Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εντρυφούν στον εκπαιδευτικό χώρο και υποστηρίζουν ότι τα αίτια της απομάκρυνσης του Νίκου Φίλη από το Υπουργείο Παιδείας εντοπίζονται στις μεγάλες αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα που ο «άριστος μαθητής» προανήγγειλε πολλές φορές ότι θα εφαρμόσει και οι οποίες, ωστόσο, δεν προωθήθηκαν καν στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, όπως αναμενόταν.
Τι επεδίωκε, λοιπόν, ο πρωθυπουργός με την καρατόμηση του Φίλη; Να κλείσει ένα μέτωπο, όπως ισχυρίζονται πολλοί, με την εκκλησία ικανοποιώντας «αίτημα» του Ιερώνυμου; Ή είχε στόχο να αλλάξει και τον προσανατολισμό στις αλλαγές που προωθούσε ο πρώην υπουργός στην εκπαίδευση;
Εάν η επιδίωξη του πρωθυπουργού ήταν η επιτάχυνση των αλλαγών, ο δρόμος που επιλέχθηκε είναι πασιφανώς λανθασμένος ή −αν μη τι άλλο φαντάζει− δύσκολος και αυτό γιατί η ανθρωπογεωγραφία στο Υπουργείο Παιδείας διαμορφώνει πλέον ένα περιβάλλον εκρηκτικό.
Ήδη η πρώτη σύγκρουση εντοπίζεται στον θεμέλιο λίθο του Εθνικού Διαλόγου αφού ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ (Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας), μέσω του οποίου γίνεται (θεσμικά) ο διάλογος για τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, καθηγητής Νίκος Θεοτοκάς (επιλογή Φίλη), ξιφουλκεί εναντίον του νέου υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου. Δείτε πώς υποδέχθηκε την υπουργοποίησή του: «Και τώρα που ο εργολάβος των διαρροών προς τους πρυτάνεις, τους θεσμούς, τον ΟΟΣΑ, τα ΜΜΕ και τις κιτρινοφυλλάδες, έγινε υπουργός, ποιος θα αναλάβει τα υδραυλικά του υπουργείου;»
Επιπλέον, η εκρηκτική παρουσία του Κώστα Ζουράρι στο Υπουργείο Παιδείας προοιωνίζεται πολλές συγκρούσεις. Έχει ήδη αντιταχθεί στον περιορισμό των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία, στην αλλαγή των βιβλίων ιστορίας και γενικότερα των σχολικών βιβλίων, που παρεμπιπτόντως βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο επεξεργασίας και έχουν εγκριθεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Ο απρόβλεπτος υφυπουργός των ΑΝΕΛ είναι βέβαιο ότι στοχεύει στην ακύρωση του πορίσματος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την παιδεία που είχε παραδώσει στον πρώην υπουργό Νίκο Φίλη ο πρόεδρός της, Αντώνης Λιάκος, και θα έπρεπε να βρίσκεται προς συζήτηση στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (πρόεδρος της οποίας ήταν ο νυν υπουργός παιδείας Κώστας Γιαβρόγλου). Οι εχθρικές σχέσεις του υφυπουργού Παιδείας Κώστα Ζουράρι με τον πρόεδρο της Επιτροπής Αντώνη Λιάκο δείχνουν ότι −για άλλη μια φορά− οι αλλαγές στην παιδεία μετατίθενται στο μακρινό μέλλον. Οι δηλώσεις του ενός προς τον άλλον είναι ενδεικτικές του τι μέλλει γενέσθαι:
Μόνο με το άκουσμα του ονόματός του, ο Αντώνης Λιάκος επιτίθεται στον νέο υφυπουργό Παιδείας Κωνσταντίνο Ζουράρι: «Βάζεις έναν τέτοιο τύπο στο Υπουργείο Παιδείας; Είμαστε καλά; Γρήγορα αποπομπή, πριν γίνει διεθνές θέμα», ήταν η υποδοχή που του επεφύλαξε.
Ο Ζουράρις είχε ήδη πει για τον Λιάκο στη Βουλή: «Αυτός ο Λιάκος, που είναι κλασικός πατριδοκλάστης, λέει ότι δεν υπάρχει πατρίδα. Είναι ένα ιδεολόγημα μετά το 1830».
Μέσα σε αυτό το κλίμα «αγαστής συνεργασίας» θα πρέπει να διαμορφωθεί το νέο πλαίσιο αλλαγών. Πολλοί προστρέχουν στις πυροσβεστικές ικανότητες του κ. Γαβρόγλου αφού θεωρεί φίλο του τον Κώστα Ζουράρι, ωστόσο, δεν φαίνονται ικανές να διασώσουν τις προωθούμενες αλλαγές. Εκτός και εάν ο έμμεσος στόχος Τσίπρα με την αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο Παιδείας ήταν τελικά να παγώσουν οι αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Αξιοσημείωτη πάντως ήταν η επίθεση του κ. Λιάκου στον ίδιο τον πρωθυπουργό, αμέσως μετά τον ανασχηματισμό: «έχω την αίσθηση ότι στον άξονα Πολιτισμός - Παιδεία η κυβέρνηση δεν έχει σαφή προσανατολισμό και ιδέες για το τι πρέπει να κάνει».
Ο επιτυχημένος προσεταιρισμός των ψηφοφόρων της μεσαίας τάξης σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν αποτελεί εφάπαξ κατάκτηση ενός κόμματος, αλλά πρόσκαιρο χαρτί
16°
