Ελληνορθόδοξες αποτυχίες

Κουβέντα ανοίξαμε πρόσφατα (θυμηθείτε: «Μακαριστά, Μακαριώτατα, Όπισθεν Ολοταχώς!»). Καθυστερημένα/αισίως, την συνεχίζουμε σήμερα, εκμεταλλευόμενοι την χαλαρή/εορταστική τρυφή.

Προειδοποιούμε, το κάτωθι κείμενο αντενδείκνυται για ποικίλους φονταμενταλιστές και λοιπούς μη πνευματικά χειραφετημένους του καθ’-ημάς-εθνικού-ισλάμ. Είπαμε, είμαστε εδώ για να σας αναστατώνουμε, δημιουργικά ελπίζουμε, συνεισφέροντας μοχλευτικά το μετεριζοκατιτίς μας στην αποδόμηση των μεγάλων εθνικών παραμυθιών, που βασανιστικά καθηλώνουν στα τέσσερα την πατρίδα.

Ξαναθυμίζουμε, λοιπόν, όπισθεν-ολοταχώς

Η κληρονόμος του Ελληνισμού (ανοιχτή/ανθρωπιστική) Δύση θρησκεύεται εξατομικευμένα (άτομο-υποκείμενο), με δόγμα: «Συν-Αθηνά-και-χείρα-κίνει». Εμείς ως (κλειστό/θεοκρατικό) καθ’-ημάς-και-ευρύτερο-ισλάμ θρησκευόμεθα ομοθυμαδόν (συλλογικότητα-υποκείμενο). Όθεν και «ο Θεός της Ελλάδος» και η «Ελληνορθόδοξη»-(τ’-είν’-τούτου;)-Εκκλησία, με δόγμα: «Έχει-ο-Θεός, ή Αλλάχ-ου-ακμπαρ».

Η Δύση κάτι καλοκαταφέρνει, εμείς αποτυγχάνουμε. Είναι σύμπτωση, άραγε, που όλες οι ομοθυμαδόν θρησκευόμενες (γουρλωμένα-μάτια-γουρλωμένα-μυαλά) συλλογικότητες παντού αποτυγχάνουν; Μήπως χρειαζόμαστε ολίγο σχετικό προβληματισμό; Οι απαντήσεις είναι δύσκολες, τουλάχιστον ας θέσουμε παρακάτω κάποιες χύδην ερωτήσεις.

Πατροκοσμαδισμός, βάση της Ελληνορθοδοξίας…

Όπως ξαναείπαμε, Πατριάρχης του καθ’-ημάς-εθνικού-ισλάμ ήταν ο «…δεν είστε Έλληνες, …αλλ’ Ορθόδοξοι Χριστιανοί» Κοσμάς Αιτωλός. Ο και «καλύτερα-τουρκικόν-φέσι,-παρά-τιάραν-παπικήν», διάδοχος Θεοδοσίων-Ιουστινιανών, που λυσσαλέα ανθελληνικά/αντιδυτικά εξαέρωσαν κάθε  τι «Εθνικό» (Ελληνικό).

Έγκαιρα/αβασάνιστα κληροδοτήσαμε, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Διαλεκτική, Δημοκρατία, το άπαν Ελληνικό Πνεύμα στους Κουτόφραγκους, κρατώντας Οδηγό Πατροκοσμά. Πα-μαλ. Συρρικνώθηκε ο  Οδύσσειος Λογισμότυπος του αυτόσιτου υποκειμένου, υποχωρώντας στον Καραγκιόζειο του παράσιτου αντικειμένου. ΝΕ,-ΤΙ;

Η Δύση Διαφωτίστηκε/ξεκόλλησε από την ιεροεξεταστική υποκρισία της και μπήκε στο κανάλι της εξελικτικής προόδου. Εμείς έχουμε να τσακίσουμε πολλούς ακόμα λυτρωτικούς χειραφετημένους τολμητίες-Γαλιλαίους-τύπου-«Και-όμως-κινείται!», για να έρθουμε στα ίσα μας.

Λατρεύουμε δοξασίες και συνήθειες που ενσωματώθηκαν στην κοινωνία μας κατά τον μεσαίωνα. Ίσως γι’ αυτό η Εκκλησιαζόμενη Πολιτεία μας μισεί Μεσαιωνοδιώχτρα Αναγέννηση και Διαφωτισμένη Δύση.

Έτσι, μετά την Παλιγγενεσία, οι πόβεροι σκυφτοί τουρκόδουλοι ραγιάδες αποκτήσαμε «Ελληνορθόδοξη» (γέλια) εθνική συνείδηση, ομώνυμη της Εκκλησίας μας… Αυτή είναι και η ρίζα της υποτελούς Αδιαφώτιστης/Ανορθολογικής αποτυχημένης/συμπλεγματικής Αντιδυτικότητάς μας.

…και κλειδί κάθε Εθνικής Αποτυχίας

Και όταν έχεις Θρήσκευμα, που ενσωματώνει εθνικά χαρακτηριστικά, όπως στο κανονικό ισλάμ, όλα πάνε ρολόι. Νομοτελειακά συνακολουθούν «Ανάδελφον Έθνος», ξενοφοβία/ετεροφοβία/δυσανεξία, συνωμοσιολογία, να και οι ρίζες του («Αριστερο»-ακροδεξιού) Ψεκαζμένου Παΐσιου Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου.

Έτσι, κυριαρχεί ποικιλόμορφα ο Ελληνορθόδοξος Εθνολαϊκισμός (Ιερωνύμιος μπακαλιάρος: «Ξενοφοβηθείτε-γιατί-χανόμαστε, πάλι-«μας-ζηλεύουνε»...), στις κρίσεις ευεπίφορος για επιτήδειους ακραίους, όπως καλή ώρα οι αντίχριστοι/ανθέλληνες μαχαιροβγάλτες γκεσταπίτες. Μην ξεχνάμε ποιος Τουρκοφάγος σπεκουλαδόρος/οππορτουνιστής είναι συστηματικός λάτρης του φιλότουρκου Πατροκοσμά: Μιχαλολιάκος-1, Μιχαλολιάκος-2…

Είναι άραγε τυχαίο ότι μόνο εμείς οι κορόιδοι Αντιμνημονιακοί Ελληνορθόδοξοι, βρίζοντας τους δανειστές, δεν ξεκολλάμε από τα μνημόνια, που οι άλλοι άφησαν πίσω τους, τρέχοντας μπροστά; Τυχαία είμαστε οι μόνοι που δεν χαμπάριασαν τι-και-γιατί ακριβώς τους συμβαίνει;

Όπως κάθε Φονταμενταλισμός, έτσι και ο Ελληνορθόδοξος, αντιλαμβάνεται ως «δούλο-του-Θεού» τον Πολίτη του Έθνους (Ιερωνύμιος μπακαλιάρος: «Η Εκκλησία γεννάει τους πολίτες!» (23’-50’’)… Μπα; Όχι τους πιστούς/χριστιανούς, Γέροντα;…). Οπότε, πώς ο πολίτης-ως-δούλος-του-Θεού, Καραγκιόζειου-όχι-Οδύσσειου-λογισμότυπου, θα χειραφετηθεί/καινοτομήσει; Ουδαμώς! Όπως σε καμιά φονταμενταλιστική κλειστή κοινωνία… Και όλα αυτά, πριν μπούμε στον σχετικό Ατζεμόγλειο προβληματισμό «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη»…

Έξω οι θρησκείες από τα Συντάγματα

Το φλύαρο/κλειστό ανατολίτικο Σύνταγμά μας θέλει όλα να τα προ-ρυθμίζει, ακόμα και σχήμα/μέγεθος στα τραπεζομάνδηλα των εστιατορίων… Και η ανασφαλής κοσμικο-εξουσιομανής Εκκλησία απαιτεί να επιβάλλει επονείδιστη συνταγματική μνημόνευση της «επικράτειάς» της στο-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ, εναγκαλιζόμενη απο(κατα)πνικτικά το κράτος.

Αγνοούμε ότι στην Ρωσία η Ορθοδοξία επέζησε/άντεξε όλο τον κουμουνιζμένο εικοστό αιώνα ως εξωσυνταγματικό φαινόμενο και τώρα πάλι είναι πανίσχυρη; Γιατί ουδεμία σχεδόν ευρωαναπτυγμένη εκκλησία/θρησκεία) χρειάζεται συνταγματικές βοήθειες για να ευημερήσει; Διασταλτικά, γιατί όταν κάθε Χώρα έχει δική της Εκκλησία/Θρησκεία, τότε αμφότερες γελοιοποιούνται;

Ωρίμασε ίσως ο καιρός να φύγει η ταπεινωτική/προσβλητική φαιδρά πρόνοια (Β’-Τμήμα,-3ο-άρθρο) από το Σύνταγμά μας. Και κατόπιν, με την αποκόλληση λογισμικών Εκκλησίας-Πολιτείας, να ανοίξει λυτρωτικά η αποϊσλαμοποίηση της κολλημένης σκυφτής βασανιζόμενης Ελληνικής Κοινωνίας.

«Ιερά Παράδοσις»;

Αυτή γεννάει Μακαριστές λογικές τύπου «Όπισθεν Ολοταχώς», μέσω αυτής αντιλαμβανόμαστε δυστυχώς την κοσμική πραγματικότητα. Αλλά  η έννοια του ανθρωπίνου δικαιώματος είναι τελεσίδικα κοσμική, όχι γέννημα ομολογίας πίστεως. Οπότε αρχίζουν ενίοτε τερατώδη φονταμενταλιστικά «Παραδοσιακά» μπλεξίματα. Παρομοίως και στις κλειτοριδεκτομικές κοινωνίες. Κι εκεί χρειάζεται οιονεί χωρισμός κράτους-εκκλησίας.

Εξηγούμεθα: προφανώς είτε μάγος-της-φυλής ή άλλος θρησκευτικός ηγέτης, καταναγκάζει/επιβάλλει στην μικρή κοινωνία παγανιστικές/βλαμμένες δοξασίες. Οπότε ουδείς γονιός τολμά να πει «η κόρη μου δεν τρώει άθλια κλειτοριδεκτομή!»… Γιατί ο μάγος-θρησκευτικός-εξουσιαστής ανακατεύεται και υπερσκελίζει φύλαρχο-πολιτικό-εξουσιαστή.

Είναι υπεράνω η Ιερά Παράδοσις, αφού!… Και όποτε καταπατεί τα κοσμικά κατατόπια, επέρχεται/επιστεγάζεται αναπόδραστα φονταμενταλιστική ανωμαλαρία. Τελεία-και-παύλα. Τέτοιες διαπιστώσεις ενοχλούν Μακαριστούς και Μακαριωτάτους ανυπερθέτως.

Όθεν, «Χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας» δεν είναι μόνο το (δυσχεραίνον την εκατέρωθεν λυτρωτική αποκόλληση των δύο Θεσμών) πολύπλοκο λογιστικό/περιουσιακό ζήτημα. Είναι και η λυτρωτική αποκόλληση των δύο λογισμικών: «Ελληνορθόδοξου»-Εθνικού/Ελληνικού.

Σώσον-Κύριε-τον-λαόν-Σου...

…(Ώπα! Έχει ο Κύριος δικόν του Εκλεκτόν-Λαόν; Και οι άλλοι -υποδεέστεροι- λαοί τίνος είναι; Τέτοια αντιχριστιανικά κηρύττει ο Κύριος;) …και ευλόγησον την Κληρονομίαν Σου (ποια είναι πάλι ετούτη; Το Βιος του Εκλεκτού-Λαού;). Νίκας τοις Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος (Χαρίζει φαβοριτιστικά νίκες σε δικούς Του Βασιλιάδες; Και ήττες στους Βαρβάρους, τους προφανώς εκτός της Θείας Του Επικρατείας; Μιλάμε για τον ίδιο Κύριο, που είναι όλων των ανθρώπων;). Και το Σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου Πολίτευμα (Μπα; Χρησιμοποιεί φαβοριτιστικά τον Σταυρόν Του ο Κύριος, μεροληπτώντας υπέρ κάποιου Δικού Του Πολιτεύματος; Σόδομα και Γόμορρα τον κάνατε τον Κύριο, παιδιά)…

Και παντού λατρεύεται η Παναγία. Μόνο εμείς, όμως, την θέλουμε Εθνοθεματοφύλακα. Τάχα η «ορθόδοξη» θρησκεία μας ασχολείται με τα επουράνια, αφήνοντας τα επίγεια στους Καισαροπαπιστάς, αλλά κοσμικότατα σκέφτεται/δρα. Το καθ’-ημάς-βαθύ-εθνικό-ισλάμ αντιλαμβάνεται τον Θείο Λόγο με όρους «Καλοί-Πιστοί/Κακοί-Άπιστοι», όπως και το κανονικό Ισλάμ, που βρίζοντας αγαπάμε να μισούμε. Αν ο Χριστός δίδαξε «Αγάπα τον πλησίον…», ουδέποτε η Παλαιά Διαθήκη (αυτήν αντέγραψε ο Τζιχάντης Μωάμεθ) έπαυσε -αργότερα και Ιεροί Πατέρες- κηρύττουσα οφθαλμόν-αντί-οφθαλμού και μίσος κατά κακών Αιρετικών/Απίστων. Με τέτοια πολυδιάστατη προσήλωση στην Παλαιά Διαθήκη, ουδόλως διαφέρουμε από το βαθύ/σκληρό ισλάμ.

Γεια-σου-χαρά-σου,-Γέροντα-Πατροκοσμά

Κανοναρχούσης της Ψεκαζμένης Παΐσιας «Αριστερο»-Ακροδεξιάς, άρδην αδυνατίζει, λέει, η ευρωπαϊκή μας συνείδηση. Ημών, που, όσο απρόσκοπτα η Ευρώπη επιδοτούσε την κουμουνιζμάρα, μας ήμασταν οι φιλοευρωπαϊκότεροι όλων… Τώρα, που αρνείται περαιτέρω επιχορήγηση «Τέτοιο-κτήνος-που-σε-βρήκα,-σου-πληρώνω-και-το-ΙΚΑ», την προσωποποιούμε στον μισητό-καθιστό Καροτσάκια, με τιάραν παπικήν στην κεφάλα. Και μπαίνουμε σε φάση αποδρομής! Καλύτερα φέσι τουρκικόν, μπρε, όπως είχε πει ο Γέροντας: Ας φύγουμε το συντομότερο από την Καισαροπαπικήν Ευρώπην, να μπούμε στην καραδοκούσα Τουρκικήν Αγκαλιάν, Πατροκοσμά μ’!

Ατυχής σύμμειξη Ολντ-σπηκ με Νιου-σπηκ

Κλειδί δομικό της εθνικής μας αποτυχίας, λοιπόν, είναι η διαρκής εγκαταβύθιση στους βάλτους παλιών και νέων ιδεολογημάτων. Από το Ολντ-σπηκ της Ελληνορθόδοξης ίωσης στο Νιου-σπηκ της Κομμουνιστικής ίωσης δύσκολα ξεφεύγεις, η δε σύνθεσή τους είναι μέγγενη που πνίγει την Ελληνικότητα. Μέγας Εθνικός Ευεργέτης όποιος βρει το αντιβιωτικό…

Τα λέμε όλα αυτά (εκκρεμούν περισσότερα), γιατί είναι θλιβερό να νοούμε λειψά το Εθνικό Οπισθοδρόμιο, απεχθανόμενοι το δέντρο-σύμπτωμα-συριζοπαρανάλωμα, χάνοντας το Δάσος-ρίζωμα-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ.

(συνεχίζεται)

Καλή Πρωτοχρονιά!

Παραλειπόμενα

Κυριάκο;

Καλά, το ΠΑΣΟΚ συριζοχαϊδεύεται, το πιάσαμε το Φωφωνοούμενο (κάλλιο συριζόδενε, παρά συριζογύρευε). Κι εσύ τέκνον, Κυριάκε, όμως; «Ψήφισαν ομόφωνα το μεγάλο ρουσφέτι στο Μετρό… »... Για να δούμε, πόσο μακροτσουλάει ο κατήφορος.

Αντιμνημονιακή Δικαιοσύνη

Ανορθολογικό/Ψεκαζμένο Ελληνορθόδοξο Έθνος χωρίς δέουσα επιρροή στη Δικαιοσύνη; Ιδού ακόμα ένα λαμπρό κουφέτο …

Εν τέλει, ο Τσακάλωτος, επιάστηκεν ευάλωτος

Ή, πώς πάθαμε «διαρκή αφοσίωση στις μνημονιακές δεσμεύσεις μας»...

Τι είπες τώρα, Μιχαήλ!…

Γκορμπατσώφ, περιγράφοντας την κουμουνιζμένη Ελλάδα…

Κομμουνισμός-με-λεφτά-η-ιδεολογία-του-έθνους

Κομμουνισμός με ξένα λεφτά, επί το ακριβέστερον (διαφορετικά, πάντα είναι ευπρόσδεκτος ένας κομμουνισμός φαντασιακός, που χορηγεί ο Μυθικός Ήρως Ηρακλής). Ή, εργολαβούμε την κηδεία σας με ξένα κόλλυβα, επί το ακριβέστατον. Είναι αυτή η ανίατη ασθένεια της κομμουνιστικής ίωσης, που διατρέχει σούμπιτη την κοινωνία μας (και την Εκκλησία της αντάμα, βεβαίως-βεβαίως).

Έχουμε απροϋπόθετο Κράτος-Δικαίου;

«Οκτώ ψυχές αφημένες σε ελληνικές συνειδήσεις» μας θέτουν το ερώτημα. Την επόμενη Πέμπτη-βράδυ όσοι συνανησυχούν μαζεύονται ΕΑΤ-ΕΣΑ-Πάρκο-Ελευθερίας. Κάτι τέτοια «μικρά» ορίζουν τη Δημοκρατία.