Οι καθεστωτικές αντιλήψεις του Σύριζα

Θα παραθέσω ορισμένα εκ πρώτης όψεως ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα και στη συνέχεια θα προσπαθήσω να υποστηρίξω ότι συνδέονται μεταξύ τους στενά.

1. Ο  Π. Καμμένος ζητά με αγωγή του από τον, κατά τη γνώμη μου, καλύτερο σήμερα σκιτσογράφο και εξαίρετο αρθρογράφο  Ανδρέα Πετρουλάκη, ένα απίστευτα υψηλό ποσό, ενδεχόμενη επιδίκαση του οποίου οδηγεί σε οικονομική καταστροφή τον εναγόμενο.

2. Ο ίδιος Π. Καμμένος μηνύει εκδότη και διευθυντή εφημερίδας και ζητά την επ΄ αυτοφώρω σύληψή τους η οποία και πραγματοποιείται. Ασφαλώς και έχει δίκη ο μηνυτής όταν προσάπτει στους μηνυόμενους ότι ανέμειξαν απαράδεκτα τα παιδιά του σε σχόλιά τους. Αλλά μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω η σύλληψη δημοσιογράφων, μέσα στο χώρο και την ώρα της εργασίας τους.

3. Η Ο. Γεροβασίλη απειλεί εφημερίδα με μηνύσεις επειδή υποστήριξε την άποψη ότι υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητάς της ως εταίρου επιχειρήσεως συμβεβλημένης με το δημόσιο και του βουλευτικού αξιώματος και άρα έπρεπε να έχει παραιτηθεί.

4. Ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέας Γεωργίου σύρεται εξακολουθητικά στα δικαστήρια και εφεσιβάλλονται συνεχώς οι αθωωτικές υπέρ αυτού αποφάσεις, με την  ασύστατη κατηγορία ότι παραποίησε στοιχεία της ελληνικής οικονομίας.

5. Σύμβουλος της Επικρατείας, ο οποίος είχε εναντιωθεί στο φιάσκο Παππά με τις ιδιωτικές τηλεοράσεις, διασύρεται με επιχειρήματα από την προσωπική του ζωή. Ο πρωθυπουργός όμως δηλώνει σχετικά ότι «δεν επρόκειτο για τη προσωπική ζωή του δικαστή αλλά για θέματα λειτουργίας της Δικαιοσύνης».

6. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι αποτελεί «φούσκα» μία επιχείρηση τύπου, την ώρα που αυτή διαπραγματεύεται με τράπεζες για την επιβίωσή της, στέλνοντας έτσι ισχυρό μήνυμα στους εμπλεκόμενους τραπεζίτες.

7. Στο γραφείο της συζύγου του εξαιρετικά αντιπαθούς στη κυβέρνηση διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, εισβάλλουν αστυνομικοί και εισαγγελείς και ερευνούν παλαιά υπόθεση, όταν εκείνος ανατρέπει κυβερνητικά σχέδια γιά την  Attica Bank.

8.  Στη κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μία ψηφοφορία το αποτέλεσμα της οποίας δεν αρέσει στον Α. Τσίπρα και βάζει τα μέλη της να ξαναψηφίσουν. «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε καλώς, αλλά αν δεν καταλαβαίνετε τότε υπάρχει θέμα γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου» τους λέει χαρακτηριστικά. «Να ξέρουμε τι ψηφίζουμε και να ξαναψηφίσουμε», καταλήγει.

9. Ο Α. Τσίπρας επίσης, με αφορμή την επιεικώς απαράδεκτη διαδικασία αδειοδότησης των καναλιών, δηλώνει ότι «πιο πολύ χάρηκα γιατί αυτοί οι ογκόλιθοι, τα μεγαθήρια, πήραν τη βαλιτσούλα τους και κλείστηκαν για τρία μερόνυχτα μέσα στα καμαράκια της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και δεν βγήκε κανείς».

10. Η Ό. Γεροβασίλη, ως κυβερνητική εκπρόσωπος, αμέσως μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που ακυρώνει τους πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς Παππά με τα κανάλια, επιτίθεται με πρωτοφανή τρόπο εναντίον του ανωτάτου δικαστηρίου, δηλώνοντας ότι «το ΣτΕ είναι το δικαστήριο που έκρινε συνταγματικά τα μνημόνια που διέλυσαν την Ελλάδα, έκρινε συνταγματικό το μαύρο στην ΕΡΤ και έκρινε συνταγματικό το PSI που διέλυσε τα ασφαλιστικά ταμεία». Λίγο πριν αποφανθούν οι δικαστές  του ΣτΕ μάλιστα ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι «δεν δίνω ούτε μία πιθανότητα να ακυρωθεί ο διαγωνισμός».

11. Μετά από δήλωση του Δ. Κοντομηνά ότι ο σταθμός του θα πάρει πολιτικές αποστάσεις από τη κυβέρνηση, του ασκείται ποινική δίωξη για φοροδιαφυγή και ξέπλυμα βρώμιου χρήματος.

12.  Όταν εγκυρότατες εφημερίδες όπως οι  Financial Times και ο Guardian κατηγορούν την κυβέρνηση για τις πολιτικές της έναντι Ανεξάρτητων Αρχών και στα θέματα της υγείας, εξαπολύεται  με τα γνωστά non papers του Μαξίμου μία παραληρηματικής χυδαιότητας επίθεση εναντίον τους. Με την ίδια μεθόδευση και σε παρόμοιο επίπεδο εκπορεύονται επιθέσεις και εναντίον ελληνικών μέσων ενημέρωσης, με τη σύμπραξη μάλιστα ενός φιλικού προς την κυβέρνηση δημοσιογραφικού υποκόσμου, που αναπαράγει αυτά τα non papers σε έντυπα και ιστοσελίδες.

Αποτελούν όλα αυτά ένα μικρό μόνο μέρος της πρόσφατης σχετικής συγκομιδής. Και τι κατά τη γνώμη μου αποδεικνύουν;

Ότι η κυβέρνηση έχει γλιστρήσει σε μορφές αλαζονείας και αυταρχισμού, που συναντάμε σήμερα στην Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Ρωσία ή ακόμη και την Τουρκία και που απέχουν πολύ από τους κανόνες λειτουργίας μιας αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Ότι προς την κατεύθυνση αυτή επιχειρεί με διάφορους και διαφορετικούς τρόπους καθώς και άγαρμπες τυχοδιωκτικές μεθοδεύσεις να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και τα μέσα ενημέρωσης.

Ότι λειτουργεί με στρατηγικές έντασης, ρήξεων και ακραίες θεωρίες συνωμοσίας, ανακαλύπτοντας  παντού εχθρούς που την υπονομεύουν και επιδεικνύοντας πρωτοφανή δυσανεξία σε κάθε κριτική, ακόμη και καλόπιστη.

Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο Α. Τσίπρας αποτελούν χαρακτηριστικά προϊόντα των πολιτικών και πολιτιστικών στρεβλώσεων της Μεταπολίτευσης, συνδυάζοντας ένα μικροαστικό συντηρητισμό με τις χειρότερες παραδόσεις της Αριστεράς: το ταξικό μίσος, τον επιθετικό καταγγελτικό λόγο, τις παλαιοκομμουνιστικές ιδεοληψίες, τον αριστερό εθνολαϊκισμό, τη δυσανεξία στην κριτική και την κινηματική λογική.

Αποτελούν τα δεδομένα αυτά στοιχεία τα οποία συνδέουν ευθέως τα εκ πρώτης όψεως ασύνδετα γεγονότα που προανέφερα. Αποτελούν τον ομφάλιο λώρο της κυβέρνησης με τις πρακτικές του αυταρχισμού, της αλαζονείας και της καθεστωτικής αντίληψης.