Το κόμμα που έταξε τα πάντα στους πάντες, που δεν έβρισκε ούτε ένα προνόμιο που θα μπορούσε να περισταλεί, που πλειοδοτούσε στο προεκλογικό παιχνίδι των υποσχέσεων, θα αποδεικνυόταν με μαθηματική ακρίβεια ανακόλουθο μετεκλογικά, αφού αναλάμβανε την εξουσία και ψήφιζε τρίτο μνημόνιο. Αυτό που συντελείται όμως με το πέρασμα του χρόνου ξεπερνά την φαντασία. Όσα πράττει υπερβαίνουν τη συνήθη ανακολουθία ανάμεσα στις προεκλογικές υποσχέσεις και την κυβερνητική πολιτική, όπως για παράδειγμα συνέβη με την αύξηση (αντί κατάργηση) του ΕΝΦΙΑ, την περικοπή των συντάξεων και του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων (αντί της επαναφοράς 13ης σύνταξης), την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια από αυτούς που μιλούσαν για ξεπούλημα ασημικών. Τα πράγματα όσο περνούν οι μήνες αποδεικνύονται πιο σοβαρά.
Το τελευταίο προπύργιο έπεσε αυτές τις ημέρες και οι σκηνές ήταν αποκαλυπτικές μετά τον θάνατο από μαγκάλι της ηλικιωμένης γυναίκας στην Κομοτηνή, αλλά και τις εικόνες ντροπής στην Μόρια όπου το χιόνι σκέπαζε τις σκηνές των μεταναστών τη στιγμή που ο αρμόδιος υπουργός δήλωνε με υπεροψία «κανένας μετανάστης δεν είναι πλέον στο κρύο» και απαγόρευε σε κάμερες και συνεργεία να προσεγγίσουν την περιοχή.
Ειλικρινά, αδυνατώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν με τον ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση και υπουργό τον Άδωνι Γεωργιάδη φερειπείν, η αστυνομία απαγόρευε στους δημοσιογράφους ακόμα και να προσεγγίσουν την περιοχή όπου κρατούνται οι μετανάστες θαμμένοι στο χιόνι. Τι πύρινες ανακοινώσεις θα διαβάζαμε, τι επικολυρικούς μονολόγους θα βλέπαμε στα τηλεπαράθυρα, τι λυρικά ξεσπάσματα θα ακούγαμε στα ραδιόφωνα, τι «ψόφους» θα μοίραζαν τα έμμισθα συριζοτρόλ στα social media. Η ευαισθησία αλά καρτ που επιδεικνύει το κόμμα με το πολυδιαφημισμένο ηθικό πλεονέκτημα σοκάρει. Μωρά παιδιά μέσα σε πάνινες σκηνές χωρίς θέρμανση, σκεπασμένες από το χιόνι. Πού πήγε ο άλλοτε λαλίστατος τομέας ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, πού χάθηκαν οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των μεταναστών, οι υπερευαίσθητοι που μοίραζαν κατάρες και έκαναν μαθήματα ανθρωπισμού σε όσους τολμούσαν απλώς να αρθρώσουν τη λέξη «λαθρομετανάστης» αντί για «μετανάστης»;
Επόμενη πράξη της κατεδάφισης της πολυδιαφημισμένης αριστερής ευαισθησίας, ο θάνατος από μαγκάλι της 78χρονης στην Κομοτηνή την περασμένη Παρασκευή. «Μαγκάλι Ελλάδα 2013. Μονοξείδιο του θανάτου» έγραφε το 2013 ο τότε υπουργός Νίκος Ξυδάκης. «Κύριε πρωθυπουργέ, πείτε λίγο μαγκάλι, να δω αν μιλάτε Τούρκικα» έγραφε η τότε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Άννα Χατζησοφιά. «2 νέοι νεκροί. 3 κινδυνεύουν από μαγκάλι στην Ελλάδα του 2013. Ώρα για εγρήγορση, αλληλεγγύη και αγώνα κόντρα στην αναισθησία του χορτάτου» σχολίαζε μέσω Τwitter ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Πού εξαφανίστηκαν όλοι αυτοί οι οργισμένοι αναλυτές τώρα που και πάλι μία γυναίκα 78 ετών έχασε τη ζωή της και πάλι από μαγκάλι; Πού ήταν όλοι οι ευαίσθητοι όταν μόλις πριν 2 μήνες ένα παιδάκι 4 ετών βρέθηκε στην εντατική μετά από φωτιά που ξέσπασε σπίτι του το οποίο ζεσταινόταν με κεριά;
Ποιος θυμάται τον Πάνο Καμμένο όταν έλεγε ότι οι τότε κυβερνώντες είναι ηθικοί αυτουργοί και μας οδηγούν σε τραγωδία, ενώ «θέλουν να εξαθλιώσουν τους Έλληνες με δυσπρόσιτες τιμές πετρελαίου»;
Ο γραμματέας της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Κώστας Ζαχαριάδης, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα αφού εγκάλεσε τον αντιπρόεδρο της ΝΔ, Άδωνι Γεωργιάδη, όταν ο τελευταίος του υπενθύμιζε ότι ο ίδιος ο κ. Ζαχαριάδης έγραφε το 2013: «Θάνατος μαγκάλι στην Ελλάδα το 2013, ακούς γιαγιά;». Συγκεκριμένα, ο κ. Ζαχαριάδης μέμφθηκε το πρωί της Δευτέρας τον Ά. Γεωργιάδη ότι κάνει «μικροπολιτική με τον ανθρώπινο πόνο σε τραγικά συμβάντα».
Η κυβερνητική τακτική που ακολουθείται το τελευταίο διάστημα είναι κάτι παραπάνω από σαφής. Πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας, των επιχειρημάτων και των κατηγοριών από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση. Μάλιστα χρησιμοποιεί mot a mot και την ίδια φρασεολογία. Για κάθε πολιτική κριτική που ασκείται σε κάποιον υπουργό, ακούμε τσιτάτα για «δολοφονία χαρακτήρων» ή αν πρόκειται για γυναίκα για σεξισμό. Για κάθε μνεία των προεκλογικών υποσχέσεων της κυβέρνησης εκτοξεύονται κατηγορίες για λαϊκισμό. Καθένας που υπενθυμίζει τα λεγόμενα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστοιχες τραγικές περιστάσεις, εγκαλείται για «μικροπολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας». Ακριβώς, δηλαδή, όσα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, τώρα τα αντιστρέφει ως κατηγορίες σε όποιον του ασκεί κριτική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί αυτονόητο δικαίωμα να στοχοποιεί, να εργαλειοποιεί τη δυστυχία, να καλλιεργεί τη μνησικακία, τη λεκτική επιθετικότητα, να πυροδοτεί θυμικά αντανακλαστικά, να κάνει εμπόριο κοινωνικής ευαισθησίας, να νομιμοποιεί την αγανακτισμένη βία, αλλά όταν κάποιος του υπενθυμίζει όσα έλεγε 2-3 χρόνια πριν κάνει «δολοφονία χαρακτήρων», «μικροπολιτική εκμετάλλευση» και «λαϊκίζει».
12°
