερημένη συνείδηση, σε μια χώρα που αγάπησε να ζει στον κόσμο των εντυπώσεων, γιατί αρνείται σταθερά τον κόσμο της ευθύνης και του πολιτισμού.

Η θλίψη μας δεν αρκεί.