Το πανίσχυρο αντιπρότυπο

Όταν εξελέγη ο Τζον Κένεντυ Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έκλεισαν χιλιάδες βιοτεχνίες κατασκευής καπέλων στη μεγάλη χώρα. Ο νέος Πρόεδρος, σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν είχε τη συνήθεια να φορά το χαρακτηριστικό τεξανικό καπέλο, και στη διάρκεια της προεδρίας του οι Αμερικανοί το εγκατέλειψαν κι αυτοί. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ένα πανίσχυρο πρότυπο για το λαό του. Σήμερα, στην εποχή που η εικόνα δεν έχει σύνορα και οι ΗΠΑ έχουν αποτύπωμα σε κάθε σημείο του Γης, είναι ένα πανίσχυρο πρότυπο για όλο τον πλανήτη.

Δεν είμαι σε θέση να προβλέψω τις πολιτικές και γεοστρατηγικές επιπτώσεις που θα έχει η εκλογή Τραμπ για τη χώρα του και τον υπόλοιπο κόσμο. Ξέρω όμως ότι ήδη έχoυμε υποστεί όλοι μία τεράστια πολιτισμική ήττα. Μια ήττα που δεν ήρθε από παρθενογένεση, τα σημάδια της ήταν ευδιάκριτα τα τελευταία χρόνια σε όλο το δυτικό κόσμο και ασφαλώς και στη χώρα μας, σημάδια που προμήνυαν ότι οι κατακτήσεις των κοινωνιών

μας στα κεφάλαια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεκτικότητας, της προστασίας των μειονοτήτων και όλων των άλλων απαράγραπτων αρχών του Ουμανισμού είχαν αρχίσει να χάνουν έδαφος. Όχι όμως την πρωτοκαθεδρία. Η εκλογή Τραμπ ήρθε να δώσει πιστοποιητικά νομιμότητας σε αυτό που μέχρι πριν λίγα χρόνια φαινόταν αποσυνάγωγο, αντικοινωνικό και εξτρεμιστικό. Τώρα η περιθωριακή τοξική γραφικότητα μπήκε στο σαλόνι.

Ο Τραμπ καθυβρίζει τους αντιπάλους του σαν λιμενεργάτης, προσβάλλει κοινωνικές και θρησκευτικές μειονότητες σαν κλασικός φασίστας, ταπεινώνει το γυναικείο φύλο ως ξεδιάντροπος φαλλοκράτης – είμαστε μπροστά σε μία φαντασμαγορική κονιορτοποίηση και βίαιο επαναπροσδιορισμό όλων των θεμελιωδών συμβάσεων που εξασφάλιζαν τη συνύπαρξη σε ένα κράτος δικαίου και μια κοινωνία αλληλοσεβασμού. Σε τίποτα δεν βαδίζει by the book, όταν όμως πρόκειται για τον ηγέτη της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη κινδυνεύουμε να περιπέσει σε αχρησία το book, δηλαδή το σύμφωνο συνύπαρξης.

Έρχεται τώρα σαν οδοστρωτήρας να δώσει αναδρομική νομιμοποίηση σε συμπεριφορές που είχαμε γνωρίσει και εδώ και τις είχαμε κατατάξει στις λούμπεν. Ο κ. Λεβέντης τελικά υπήρξε πρωτοπόρος, που μοίραζε καρκίνους στους πολιτικούς του αντιπάλους. Ο κ. Νικολόπουλος ρηξικέλευθος, που κατήγγελλε την Ευρώπη των ομοφυλοφίλων. Ο κ. Καμμένος απλώς αθυρόστομος, όταν ουρλιάζει μέσα στο Κοινοβούλιο «στα τέσσερα». Ο κ.

Πολάκης αυθεντικός και ανυπόκριτος, όταν θεωρεί τον προσδιορισμό βόθρο απαραίτητο σε κάθε αντικείμενο της αιμοβόρας έχθρας του. Ο κ. Ζουράρις χαριτωμένα εκκεντρικός, να αποκαλεί μαλάκες αυτούς που διαφωνούν μαζί του. Προφανώς. Τι λιγότερο κάνει ο Πρόεδρος του πλανήτη που το επιδοκίμασαν τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του;

Άντε τώρα να πουν στα αγόρια τους οι γονείς  πως πρέπει να σέβονται τα κορίτσια – γιατί; Κάποιος που υπερηφανευόταν δημοσίως ότι είχε το σπορ να τους βάζει χέρι έγινε πλανητάρχης. Άντε να διδάξεις αστική αγωγή στα παιδιά που μουτζώνουν στις παρελάσεις – γιατί; Ο ανάγωγος προσβλητικός υβριστής σήμερα είναι το παγκόσμιο πρότυπο. Πήγαινε να μιλήσεις στους πολίτες για ανοχή στη διαφορετικότητα, αλτρουισμό, αλληλοσεβασμό όταν επιβραβεύθηκε με το ανώτερο αξίωμα επί Γης ο κήρυκας της εχθροπάθειας, του ατομισμού και της ιδιοτέλειας. Προσπάθησε να κάνεις μια κοινωνία φιλόξενη στους πρόσφυγες και μετανάστες, όταν ο ρήτορας του πιο ωμού ρατσιστικού και ξενοφοβικού λόγου θριαμβεύει. Πήγαινε έστω να μιλήσεις για περιβαλλοντική συνείδηση και να διδάξεις συμπεριφορές προστασίας του, όταν γελά σαρκαστικά από το θρόνο του ο πιο επίσημος εχθρός του περιβάλλοντος.

Ο Ντόναλντ Τραμπ εισέβαλε διαλυτικά μέσα στις κοινωνίες μας για να δώσει αναδρομική επικύρωση σε αντικοινωνικές  συμπεριφορές που είχαν ήδη υποβάλει αίτηση κανονικότητας. Η πολιτική ορθότητα είχε οδηγήσει σε γραφικές, καμιά φορά και ανισόρροπες υπερβολές και είχε προσφέρει έδαφος – τώρα όμως καταλαβαίνουμε ότι ήταν και μια ασπίδα. Ήταν ένα ανάχωμα στη βαρβαρότητα του επιθετικού ατομισμού, της απρέπειας, της έχθρας στο διαφορετικό, που τώρα περισσότερο από ποτέ φαίνεται να απειλεί τις κοινωνίες της Δύσης και φυσικά και τη δική μας.