Ενώ ο κόσμος καίγεται...

Τα νομοσχέδια για την ψήφιση των μεταρρυθμίσεων, που έχουν τόσες φορές εξαγγελθεί με σκοπό το κλείσιμο της αξιολόγησης, έρχονται τελευταία στιγμή, όπως-όπως, και με χαρακτήρα επείγοντος λόγω των ασφυκτικών προθεσμιών. Λογικό, αφού επί μήνες απλώς η κυβέρνηση περί άλλα ετύρβαζε.

Ο υπουργός Οικονομικών δίνει γη και ύδωρ στους δανειστές προκειμένου να κλείσει η αξιολόγηση.

Η ύφεση και η ανεργία καλπάζουν. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη ξεπερνούν τα 100 δις. Η απειλή για 18.000 νέα λουκέτα επιχειρήσεων κρέμεται πάνω από το κεφάλι μας. Νέοι φόροι 2,5 δις ευρώ ετοιμάζονται για το 2017.

Ο κ. Μοσκοβισί επισκέφθηκε τη χώρα μας, όχι βεβαίως για ταξίδι αναψυχής. Χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο 4ου Μνημονίου, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ανάγκη συμφωνίας έως το τέλος της εβδομάδας.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ τονίζει την άμεση ανάγκη να ανακτήσει η Ελλάδα την εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό στερέωμα, προβλέποντας σε αντίθετη περίπτωση ζοφερό μέλλον για τη χώρα.

Στο Μεταναστευτικό τα πράγματα έχουν ξεφύγει από τα όρια: οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και  μετανάστες στα νησιά ήδη αγγίζουν τις 12.000 ψυχές. Οι τοπικές κοινωνίες αδυνατούν να διαχειριστούν τον όγκο των εγκλωβισμένων.

Η Τουρκία εξάγει όλο και επιθετικότερα την εσωτερική της κρίση, κλιμακώνει την αλυτρωτική ρητορική και απειλεί να δώσει «ελευθέρας» στα 3 εκατομμύρια μετανάστες που περιμένουν απέναντι.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Ευρώπη μπαίνει σε χορό υπαρξιακών εκλογικών αναμετρήσεων, που ίσως να καθορίσουν το μέλλον της.

Ακόμη και ένας πρωθυπουργός μετρίου πολιτικού αναστήματος, μετρίων προσδοκιών, χωρίς ιδιαίτερα χαρίσματα, χωρίς το ταλέντο της γήτευσης του πλήθους, χωρίς σπουδαία διορατικότητα, κάθεται στο γραφείο του, μαζεύει το επιτελείο του, βάζει κάτω ένα-ένα τα φλέγοντα θέματα, σχεδιάζει με τους αρμόδιους υπουργούς και τους πολυπληθείς συμβούλους του τις κινήσεις του, οργανώνει τον διαθέσιμο χρόνο και δρα βάσει του σχεδίου που έχει καταστρώσει. Απαντά με αυτήν ή την άλλη πολιτική κίνηση στα όσα συμβαίνουν. Σε κάθε περίπτωση ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ !

Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο πρωθυπουργός, αφού γύρισε την πλάτη στις πραγματικές προκλήσεις, άδραξε την ευκαιρία να το παίξει επαναστάτης αξιοποιώντας την κηδεία του Κάστρο. Επιβιβάστηκε στο πρωθυπουργικό αεροπλάνο και πήγε εκεί που κανένας ηγέτης δυτικής χώρας, ούτε καν ο Τζάστιν Τριντό, επέλεξε να πάει. Ο κ. Τσίπρας προτίμησε να την κοπανήσει για να τιμήσει τον Φιντέλ και, με την ευκαιρία, να περάσει κάμποσες ανέμελες μέρες στην παραδεισένια Κούβα! Η παρέα, εννοείται, ήταν εκλεκτή και προπαντός… δημοκρατική: ο Νικολάς Μαδούρο, ο Ραφαέλ Κορρέα, ο Έβο Μοράλες, και φυσικά ο Μουγκάμπε, εκδότης του επίζηλου χαρτονομίσματος των 100 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ τζούφιων δολαρίων στη Ζιμπάμπουε…

Όπως οι περισσότερες επιλογές του κ. Τσίπρα, έτσι και αυτή έχει πολλές αναγνώσεις. Όποια κι αν επιλέξει κανείς, το βέβαιο είναι ότι ο ίδιος και το κόμμα του ταυτίζονται σε επικίνδυνο βαθμό με το φιντελικό ίνδαλμα και όλα όσα αντιπροσωπεύει. Για όποιον δεν κατάλαβε, ο κ. Τσίπρας παρουσίασε ως ταυτόσημα το δικό μας «Ελευθερία ή θάνατος» με το «Patria o muerte» (Πατρίδα ή θάνατος) της κουβανικής Επανάστασης του 1959. Η απουσία ελευθερίας δεν είναι, κατά τον κ. Τσίπρα, κάτι που αξίζει να το κάνουμε θέμα…

Οι κουβανέζικες περιπλανήσεις του κ. Τσίπρα παρέχουν πολύ υλικό για κουβέντες, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Αυτό που μας καίει, τουλάχιστον εμάς που ζούμε ακόμη στην Ελλάδα και την πονάμε, είναι γιατί ο πρωθυπουργός δεν είναι στη θέση του τη στιγμή που βρίσκονται σε κρίσιμη φάση οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές για ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αντί για αιτήσεις ελεημοσύνης!

Πώς είναι δυνατόν Έλληνας πρωθυπουργός να ρητορεύει στην Αβάνα υπέρ του σοσιαλισμού αλά Κούβα και να καταφέρεται κατά των απάνθρωπων νόμων της αγοράς και του νεοφιλελευθερισμού, την ίδια στιγμή που εδώ οι υπουργοί του εκλιπαρούν τη φιλανθρωπία των δανειστών;

Ως πότε θα μπορεί να καταπίνει όλες αυτές τις αθλιότητες ο αυταπατημένος εξαπατημένος πολίτης, που του τάξανε λαγούς με πετραχήλια και του δώσανε μνημόνια, φόρους, λουκέτα, διαπλοκή, συρρίκνωση των δημοκρατικών θεσμών, χειρότερη παιδεία, χειρότερη υγεία και μπόλικη εξαθλίωση πλασαρισμένη με απαστράπτουσα επανάσταση;

Είναι ένα καίριο ερώτημα που, κοντός ψαλμός, θα απαντηθεί σύντομα.