Κεραυνοί Σόρος κατά Τραμπ και Μέρκελ: Είστε εν δυνάμει δικτάτορες και θα καταστρέψετε την ΕΕ

Σφοδρή επίθεση εναντίον των πολιτικών που ακολουθούνται στον δυτικό κόσμο εξαπολύει με μακροσκελές άρθρο του στο Business Insider ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος λίγα εικοσιτετράωρα μετά την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου προέδρου των ΗΠΑ.

Ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής, που καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας στήριξε χρηματικά την υποψηφιότητα της Χίλαρι Κλίντον, ενώ από την ημέρα των εκλογών έχει χάσει πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια, στρέφει τα βέλη του προς κάθε κατεύθυνση και την ίδια ώρα εύχεται «καλή τύχη» σε έναν «προβληματικό κόσμο».

«Πριν από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών», ξεκινά το άρθρο του ο Σόρος και δίνει ένα σύντομο βιογραφικό του όπου περιγράφει πώς η οικογένειά του, εβραϊκής καταγωγής από την Ουγγαρία, ξέφυγε από τις απειλές της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά και τις σπουδές του στη Βρετανία, όπου τον βοήθησαν να καταλάβουν πόσο σημαντικό ήταν για την επιχειρηματική του καριέρα να αξιολογεί τις πολιτικές και τις προθέσεις των κυβερνόντων.

Οι απλοί πολίτες νιώθουν ότι οι ελίτ τους έκλεψαν τη δημοκρατία τους

Ο 86χρονος δισεκατομμυριούχος εκτιμά ότι «η τωρινή στιγμή στην Ιστορία είναι πολύ επώδυνη. Οι ανοιχτές κοινωνίες βρίσκονται σε κρίση και διάφορα είδη κλειστού τύπου κοινωνιών – από φασιστικές δικτατορίες έως μαφιόζικα κράτη είναι σε άνοδο». Κατά τον Σόρος, η αιτία δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι οι δημοκρατικά εκλεγμένοι ηγέτες απέτυχαν να ανταποκριθούν στις ανάγκες των ψηφοφόρων, οι οποίοι νιώθουν ότι «οι ελίτ τους έκλεψαν τη δημοκρατία τους».

Η ΕΕ από εθελοντική ένωση ίσων κρατών μετατράπηκε σε μια στυγνή σχέση δανειστών - οφειλετών

Ο Σόρος κάνει λόγο για τις στρεβλώσεις της παγκοσμιοποίησης στις πιο φτωχές χώρες, ενώ για την ΕΕ τονίζει ότι ήταν ένας «από τους πιο θερμούς υποστηρικτές της από τη στιγμή της σύλληψή της» επειδή «τη θεωρούσα ως την ενσάρκωση της ιδέας των ανοιχτών κοινωνιών: μια ένωση δημοκρατικών κρατών που έχουν την πρόθεση να θυσιάσουν μέρος της κυριαρχίας τους για το κοινό καλό». Ωστόσο, στην πορεία «κάτι πήγε στραβά» και αυτό φάνηκε μετά την κατάρρευση των Lehman Brothers το 2008, καθώς «η εθελοντική ένωση μεταξύ ίσων μετατράπηκε σε μια σχέση μεταξύ πιστωτών και οφειλετών, στην οποία οι χρεωμένοι έχουν δυσκολίες στο να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και οι δανειστές θέτουν τους όρους τους στους οφειλέτες οι οποίοι πρέπει να υπακούσουν. Αυτή η σχέση δεν είναι ούτε εθελοντική και σε καμία περίπτωση δεν είναι ίση».

Η Γερμανία απέτυχε – Το πρόγραμμα λιτότητας εξυπηρετεί μόνο τα δικά της συμφέροντα

Για τον ρόλο της Γερμανίας, ο ουγγροεβραϊκής καταγωγής μεγιστάνας επισημαίνει ότι «έχει βγει ως η ηγεμονική δύναμη στην Ευρώπη, αλλά απέτυχε να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις που οι επιτυχημένοι ηγεμόνες οφείλουν να εκπληρώνουν, στρέφοντας το βλέμμα πέρα από τα δικά τους εγωιστικά συμφέροντα στα συμφέροντα όλων των λαών που εξαρτώνται από αυτούς». Και σε αυτό σημείο έκανε μια απλή σύγκριση μεταξύ των ΗΠΑ μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και της Γερμανίας μετά την οικονομική κρίση του 2008: «Οι ΗΠΑ έφεραν το Σχέδιο Μάρσαλ που οδήγησε στη δημιουργία της ΕΕ, ενώ η Γερμανία επέβαλε ένα πρόγραμμα λιτότητας που εξυπηρετεί μόνο τα δικά της συμφέροντα».

Παράλληλα, καταδεικνύει και τη διαφορά της γερμανικής πολιτικής πριν και μετά την επανένωσή της. Στην προ 1989 εποχή, «η Γερμανία ήταν η κύρια δύναμη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης […] αλλά η ενωμένη Γερμανία εξελίχθηκε να είναι κάτι πολύ ακριβό. Όταν κατάρρευσε η Lehman Brothers, η Γερμανία δεν αισθάνθηκε αρκετά πλούσια για να ανταποκριθεί σε τυχόν περαιτέρω υποχρεώσεις και […] η Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε τότε ότι κάθε κράτος-μέλος θα πρέπει να φροντίσεις τις δικές του εταιρείες».

Το 2008 σήμανε την αρχή της αποσύνθεσης της ΕΕ

«Αυτή ήταν η αρχή της αποσύνθεσης» της ΕΕ, εκτιμά ο Τζορτζ Σόρος, ο οποίος τονίζει ότι «μετά την κατάρρευση του 2008, η ΕΕ και η ευρωζώνη ξεκίνησε να γίνεται ολοένα και πιο δυσλειτουργική».

Brexit και νίκη Τραμπ αποτέλεσμα της αποσύνθεσης

Έτσι, δυνάμεις εσωστρέφειας, αποσύνθεσης και δυσλειτουργικότητας είδαν την ανταπόκρισή τους στο εκλογικό σώμα να αυξάνεται με το peak να γίνεται το καλοκαίρι του 2016 με το Brexit, τον Νοέμβριο του 2016 με την εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ και τον Δεκέμβριο του 2016 με το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος.

Η Δημοκρατία είναι σε κρίση – Ο Τραμπ είναι ένας απατεώνας, εν δυνάμει δικτάτορας

«Η Δημοκρατία είναι σε κρίση» αναφέρει ο Σόρος και προσθέτει: «Ακόμα και οι ΗΠΑ, η ηγετική δημοκρατική δύναμη του κόσμου, εξέλεξε για πρόεδρο έναν απατεώνα και έναν εν δυνάμει δικτάτορα» και «παρά το γεγονός ότι ο Τραμπ έριξε τους τόνους στην ρητορική του μετά τις εκλογές, δεν άλλαξε τίποτα στη δική του συμπεριφορά ούτε σε αυτήν όσων τον συμβουλεύουν. Το υπουργικό του συμβούλιο αποτελείται από ανίκανους εξτρεμιστές και συνταξιούχους στρατηγούς. Είμαι βέβαιος ότι η δημοκρατία θα αποδειχθεί ανθεκτική στις ΗΠΑ. Σύνταγμα και τους θεσμούς, είναι αρκετά ισχυροί ώστε να αντισταθεί στις υπερβολές της εκτελεστικής εξουσίας, εμποδίζοντας έτσι ένα επίδοξο δικτάτορα από το να γίνει πράγματι ένας (δικτάτορας)».

Κίνδυνος ο Πούτιν να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος της Ευρώπης

Ένα εκλογικό αποτέλεσμα, όπως αυτό των ΗΠΑ «είναι πολύ πιθανό να συμβεί και στην Ευρώπη το 2017 και συγκεκριμένα σε Ολλανδία, Γερμανία και Ιταλία. Στη Γαλλία, δύο επικεφαλής της προεκλογικής κούρσας είναι πολύ κοντά στον Πούτιν και πρόθυμοι να τον κατευνάσουν. Αν κερδίσει ένας από τους δύο, τότε η κυριαρχία του Πούτιν στην Ευρώπη θα γίνει πραγματικότητα».

Παρόλα αυτά, ο Σόρος εκφράζει την ελπίδα πως «οι Ευρωπαίοι ηγέτες και πολίτες θα συνειδητοποιήσουν ότι αυτό θα έθετε σε κίνδυνο τον τρόπο ζωής τους και τις αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε η ΕΕ»

Με την οικονομική ανάπτυξη να καθυστερεί και την προσφυγική κρίση να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου, η ΕΕ είναι στο χείλος της διάλυσης, όπως αυτό της Σοβιετικής Ένωσης το 1990

«Με την οικονομική ανάπτυξη να καθυστερεί και την προσφυγική κρίση να έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου, η ΕΕ είναι στο χείλος της διάλυσης και βρίσκεται πολύ κοντά στο σημείο να βιώσει μια παρόμοια εμπειρία με αυτή της Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές της δεκαετίας του 1990» τονίζει και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σε «εκείνους που πιστεύουν ότι ΕΕ πρέπει να σωθεί προκειμένου να επανιδρυθεί», λέγοντας ότι «πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να φέρουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα».