Ανήκω σε μια γενιά που ένα μεγάλο τμήμα της γαλουχήθηκε με το «έπος» του Πολυτεχνείου. Στη συνείδησή μου αποτελούσε και αποτελεί παράδειγμα μαχητικής οργάνωσης και αντίστασης απέναντι σε ένα στυγνό δικτατορικό καθεστώς. Το ηρωικό αποκορύφωμα της εξέγερσης νέων ανθρώπων οι οποίοι, αψηφώντας τους κινδύνους, αγωνίστηκαν για την πατρίδα τους και τη δημοκρατία.
Έχει δυστυχώς θλιβερό ενδιαφέρον το πώς μια επέτειος δημοκρατικής αντίστασης, μια επέτειος που αναδεικνύει τον ρόλο του ενεργού και υπεύθυνου πολίτη, εκφυλίζεται τα τελευταία πολλά χρόνια και μετατρέπεται σε επετειακό ραντεβού ανομίας και τραμπούκικης δράσης. Ο εκφυλισμός αυτός στηρίχτηκε δυστυχώς στην παραχάραξη και την εγκληματική, με όρους ποινικού δικαίου, εκμετάλλευση του ασύλου. Του νομοθετικού παρεπόμενου με το οποίο μια δημοκρατική κυβέρνηση θέλησε να διαβεβαιώσει την κοινωνία ότι δεν θα ξανασυμβεί στρατιωτική εισβολή στα πανεπιστήμια της χώρας.
Η θεσμική περιφρούρηση στην ελευθερία των ιδεών και τη δημοκρατική νομιμότητα, με την οποία η μεταπολίτευση θέλησε να συμβολίσει τη μόνιμη εγκαθίδρυση της δημοκρατίας, μετατράπηκε σιγά-σιγά στο τέλειο άλλοθι για την οργάνωση παράνομων εγκληματικών ομάδων.
Παρακολουθήσαμε φέτος για άλλη μια φορά εγκληματίες να μπαινοβγαίνουν στο Πολυτεχνείο, μεταφέροντας μολότοφ και περιουσία του ιδρύματος προκειμένου να στηθούν οδοφράγματα. Το ΕΜΠ αφρούρητο, με τις πύλες ανοιχτές στα χέρια κουκουλοφόρων, με την αστυνομία να στέκεται ακίνητη μπροστά στους τραμπούκους και τις πρυτανικές και εισαγγελικές αρχές να «διαχειρίζονται με σύνεση» τα γεγονότα, έντρομες προφανώς μπροστά στο κίνδυνο για τα χειρότερα.
Τι περισσότερο πρέπει να γίνει στην πτωχευμένη Ελλάδα του 2016, που παρακαλεί τους Αμερικάνους να μεσιτεύσουν για την απομείωση του δημόσιου χρέους της, για να κλείσει ο κύκλος του ασύλου για τα πανεπιστήμια της χώρας;
Κινδυνεύουν άραγε οι ιδέες και η ελεύθερη διακίνησή τους στην Ελλάδα του 2016; Το άσυλο και οι εγκληματικές ενέργειες που αυτό «διευκολύνει», αποτελεί φόρο τιμής στην ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου ή ιδεοληπτικό κατάλοιπο πάνω στο οποίο δρουν ανενόχλητα εγκληματικές ομάδες μέσα στα πανεπιστήμια; Σε ποια ευρωπαϊκή ή βαλκανική χώρα ο πανεπιστημιακός περίβολος είναι αφύλαχτος και μπορεί ο οποιοσδήποτε που δεν φέρει την ιδιότητα του φοιτητή της συγκεκριμένης σχολής να μπαινοβγαίνει ανενόχλητος διαπράττοντας σωρεία εγκλημάτων κακουργηματικού χαρακτήρα; Και σε τελευταία ανάλυση, για να μιλήσουμε και την γλώσσα της «αριστεράς», ποια παιδιά βλέπουν τα πτυχία τους και τις συνθήκες φοίτησής τους να υποβαθμίζονται από την ελεύθερη δράση των τραμπούκων στα πανεπιστήμια κατά τον τριήμερο εορτασμό της επετείου και όχι μόνο;
Τα παιδιά των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων είναι τα μόνα θύματα της δράσης των κουκουλοφόρων, τα παιδιά που μέσα απο την αριστεία και τις επιδόσεις τους παλεύουν να καλυτερεύσουν τη ζωή τους και να συμμετάσχουν με τα μέσα που η γνώση θα τους δώσει στην περίφημη αναδιανομή του πλούτου.
Στην Ελλάδα του 2016 η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών μέσα στα Πανεπιστήμια δεν κινδυνεύει. Το δημοκρατικό πολίτευμα είναι θεσμικά και πολιτικά κατοχυρωμένο.
Η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, έχει υποχρέωση να προχωρήσει στη νομοθετική κατάργηση του ασύλου χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, και στη δημοκρατική φύλαξη και περιφρούρηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Το επιτάσσει το άρθρο 16 του Συντάγματος το οποίο αναγνωρίζει ως υποχρέωση του κράτους την ελεύθερη ανάπτυξη και προαγωγή της επιστήμης. Και αποτελεί αυτονόητη και αναγκαία πολιτική παρέμβαση για όσους πιστεύουν στη συμβολή της δημόσιας δωρεάν παιδείας ως παράγοντα προκοπής, προόδου και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η εικόνα της πλέον εύλογης και πιθανής απόφασης του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, στην υποθετική περίπτωση κοινής ελληνο-τουρκικής προσφυγής σε αυτό
Κανείς δεν θα εκπλαγεί αν οι εποχιακοί πυροσβέστες που μπουκάραν στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας πάρουν μέρος στον επόμενο διαγωνισμό για τις προσλήψεις εποχιακών, προσληφθούν ή μονιμοποιηθούν
