Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο τους δίδαξαν να μισούνε. Τη δρακογενιά που τη μεγαλώσανε με την αυταπάτη της υπεροχής απέναντι σε όλους και με χίλια δυο κατασκευασμένα διαχωριστικά τείχη γύρω τους, να τους απομονώνουν από τους άλλους που τους αποκαλούν δεξιούς. Η κύρια ανάγκη ήταν να δημιουργηθούν αυτά τα τείχη – τα κλισέ ήταν το μέσον.
Τα έπεισαν λοιπόν αυτά τα παιδιά ότι η κλασική λογοτεχνία γράφτηκε για αυτούς και τα περιοδικά μόδας για τους άλλους, ότι η ανθρώπινη ευαισθησία και η έγνοια για το συνάνθρωπο υπάρχει μόνο ως αριστερή έννοια και η αναλγησία και η απάθεια για την κοινωνία εκπροσωπούνται από τη δεξιά. Ακόμα και οι σχέσεις αγοριών και κοριτσιών δεν είναι η προαιώνια περιπέτεια του ανθρώπου αλλά η ξεχωριστή ικανότητα του αριστερού να προσεγγίζει τις γυναίκες με φεμινιστικούς όρους ενώ ο φαλλοκράτης δεξιός δεν ξέρει να αγαπά. Τέτοιος κατακλυσμός από στερεότυπα μόνο ένα σκοπό εξυπηρετεί. Την ιδεολογικοποίηση της διχόνοιας.
Θα μπορούσε κανείς επί ώρες να επινοεί φαντασιακά συλλογικά χαρακτηριστικά των δύο ξεχωριστών κοινοτήτων που ζουν μέσα στα μυαλά των συντρόφων σαν τον Καρανίκα. Εμείς τραγουδάμε τραγούδια του λαϊκού πόνου στις ταβέρνες της Καισαριανής όπου αφουγκραζόμαστε την ψυχή του φτωχού ανθρώπου, ενώ οι δεξιοί χτυπιούνται σα χταπόδια σε ακριβά κλαμπ της παραλιακής. Εμείς ξέρουμε να απολαμβάνουμε τη φύση και τον έρωτα τα καλοκαίρια στη Γαύδο, ενώ οι αμέτοχοι της ζωής δεξιοί αλλοτριώνουν το συναίσθημά τους στη Μύκονο. Εμείς παιδιά του διαφωτισμού αυτοί της κονόμας, εμείς Αγγελόπουλο και Ταρκόφσκι αυτοί Ράμπο και Σεφερλή, εμείς Ρίτσο και Ντιντερό αυτοί Λένα Μαντά, OK και Hello, εμείς μάθαμε να μισούμε το φασισμό και το ρατσισμό από τον Μπρυκνέρ αυτοί τον αγάπησαν από φυσικού τους. Εμείς κάνουμε κουβέντες με τα διαβάσματά μας, αυτοί χαζολογάνε άχρηστοι κι απαίδευτοι.
Τώρα εμείς οι υπόλοιποι που γνωρίζουμε μορφωμένους κι αγράμματους, αισθαντικούς κι αναίσθητους, άρχοντες και ακαλλιέργητους, ερωτεύσιμους και απωθητικούς, ενδιαφέροντες και πληκτικούς, παιδιά του Διαφωτισμού και παιδιά που νομίζουν ότι η λέξη αφορά τη ΔΕΗ, γιατί ξέρουμε καλά ότι όλα αυτά δεν είναι κομματικά χαρακτηριστικά;
Από κάπου φτάσαμε στο «ή αυτοί ή εμείς». Από κάπου ξεκίνησε το «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Από τη συστηματική καλλιέργεια της συλλογικής αυταπάτης της ηθικής, συναισθηματικής και πολιτισμικής υπεροχής των παιδιών της αριστεράς που μεγάλωσαν με την αυτοπροπαγάνδα των αποκλειστικών κληρονόμων της παγκόσμιας πνευματικής κληρονομιάς και του οικουμενικού αποθέματος ευαισθησίας, εντιμότητας και αξιοπρέπειας. Όταν το χώνεψαν αυτό, όταν τα στεγανά χτίστηκαν χωρίς ρωγμές, όλα τα άλλα ήρθαν αβίαστα. Για τους εκτός των τειχών δεν είχε περισσέψει κουλτούρα, πολιτισμός, συναίσθημα, υψηλό φρόνημα. Όσοι έμεναν απέξω εύκολα έγιναν λοιπόν ανάλγητοι, προδότες, γερμανοτσολιάδες, διεφθαρμένοι, δολοφόνοι του λαού. Εύκολα έγιναν αγεφύρωτοι εχθροί. Κι εμείς οι ενδοιάμεσοι; Παλαντζάρουμε με χέρια ανοιχτά στο σκοινί για να περάσουμε απέναντι. Την ισορροπία πληρώνουμε του κέντρου.
15°
