Μια φορά κι έναν καιρό

Ας υποθέσουμε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος έχει δίκιο: Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, με την ανοχή της Κατσέλη, μεθόδευσαν την παράδοση της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επειδή είναι φανατικοί ατλαντιστές; Ποιος ξέρει. Ερμηνεία δεν έδωσε ο πρώην υπουργός.

Ας πούμε ότι ορθά ασκήθηκε δίωξη στον πρόεδρο και στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος το 2009. Αυτό σημαίνει ότι έκαναν μια μεγάλη απάτη προκειμένου να διευκολυνθεί η ευόδωση του σχεδιασμού Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Εφόσον ισχύουν και τα δύο, το συμπέρασμα που εξάγεται είναι απλό: Η χώρα δεν βρέθηκε ποτέ στα πρόθυρα χρεοκοπίας και θα μπορούσε να αποφύγει την υπαγωγή στο μηχανισμό στήριξης, δηλαδή τα δάνεια των εταίρων και τους σκληρούς όρους.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου δεν έχουν οδηγηθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αφού έφεραν το ΔΝΤ μέσα στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να υποστούν τις πολιτικές του, πέρα από την πατρίδα μας, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, αύριο η Κύπρος. Ηταν τόσο ραδιούργοι που κατάφεραν να τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί τη Μέρκελ, τον Μπαρόζο και τον Γιούνκερ, ώστε αποδέχθηκαν, χωρίς να καταλάβουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται, το ΔΝΤ ως θεσμικό εταίρο.

Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, λοιπόν, με τη βοήθεια των στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ που έκαναν το «μαγείρεμα» των στατιστικών στοιχείων, έφεραν ιστορικής σημασίας ανατροπές στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα, αφού τα μνημόνια άρχισαν να απλώνονται από τη μία χώρα στην άλλη.

Και είναι απορίας άξιο πώς Ιρλανδοί, Πορτογάλοι, Κύπριοι δεν έχουν ζητήσει την έκδοσή τους για να δικαστούν από τα δικά τους δικαστήρια, μαζί με τους συνεργούς τους στην ΕΛΣΤΑΤ, για το κακό που τους έκαναν.

Είναι ακόμη πιο παράξενο πώς σε καμία άλλη χώρα της ευρωζώνης δεν ασκούνται διώξεις τέτοιου περιεχομένου αλλά ούτε αποκαλύπτονται από πολιτικούς καταχθόνια σχέδια που έφεραν την Τρόικα στα σπίτια τους.

Αν έχει δίκιο ο Λοβέρδος και οι Λοβέρδοι, όλοι όσοι υποστηρίζουν ότι εκ του πονηρού βρεθήκαμε στην ανάγκη του ΔΝΤ, τότε εκ των πραγμάτων δικαιώνεται ο Κώστας Καραμανλής που, με βάση αυτή τη θεωρία, δεν οδήγησε τη χώρα στον δημοσιονομικό γκρεμό και δεν έχει καμία σχέση με το φόνο.

Το γεγονός ότι η είδηση («Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου έφεραν το ΔΝΤ στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη») δεν μεταδίδεται ως είδηση-σοκ από τα διεθνή δίκτυα και δεν έχει προκαλέσει πολιτικό σεισμό στις Βρυξέλλες, την Ουάσιγκτον και τη Φρανκφούρτη είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια που επιβεβαιώνει την ελληνική πρωτοπορία, όπως διαμορφώθηκε από αρχαιοτάτων χρόνων, όταν εμείς φτιάχναμε την Ακρόπολη και οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια.

Αλλά σ αυτό το παραμύθι δεν θα ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Ο επίλογος γράφεται κάπως αλλιώς.