Το εμπόριο πατριωτισμού σε άνοδο

Δεν μπορεί. Πρέπει να έχει στηθεί ένα ειδικό εργαστήριο ιδεολογικής δοσομετρίας στο υπόγειο του Μαξίμου κατά τα πρότυπα του Ινστιτούτου που λειτουργεί σε μία πτέρυγα του αδυσώπητα αντιαισθητικού προεδρικού μεγάρου της Άγκυρας. Αλλιώς πώς να εξηγείται η λεπτομερής ανάλυση των αναγκών ημερήσιας παροχής εθνικιστικής δόσης με τη μέθοδο εισπνεόμενου αιωρήματος διά της τεχνικής του στιγμιαίου ψεκασμού. 

Η διερεύνηση του ζητήματος αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την κατανόηση κινήσεων και ενεργειών, όπως δηλώσεις και μετακινήσεις πολιτικού προσωπικού από τα σύνορα με την Αλβανία στο πολύπαθο Καστελόριζο με μία στάση εθνικής έξαρσης στο νησάκι της Ρω, μία βόλτα στη Στρογγύλη και δύο περατζάδες πάνω από Ρόδο συνοδεία τουρκικών μαχητικών που αναχαιτίζονται από ελληνικά F16. Σημειώνεται πως όλα τα παραπάνω τελούν σε καθεστώς ύψιστης ετοιμότητας των αντιπάλων, ένθεν κακείθεν της νοητής γραμμής, με τουρκικά υποβρύχια να διεξάγουν εικονικό πόλεμο στην περιοχή του Καστελόριζου και με αεροναυτική άσκηση ελληνικών δυνάμεων να διεξάγεται στην περιοχή Κάσου, τουρκιστί «Τσοπάν» όπως λέμε «γιδοβοσκός». Όλα αυτά υπό το συμπαγές βλέμμα της σκουρομάτας κυρίας Κασιμάτη και των φρουρών τους Έθνους, βουλευτών της Χρυσής Αυγής, κάποιον της Ένωσης Κεντρώων και βεβαίως του Πάνου Καμμένου. Τα ίδια διαδραματίζονται και επί της άλλης όχθης, όπου η δοσολογία ημερήσιου εθνικιστικού αναισθητικού εντάσσεται πλέον σε πλαίσια επιστημονικής μελέτης της συμπεριφοράς των μαζών. Άλλωστε η απόσταση μεταξύ του συντρόφου Παυλόφ και της σχολής Γκέμπελς είναι πραγματικά μία τζούρα δρόμος, όπως και η απόσταση μεταξύ ενός προσκυνήματος στην Αβάνα και της εθνικής συνύπαρξης με τους κ. Κασιδιάρη και Παππά. Συμπέρασμα. Στην Άγκυρα και το Μαξίμου κατοικοεδρεύουν ειδικοί Αλχημιστές οι οποίοι με σύγχρονες μεθόδους διαμορφώνουν περιβάλλον Ε.Ε.Π. (Εθνικής Εξαρτημένης Παλινδρόμησης) η οποία αποτελεί ειδικό κλάδο του τομέα μελέτης του Παλιμπαιδισμού, αρχαίας λατρείας των απανταχού ζογκλέρ του πατριωτικού αυτισμού. 

Παρατηρείται μετ’ επιτάσεως η διαμόρφωση πάγιας συνθήκης όπου όσο πλησιάζει η στιγμή της απόφασης για το Κυπριακό τόσο αυξάνεται η δοσολογία εθνικής ανάτασης ένθεν κακείθεν της γραμμής αντιπαράθεσης. Παράλληλα όσο στενεύουν τα περιθώρια ελιγμών της ανάπηρης πλέον τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη Συρία και τη Μοσούλη τόσο ενισχύεται η φιλολογία περί νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, γκιαούρηδων και Ιμίων, εκ μέρους των αυλικών του σύγχρονου σουλτανάτου της Ανατολίας αλλά και του ιδίου του Isnogood, όστις οραματίζεται τη θέση του Χαλίφη στην πόλη της San, όπως λέμε «σανφιστίκ» που σημαίνει σε γνήσια θεσσαλονίτικη διάλεκτο «φιστίκια Δαμασκού».

Παρατηρείται επίσης έξαρση ακατάσχετης λεκτικής διάρροιας, ένθεν κακείθεν, όπου υπουργός εν πλήρη παραλλαγή (στη δοτική) αποκαλεί ηλιθίους τους αντιπάλους οι οποίοι χαρακτηρίζουν ως ανήμπορο κατανόησης της πραγματικότητας το συγκεκριμένο υπουργό, με τον εκχυδαϊσμό της διπλωματικής αντιπαράθεσης να προσλαμβάνει διαστάσεις ψυχωσικού επεισοδίου με τη γνωστή δήλωση «του Έλληνα ο τράχηλος δεν σηκώνει ούτε Αλβανούς ούτε και Τούρκους». Μάλιστα γνωστός Έλλην βουλευτής του οποίου το επίθετο παραπέμπει σε Τσοπάνη-γιδοβοσκό, μπέρδεψε την πολιτική γραμμή περί «Έλληνος και τραχήλου» με αποτέλεσμα να κατακεραυνώσει τους Gay με αφορμή το Σύμφωνο Συμβίωσης (ουδεμία σχέση) λόγω εθνικής έξαρσης προφανώς και αυτός, αφού πατριώτης και gay είναι σχήμα οξύμωρον δεδομένου ότι κάθε τίμιος και έξυπνος άνθρωπος γνωρίζει πως ο πατριωτισμός είναι το τελικό καταφύγιο του κάθε απατεώνα. 

Επί του πρακτέου και ενόσω διεξάγονται οι συνομιλίες στην Ελβετία περί Κυπριακού και πλησιάζει η ώρα της Πενταμερούς, δηλαδή η ώρα της κρίσεως, οι πλατφόρμες ΕΕΠ (Εθνικής Εξαρτημένης Παλινδρόμησης) Άγκυρας και Αθηνών θα επιχειρούν να εξισορροπήσουν τις εθνικές υπερηφάνειες της κάθε όχθης, κλιμακώνοντας τις δόσεις έως ότου επικρατήσει κορεσμός, οπότε θα επέλθει η εκτόνωση μειώνοντας τη δοσολογία όπως κάνουμε με την κορτιζόνη. 

Βεβαίως, επειδή έχουμε να κάνουμε με Νεάντερταλ, καραδοκεί το «ατύχημα» με τη μορφή ενός Έλληνα ή ενός Τούρκου δημοσιογράφου οι οποίοι, όπως και οι συνάδελφοί τους το 1996, θα διεκδικήσουν κάποιο αξίωμα (βουλευτού, επί παραδείγματι, ή δημάρχου) και θα υψώσουν σημαίες σε νησάκια που βόσκουν λαχταριστά γίδια και κολυμπούν ακόμη πιο λαχταριστές πελαγίσιες τσιπούρες. Άλλωστε είναι γνωστός και διαχρονικός ο ετήσιος «πόλεμος της τσιπούρας» γύρω από τα Ίμια, που οι Τούρκοι τα λένε «Καρντάκ» και οι Αμερικανοί απλά «βραχονησίδες», οι δε Ευρωπαίοι δεν θέλουν καν να τα ξέρουν.

Όσο για το Σουλτανάτο της Ανατολίας, όσο θα κατακρημνίζεται η τουρκική λίρα και θα αυξάνει το επιτόκιο δανεισμού αλλά και θα θεριεύει η μεταφορά κεφαλαίων από τις τουρκικές στις ξένες τράπεζες, όσο τα έξοδα ενός πολέμου στη Μεσοποταμία θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν τα φέρετρα με τούρκους φαντάρους που θα επαναπατρίζονται λόγω της άστοχης εκστρατείας στο Αλ Μπαμπ της Συρίας, τόσο τα «καμ(μ)ένα» μυαλά της αυλής του Isnogood θα επιχειρούν να διοχετεύσουν την «εθνική πίκρα» στους ψαρότοπους του Αιγαίου. 

Μένει να ελεγχθεί το κύκλωμα των Νεάντερταλ με τους ειδικούς αλχημιστές το οποίο λειτουργεί ανέκαθεν εν είδει συγκοινωνούντων δοχείων με αποδέκτες ένθεν κακείθεν ένα συρφετό γκρίζων λύκων, βαλκανικού τύπου τρωκτικών και μπαγιάτικών βακαλάων, όλων αυτών των κατηγοριών, που επικαλούνται, κοίτα να δεις, την Πατρίδα, με την αναγκαία επικάλυψη τύπου παραλλαγής που παραπέμπει σε βαθυστόχαστες αναλύσεις και περισπούδαστες μελέτες επί της διεθνούς στρατηγικής. Θα τους ακούσετε ένθεν κακείθεν να ωρύονται με γνήσια πατριωτική έξαρση, αν και εφόσον υπάρξει συμφωνία για το Κυπριακό και εξαγγελθούν τα δημοψηφίσματα. Καλό κουράγιο, διότι η ανοησία δεν είναι μόνον ελληνικό κεκτημένο και παραμένει παρά την πρόοδο της Μοριοβιολογίας αθεράπευτη. 

n.georgiadis1@yahoo.com