Ο Παρθενώνας δεν είναι οποιοδήποτε μνημείο. Οι διορισμένοι θεματοφύλακες του ελληνικού πολιτισμού αποφάνθηκαν ομόφωνα, η υπουργός Πολιτισμού επιδοκιμάζει και πετάει την αρνητική ενέργεια των γνωστών καπιταλιστών που θέλουν να καπηλευτούν το σύμβολο του δυτικού πολιτισμού, της δημοκρατίας, του διαλόγου, της ελευθερίας, του πνεύματος, σας σεβόμαστε, αλλά σόρι, μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά δεν πουλάμε την ψυχή μας, η ιστορία μας δεν έχει τιμή, κύριοι, δεν έχουμε ανάγκη διαφήμισης, ένα νέο και γενναίο «όχι» στη χυδαία και προσβλητική πρόταση του οίκου μόδας Gucci από εκείνους που το έθνος και το κόμμα όρισαν να φυλάνε Θερμοπύλες. Να φύγετε, να πάτε αλλού! Ο μόνος οίκος που αναγνωρίζουμε εμείς είναι ο Standard & Poor's. Live your myth in Greece. Σουβλάκι, ουζάκι, καμάκι και μπαϊράκι.
Τα 900 δευτερόλεπτα που θα μπορούσαν να δώσουν λίγη λάμψη και glam στην Ελλάδα δεν θα κάνουν ποτέ το γύρο του κόσμου. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να συνδεθεί η εικόνα ενός αρχαίου μνημείου με τα προϊόντα μιας εταιρίας. Μπορεί οι Κινέζοι να παραχώρησαν το Σινικό Τείχος στη Fendi το 2008 για επίδειξη μόδας, αλλά εμείς είμαστε ανοιχτομάτηδες, όχι σχιστομάτηδες πράκτορες της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Μπορεί ο Ντιέγκο Ντέλλα Βάλλε της Tod’s να έβαλε χοντρά το χέρι στην τσέπη για να αποκτήσει το Κολοσσαίο λίγη από τη χαμένη του αίγλη, αλλά στη χώρα που, εκτός από το φιλότιμο γεννήθηκαν και τα προσχήματα, υπάρχουν φορολογούμενοι. Εκτός από τα μνημόνια, σκίζουμε κάθε πρόταση ιδιωτικής χρηματοδότησης δημόσιας Τέχνης, υπογράφουμε μόνο μέτρα για δανεικά ή ελλάνια πρωτόκολλα. Αν είσαι Έλληνας, σωρραίος, τι να την κάνεις τη φινέτσα; Αυτοί δεν ήταν που τους έκανε και τραγούδι ο Μαζώ;
Το «όχι» στον οίκο μόδας Gucci είναι το «ναι» στο πόσο πίσω παραμένει αυτή η χώρα. Γιατί τα μνημεία παραμένουν ζωντανά όταν μπορούν να συνδεθούν με την εποχή τους. Αυτά που σήμερα αντιμετωπίζουμε ως «ιερά» και δεν τολμάμε να αγγίξουμε, χιλιάδες χρόνια πριν ήταν κτήρια στα οποία είχαν θέση σχεδόν όλοι. Μια σύγχρονη μορφή Τέχνης όπως η μόδα θα μπορούσε να βρει τη θέση της στο λαμπρότερο ίσως δείγμα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού και της κλασικής εποχής. Μια συνεργασία ανάμεσα στο ελληνικό κράτος κι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα μόδας θα ήταν μια νίκη για την ποπ κουλτούρα κι ένα ηχηρό μήνυμα πως δεν είμαστε μόνο πόρκα μιζέρια. Ένας άλλος τρόπος να υπενθυμίσουμε την απουσία των γλυπτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο. Αλλά εδώ πεινάμε, έχουμε κρίση, για τέτοια είμαστε; Να βάλουν και τίποτα διεμφυλικά μοντέλα και να τρέχουμε μετά; Κολλημένα μυαλά, άνθρωποι εκτός εποχής, επαγγελματίες προστάτες του πολιτισμού που ανήκει σε όλους. Δηλαδή σε επαναστάτες και κομμουνιστές καριέρας ή Μεσσήνιους εργαζόμενους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα βγαίνει χαμένη. Και δεν θα είναι η τελευταία. Ξέρουμε να πουλάμε ήλιο, θάλασσα και φολκλόρ αλλά δεν μπορούμε να πουλήσουμε τη σύγχρονη εκδοχή του εαυτού μας. Από το «Μέγα Αλέξανδρο» του Όλιβερ Στόουν μέχρι το Ματ Ντέιμον που ήθελε να κάνει γυρίσματα στη Βουλή για τον «Bourne», είμαστε καλοί στο να βρίσκουμε δικαιολογίες και όχι τρόπους να βγάλουμε άκρη. Ποιο Χόλιγουντ; Αν θέλει, να τραβηχτεί η Αντζελίνα Τζολί να βγάλει καμιά φωτογραφία στο Μαξίμου. Κι αν το πάρει ο Λάνθιμος το Όσκαρ, εδώ είμαστε να κάνουμε likes και να τον βραβεύσουμε κι εμείς.
Είναι πολύ πιο εύκολο να προτιμάς την τυφλή άρνηση και να διαφωνείς σε όλα από το να προσπαθείς να καταλήξεις σε μια συμφωνία. Στο σύγχρονο κόσμο, οι φορείς πολιτισμού προσκαλούν σχεδιαστές για να επιμεληθούν συλλογές στα πωλητήρια των μουσείων, προσφέρουν επιστροφές φόρων, φιλικό περιβάλλον για γρήγορες άδειες σε εταιρίες παραγωγής, ιστορικούς χώρους για γυρίσματα γιατί γνωρίζουν πως θα βγουν κι αυτοί κερδισμένοι. Εδώ βρίσκουμε καταφύγιο στην Ουνέσκο και παρλάρουμε εναντίον της εμπορευματοποίησης. Δεν υπάρχει χώρος για υψηλή ραπτική, γιατί κόβουν και ράβουν εκείνοι που πρέπει. Δεν χρειάζεται να πέφτουμε από τα σύννεφα. Η υπεράσπιση της παράδοσης παραμένει το καλύτερο deal για να διώχνεις τους εχθρούς. Μετά την αγιουρβέδα.
11°
