Θεοδωράκης: Αγαπάνε τόσο πολύ τους φτωχούς που προσπαθούν να τους πολλαπλασιάσουν

«Όταν καλείς “πολίτες που ψάχνονται” είναι πιθανόν να πέσεις και σε συνεργάτη από το Κουρδιστό Πορτοκάλι!» σημειώνει ο δημοσιογράφος Βασίλης Μπόνιος στο ρεπορτάζ «μέσα από το διαμέρισμα» για μια διαφορετική συνάντηση του Σταύρου Θεοδωράκη, που έλαβε χώρα το βράδυ του Σαββάτου σε διαμέρισμα της πόλης.

«Οι οικοδεσπότες ήταν Ποτάμι όλοι οι άλλοι όχι. Αυτή ήταν και η συμφωνία του Σταύρου Θεοδωράκη με τους εθελοντές» σημειώνει και εξηγεί στο κείμενό του όσα συνέβησαν. 

«Αγαπάνε τόσο πολύ τους φτωχούς που προσπαθούν να τους πολλαπλασιάσουν»

Σάββατο βράδυ.

Το σπίτι – στο 3ο όροφο πολυκατοικίας πίσω από το γήπεδο του Αιγάλεω – γέμισε από τις 8. Όπως ήταν προγραμματισμένο δηλαδή. Το τραπέζι είχε παραμεριστεί και είχε γίνει μπουφές σε μια άκρη και παντού είχαν στρωθεί καρέκλες, ακόμη και στους διαδρόμους. Πιθανότητα από τα διπλανά διαμερίσματα. Τριάντα πέντε νοματαίοι, οι περισσότεροι άντρες, απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κάποιοι κεντροδεξιοί.

Απ’ τα συμφραζόμενα δηλαδή προσπαθούσα να βγάλω άκρη γιατί ποιος ξέρει τι έχει ψηφίσει ο άλλος. Εργάτες, συνταξιούχοι και μικρομεσαίοι. Πάντως όλοι «έβριζαν» την κυβέρνηση και την τύχη τους. Το ραντεβού είχε κλειστεί πριν μια εβδομάδα.

Οι οικοδεσπότες ήταν Ποτάμι όλοι οι άλλοι όχι. Αυτή ήταν και η συμφωνία του Σταύρου Θεοδωράκη με τους εθελοντές.

«Θα έρχομαι στα σπίτια σας όχι όμως για να μιλήσουμε μεταξύ μας αλλά μόνο αν φωνάζετε φίλους και συγγενείς που ψάχνονται πολιτικά».

Το σήμα δόθηκε από τον επικεφαλής του Ποταμιού πριν ένα μήνα και αυτή ήταν η τέταρτη συνάντηση σε σπίτι – μια την εβδομάδα. Είχε προηγηθεί μια στο κέντρο της Αθήνας, πίσω από το Δημαρχείο, μετά Περιστέρι, μετά Πειραιάς και τώρα Αιγάλεω.

Ο Θεοδωράκης έφτασε σχεδόν στην ώρα του μαζί με ένα μεγάλο δίσκο με ντολμαδάκια της μάνας του – αυτά τα περίφημα που έφτιαχνε η κυρία Αργυρώ και στο Αλάτσι. Αφού έγιναν κάποιες συστάσεις ο ΣΘ – έτσι το φωνάζουν συχνά οι συνεργάτες του- άρχισε να μιλάει για τα χάλια της οικονομίας – με παραδείγματα κυρίως από την Δυτική Αθήνα. Μαγαζιά που έκλεισαν. Εμπορικοί δρόμοι που ερήμωσαν. Άνθρωποι που ξενιτεύτηκαν.

Εκεί είπε και την θρυλική ατάκα: «Αγαπάνε τόσο πολύ τους φτωχούς που προσπαθούν να τους πολλαπλασιάσουν. Γι΄ αυτό διαλύουν την μεσαία τάξη. Τους ελεύθερους επαγγελματίες αλλά και τους μαγαζάτορες. Οι φόροι, οι προκαταβολές και οι εισφορές είναι εξωπραγματικές. Ή πρέπει να έχεις πολύ λίπος να κάψεις ή πρέπει να είσαι απατεώνας. Κανείς άλλος δεν επιβιώνει».

Μετά μίλησε για τις συναντήσεις του στο Στρασβούργο. «Υπάρχουν στιγμές που ντρέπεσαι. ‘’Οι Έλληνες που δεν κάνουν αυτό, οι Έλληνες που δεν κάνουν το άλλο’’. Μας θεωρούν αναξιόπιστους και αναποτελεσματικούς. Πληρώνουμε την ανικανότητα και την ψευτιά των υπουργών». «Μήπως φταίνε όμως και αυτοί;», ήρθε το ερώτημα:

«Όχι περισσότερο από ότι φταίνε οι δικοί μας», ήταν η άμεση απάντηση του ΣΘ.

«Όσοι κυβέρνησαν και όσοι κυβερνούν ρίχνουν συνεχώς την ευθύνη στους ξένους και ο κόσμος το χάβει. Γιατί όμως οι άλλες χώρες βρήκαν από τα Μνημόνια. Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος, μπήκαν μετά από εμάς και έχουν βγει κιόλας. Δούλεψαν, δεν κορόιδευαν. Είναι αυτό που λένε έξω ‘’ανέλαβαν την ιδιοκτησία του Μνημονίου’’. Συνεννοήθηκαν οι πολιτικοί και συμφώνησαν και οι κοινωνικοί εταίροι. Έκαναν γρήγορες αλλαγές, περιόρισαν τις σπατάλες του κράτους και μείωσαν τους φόρους. Εμείς όλα αυτά τα κάναμε αντίστροφα. Βάλαμε φόρους, μαλώσαμε μεταξύ μας και αφήσαμε το κομματικό κράτος απείραχτο».

«Και το ΔΝΤ; Έχει δίκιο να ζητάει τα πρόσθετα μέτρα;». Σε αυτό το ερώτημα, ο οικοδεσπότης, άγνωστο γιατί σφύριξε διάλλειμα.

Οι μισοί άντρες βρέθηκαν – βρεθήκαμε – αμέσως στο στενό μπαλκόνι, να ανάψουμε τσιγάρο. Τότε συνειδητοποίησα ότι «μέσα» δεν είχε καπνίσει κανείς μας. Είναι ο μόνος όρος, όπως έμαθα, που βάζει ο ΣΘ.

«Να σας πω λοιπόν για το ΔΝΤ», φώναξε κάποια στιγμή και τα τσιγάρα έσβησαν.

«Η Ευρώπη θα έπρεπε να είχε το δικό της νομισματικό ταμείο. Αλλά η κρίση την αιφνιδίασε και κατέφυγε στο ΔΝΤ. Οι απαιτήσεις του σήμερα είναι υπερβολικές. Πατάνε στις καθυστερήσεις της κυβέρνησης και ζητούν την μάνα τους και τον πατέρα τους αλλά δεν είναι εύκολο να τους πεις ‘’φύγετε τώρα απ’ το πρόγραμμα’’. Είναι σαν να είσαι στο μέσον μιας οικοδομής και να λες ‘’να φύγει ο αρχιτέκτονας’’, θα υπάρξει χάος και θα την πληρώσουν ξανά οι Έλληνες, ιδιαίτερα αυτοί στο ισόγειο και το υπόγειο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλοί να αντικαταστήσουν το ΔΝΤ. Εννοώ το πορτοφόλι του ΔΝΤ».

Το εύλογο ερώτημα «αν θα ψηφίσει τα πρόσθετα μέτρα που θα φέρει η κυβέρνηση, ο ΣΘ το αντιμετώπισε με χιούμορ: «Ναι βέβαια. Μπορούν κιόλας να μην έρθουν καθόλου στην Βουλή. Να πάνε στα γήπεδα, στις σουίτες και εμείς θα τα ψηφίσουμε τα μέτρα».

Λίγες ώρες πριν η δημοσκόπηση της MRB έδειχνε ότι το Ποτάμι είναι στο 2,4% από το 1,7% που ήταν τον προηγούμενο μήνα και αυτό έφερε ένα αντίστοιχο ερώτημα, που αντιμετωπίσθηκε όμως και αυτό με χιούμορ: «Ναι αν φύγει άλλος ένας Βουλευτής θα γυρίσουμε στο 4%».

Κάπου εδώ η συζήτηση πήγε στις συνεργασίες και το κέντρο. «Πείτε μου λοιπόν τι να κάνω», είπε για πρώτη φορά ο ΣΘ και επήλθε το… χάος.

«Μόνος σου και θα δικαιωθείς».

«Κάντε κάτι με τους τρεις και τον Βενιζέλο αλλά όχι με την Φώφη».

«Πες στους τρεις να έρθουν στο Ποτάμι και να σταματήσουν να μεγαλοπιάνονται».

«Να ενωθείτε όλοι και το ΠΑΣΟΚ μέσα, και να βγάλετε αρχηγό με κάλπες, όπως ο Μητσοτάκης».

«Να βρεις νέους ανθρώπους, όχι παλιούς υπουργούς και γυρολόγους».

«Να πάτε όλοι μαζί.

Και ο Κυριάκος και το ΠΑΣΟΚ, αρκεί να φύγει ο Τσίπρας». Κάποια στιγμή ο ΣΘ έδωσε τέλος στο μαρτύριο – ήταν το μόνο θέμα που ο καθένας είχε μια διαφορετική και απόλυτη άποψη- λέγοντας: «Δεν είναι στο συμφέρον της κοινωνίας να αφομοιωθεί το Ποτάμι σε κάποιο από τα παλιά κόμματα. Εκτός αν έχετε νοσταλγήσει τις λίστες των προηγούμενων υπουργικών συμβουλίων. Με τα ίδια υλικά όμως θα φτιάχνεις πάντα τα ίδια άνοστα φαγητά». Κάπου εδώ η προσοχή όλων στράφηκε στον ..μπουφέ.

Το ρεπορτάζ είναι μέσα από το διαμέρισμα.

Καθότι όταν καλείς «πολίτες που ψάχνονται» είναι πιθανόν να πέσεις και σε συνεργάτη από το Κουρδιστό Πορτοκάλι!

Ότι έχασα, το έχασαν και οι υπόλοιποι καπνιστές που με το ένα πόδι ήταν την βεράντα.