Ενθάδε κείται

Μια ομάδα Πακιστανών με καλοσιδερωμένες πουκαμίσες και με τύμπανα χορεύουν τους χορούς τους μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Είναι περασμένα μεσάνυκτα της Κυριακής. Κρατούν σημαίες του ΠΑΣΟΚ και χαμογελάνε με πρόσωπα φωτεινά.

Ένας λιγνός άνδρας με σκούρο σακάκι μπλέιζερ, φαρδιά γραβάτα και σνομπ συμπεριφορά είναι στημένος στο προαύλιο της Βουλής μπροστά από τα μικρόφωνα. Ζητά την κεφαλή επί πίνακι της Ντόρας Μπακογιάννη και του Γιώργου Σουφλιά. Είναι 11.30 το πρωί και ο Μιχάλης Λιάπης, ο «ξάδελφος», ο άνθρωπος το όνομα του οποίου ταυτίστηκε με το σκάνδαλο “Siemens”,  επιχειρεί να δρομολογήσει διαδικασίες εμφύλιας ρήξης στη Νέα Δημοκρατία. Ζητά να τιμωρηθούν αυτοί που οδήγησαν την παράταξη στον εξευτελισμό. Προφανώς θεωρεί ότι ούτε τα σκάνδαλα ούτε η διαφθορά ούτε η ανικανότητα ούτε η απληστία έφταιγαν για τη συντριβή του νεοκαραμανλισμού. Προφανώς ο κ. Λιάπης, ενεργώντας επ’ ονόματι ενός φαντάσματος, του θείου του,  και την ώρα που ο Κώστας Καραμανλής βρίσκεται στο καναβάτσο, επιθυμεί να επωμιστεί το ρόλο του «εκκαθαριστή». Είναι σίγουρο πως θα τον ακολουθήσει ο Τσιτουρίδης, αυτός των «Ομολόγων», ο άλλος πικραμένος που τον αποκεφάλισε το δίδυμο Σουφλιά-Ντόρας.

Στη Ρηγίλλης μόλις άρχιζε η σφαγή. Ο προσωπικός μηχανισμός του Κώστα Καραμανλή είχε καταρρεύσει. Ο Ζαγορίτης «μαυρίστηκε» στη Β΄ Αθηνών. Ο Αντώναρος είναι εκτός εκλόγιμης θέσης στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ο Αλογοσκούφης, αυτός του London School of Economics, δεν εξελέγη στην Α΄ Αθηνών. Η Φάνη Πετραλιά «εξαφανίστηκε» στη Β΄ Αθηνών. Οι προσωπικές επιλογές των Καραμανλή,  όπως ο Μπασιάκος ο «Βατοπεδινός» στη Βοιωτία, μαυρίστηκαν. Ο Βαλινάκης δεν εξελέγη. Ο άλλος θείος, ο Αχιλλέας Καραμανλής, απέτυχε κι αυτός παρά τον ιδιότυπο «τσαμπουκά» που επέδειξε. Ο ειδικός επί των stage, ο περίφημος Βερναρδάκης, του κλειστού κυκλώματος Καραμανλή, απέτυχε επίσης. Από τη φρουρά που ανέλαβε τη στρατηγική προετοιμασία της πορείας του Καραμανλή στην εξουσία το 1997, δεν υπάρχει πια κανείς. Οι στρατηγοί και οι συνταγματάρχες αφοπλίστηκαν. Οι λοχαγοί ξεδοντιάστηκαν. Οι φαντάροι παραδόθηκαν. Ήταν ενδεχομένως η πλέον βραχύβια «πολιτική φρουρά» που επιχείρησε να εδραιωθεί και να κυβερνήσει στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της χώρας.

Ο εμφύλιος

Ο Καραμανλής παραιτήθηκε για δεύτερη φορά την Κυριακή το βράδυ. Είχε παραιτηθεί και προ μηνός, την ημέρα που με εκείνο το διάγγελμα προκήρυσσε πρόωρες εκλογές. Ο θείος του είχε εγκαταλείψει τη χώρα με το όνομα Τριανταφυλλίδης όταν χρειάστηκε να διαχειριστεί τα δύσκολα. Ο ανιψιός στα δύσκολα πρόλαβε να αποτινάξει από πάνω του τις βαριές ευθύνες. Κάτι συμβαίνει με αυτούς του Καραμανλήδες. Πολύ εύκολα «λακίζουν» τη στιγμή της αλήθειας. Όλα τα πομπώδη περί παραμονής του στην ηγεσία του κόμματος, που προκαλούσαν τα σοβαροφανή σχόλια των πολιτικών συντακτών, δεν ήταν παρά κακής ποιότητας προεκλογικά τερτίπια. Ο Καραμανλής, από τον Σεπτέμβριο του 2008, οδηγούσε την χώρα του, το κόμμα του και τον εαυτό του σε ναυάγιο. Φόρεσε σωσίβιο αλλά δεν πήδηξε στη θάλασσα. Προτίμησε να παραμείνει στην κουβέρτα του πλοίου παρακολουθώντας τη βύθισή του. Το βράδυ της Κυριακής απλά έβαλε το πλαίσιο  της εμφύλιας σύρραξης.

Η Νέα Δημοκρατία είναι καταδικασμένη σε μία μακροχρόνια (εκ νέου) κρίση εσωστρέφειας. Ντόρα Μπακογιάννη, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Αντώνης Σαμαράς και τα αουτσάιντερ θα επιχειρήσουν να τρέξουν στο κομματικό σπριντ. Δύο ξεχωρίζουν, γιατί έχουν καλά προετοιμαστεί. Η Ντόρα και ο Σαμαράς. Μπορεί να αποτύχουν και οι δύο. Η Νέα Δημοκρατία σε λίγα εικοσιτετράωρα θα θυμίζει σφαγείο του Ταραντίνο. Η διαμάχη Παπανδρέου - Βενιζέλου θα μοιάζει με παράσταση νηπιαγωγείου. Η Νέα Δημοκρατία έχει παράδοση σε τέτοιες διαδικασίες. Τους αρέσει να βλέπουν το κομματικό αίμα να κυλά στα ρυάκια της Ρηγίλλης. 

Οι Βορειοελλαδίτες βουλευτές και κομματικοί παράγοντες θα παίξουν ρόλο καραμανλικής οπισθοφυλακής. Στην Αθήνα θα παρακολουθούμε το θρίλερ που θα εξελίσσεται μεταξύ της Ντόρας Μπακογιάννη και του επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου. Η διαδοχή στη Νέα Δημοκρατία θα περάσει και από τα δικαστήρια. Στη Βουλή το θέαμα θα έχει ενδιαφέρον. Η πολιτική κυριαρχία του Γιώργου Παπανδρέου θα θυμίζει αυτήν του πατέρα του την τετραετία 1981-1985. Ενδεχομένως και λόγω πολιτικής συγκυρίας να διαθέτει ακόμη περισσότερο πολιτικό χώρο για ελιγμούς. Απέναντί του θα έχει μία «πολυκατοικία» χωρίς διαχειριστή, με τους ενοίκους του ρετιρέ να αντιμάχονται το θυρωρείο του Γιώργου Καρατζαφέρη. Το ΚΚΕ με την πτώση που σημείωσε σε ποσοστό και ψήφους θα αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Ο Συνασπισμός θα είναι κάτι μεταξύ εν δυνάμει συμμάχου και διακριτικής αντιπολίτευσης, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Έως ότου η Ανανεωτική Πτέρυγα καταλήξει στις τελικές της αποφάσεις. Η ελληνική κοινωνία ψήφισε σε γενικές γραμμές αριστερά, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Το ΠΑΣΟΚ πάσχει από δεξαμενή ιδεών. Είναι υποχρεωμένο για την ίδια την ανανέωση της δυναμικής του να διαθέτει  think tank με αριστερές καταβολές διότι, δόξα τω Θεώ, διαθέτει άφθονους διαχειριστές κεντρώων απόψεων. 

Οι πραγματικοί ηττημένοι

Στα γραφεία των εταιρειών δημοσκοπήσεων επικρατούσε το απόλυτο χάος το απόγευμα της Κυριακής. Το διαφαινόμενο Βατερλό λειτουργούσε περίπου σαν αφιόνι. Οι μετρήσεις των exit polls θα αποδεικνύονταν λανθασμένες. Οι εταιρείες, ξεχωριστά ή στο σύνολό τους, απέτυχαν να δώσουν την πραγματική εικόνα. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Τα τελευταία χρόνια ο κλάδος των δημοσκόπων υπέστη πολλαπλά πλήγματα στην αξιοπιστία του. Το πρωί της Δευτέρας τούς έφταιγαν τα πάντα: οι πολίτες, οι συγκυρίες, το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Η αποτυχία προσέγγισης με αξιοπιστία του εκλογικού αποτελέσματος δεν ήταν απλά μία δυσλειτουργία των αλγόριθμων που χρησιμοποιούν. Ήταν το αποτέλεσμα μιας διαχρονικής πελατειακής σχέσης που διατηρούν με το κράτος και τα κέντρα λήψης επιχειρηματικών αποφάσεων, που είναι και οι χρηματοδότες τους. Απώλεσαν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας. Ήταν απόλυτα φυσικό λοιπόν να τροφοδοτούν τα μοντέλα μετρήσεων με ψευδείς πληροφορίες, από τη στιγμή που η κοινή γνώμη απαξίωνε συνειδητά τις πληροφορίες που παραχωρούσε. Με λίγα λόγια, ο κόσμος άρχισε να δουλεύει χοντρά τους δημοσκόπους. Οι εταιρείες αυτές επιχείρησαν και πέτυχαν να αναβαθμίσουν το προϊόν τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποτελεί εργαλείο πολιτικού εκβιασμού και εκφοβισμού στα χέρια δημοσιογράφων, πολιτικών, παραγόντων και επιχειρηματιών. Τα μαθηματικά μοντέλα δεν έφταιξαν ποτέ και σε κανέναν. Οι διαχειριστές τους έχουν πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό. 

n.georgiadis1@yahoo.com