Μακαριστά, Μακαριώτατα, Όπισθεν Ολοταχώς!

Σβήνει το καντήλι της πρωθυπουργίας Τσίπρα –και κανένας ανασχηματισμός αυτό δεν το αλλάζει–, παρασέρνοντάς μας σε ανεπίστροφο ρημαδιό. Σπάνια μεταπολιτευτικά είχαμε σοβαρές κυβερνητικές αναδομήσεις, όθεν και πάντα σχολιάζονταν με «Άλλαξε-ο-Μανωλιός…», «Ώδινεν-όρος…» κτλ. Περιμένοντας τον Γκοντο(-πίθαρο) Ανασχηματισμό, άλλωστε, ουδείς αγωνιούσε, πλην κάποιας δράκας υπουργοποιήσιμων εξουσιολιγούρηδων ταβερνιαραίων.

Λέγαμε («Συθέμελα ο κόσμος αλλάζει. Και η κοσμάρα μας;») ότι το έθνος κοιμάται τον νήδυμον ύπνο. Γι’ αυτό, στον τρέχοντα καιρό της ανήσυχης υπομονής, περιμένοντας να φύγουν οι κακομούτσουνοι, ας πραγματευόμαστε/σκαλίζουμε  τα ζόρικα υπόγεια θέματα του τόπου, μπας και βρούμε κάποια άκρη για το επερχόμενο πέτρινο αύριο. Ανάμεσά τους, κορυφαίο ίσως, είναι το καλοκρυμμένο Εκκλησιαστικό, το βαθύ ελληνορθόδοξο ισλάμ που ποτές δεν τολμάμε να το αγγίξουμε, που Μακαριώτατα επανήλθε στην επικαιρότητα.

Ιερωνύμως

Ήταν αποκαλυπτική η προχτεσινή τηλεοπτική εμφάνιση στον ΣΚΑΪ του Αρχιεπισκόπου και πάσης. Όχι τόσο στους από καιρό υποψιασμένους/επιβεβαιωμένους ότι πρόκειται περί υπερτιμημένου υποκριτή (σε ένα ρόλο ούτως ή άλλως εξουσιοδιαχειριστικό, που απαιτεί να έχεις περάσει από γαλέρα).

Αλλά σε άλλους, που τον θεωρούσαν φωνή καταλλαγής και ανθρωπιάς και θύμωσαν βλέποντάς τον να παριστάνει τον καμπόσο. Νταξ, πιθανότατα οι περισσότεροι ενθουσιάστηκαν που το νέο επικοινωνιακό του λαίυ-άουτ ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του χριστοδουλόδουλου νταηλίδικου εθνικού καφενέ. Πάντως θα δούμε παρακάτω ότι, όποιος Προκαθήμενος κι αν κάτσει, δύσκολα αλλάζει το μεγάλο κάδρο. Ας προτάξουμε, όμως, κάποια σημεία/διαμαντάκια της προχτεσινής Ιερωνύμιας εμφάνισης, εκδηλωτικά των ανομολόγητων αδιεξόδων.

-Ανοίκεια απρέπεια ad-hominem κατά Φίλη. -Αντιμνημονιακή ανοησία («γιατί δεν πήγανε μαζί όλοι οι ηγέτες μας, να αποκρούσουνε σαν ένα τείχος τα μνημόνια;»). -«Δεν κάνει λάθος ο Αμβρόσιος, ο τρόπος του είναι λάθος» (τρόπος που εξυμνεί ναζί και καθυβρίζει σκαιότατα ομοφυλόφιλους;)… -Έκκληση Καμμένου «αν μου ζητήσετε ρίχνω Κυβέρνηση»… -Τέμενος: «Δεν είναι καιρός για τέτοια πράματα». -Κάτω-τα-χέρια από τα συμφέροντα της (φονταμενταλιστικά)/συνταγματικά «Επικρατούσας Θρησκείας». -«Αφελληνισμός, Ισλαμοποίηση, Αποχριστιανισμός. Εκείνοι που το βλέπουν χαίρονται!» (υπάρχει σχέδιο, Γέροντα, -πάλι εθνοθεματοφύλακας;)… -«Δεν θα μείνουμε με χέρια σταυρωμένα» (πάλι λαοσυνάξεις, Γέροντα;). -«Να μην ανακατεύεται το κράτος στα της εκκλησίας» (μόνο να την πληρώνει…). -Μητρική σχέση Εκκλησίας-Κοινωνίας (ποια μαμά-ποια κόρη;)

Προσοχή, λοιπόν, επισημαίνουμε ένα κίνδυνο: πολλοί φρηκαρισμένοι από την άθλια kυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πέφτουν με τα μούτρα στην αγκαλιά της Εκκλησίας, η οποία δεν είναι Άμωμη, λέει και  ψεματάκια…

«Συν Αθηνά και χείρα κίνει» vs «΄Εχει ο Θεός»

(Αρχαιο-)Ελληνική άποψη η πρώτη, Ρωμηά η δεύτερη. Δύο εντελώς διαφορετικοί πολιτισμοί. Ο πρώτος σέβεται/δέεται το υπερβατικό, αλλά τιμά και την ανθρώπινη οντότητα, συναισθανόμενος την ευθύνη για τη ζωή του. Προσφεύγει στο Θείο, αλλά ξέρει ότι αν δεν κουνήσει το χεράκι του ο άνθρωπος, τίποτε δεν καταφέρνει.

Ο δεύτερος είναι πεσμένος στα τέσσερα και υποτιμά την ανθρώπινη αξία, ως ουδόλως αυτονομημένη και πλήρως εξαρτημένη από το Θείο, που έχει προκανονισμένο το κισμέτ-πεπρωμένο της (βαθύ μου εσύ καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ).  

Οι κουτόφραγκοι, ως γνήσιοι κληρονόμοι του Ελληνικού Πνεύματος, συνεχίζουν στο μοτίβο «Συν-Αθηνά-και-χείρα-κίνει» και λύνουν προβλήματα και πατάνε γκάζι και τρώμε τη σκόνη τους.

Το «Έχει ο Θεός!...» ως αγωγός εθνικής αποτυχίας

Εμείς λέμε «έχει ο Θεός» και περιμένουμε να παραλάβουμε το δέμα που θα μας στείλει ο Μεγαλοδύναμος, να το ανοίξουμε και να δούμε τι «έχει ο Θεός» για μας… Εκείνος αποφασίζει γαρ. Η Ελληνορθόδοξη αυτή Συλλογική Αυταπάτη, που προκύπτει από την Ρωμηά αντίληψη, είναι μακάρια και μοιρολατρική. Οι απανωτές εθνικές ήττες που τρώει ο Σύγχρονος Ελληνισμός, είναι αποτέλεσμα αυτής της αυταπάτης. 

Έτσι, όμως, γεννιώνται τρία κακά. Πρώτον, μια σκοταδιστική ευήθεια/απραξία ευνόητα παραγόμενη από την εφησυχαστική αναμονή του θείου δέματος. Δεύτερον, σημειώνεται πληθώρα επιτήδειων/υποκριτών που επιδιώκουν κάτι περισσότερο από το δέμα, αλλά δεν το λένε. Κινούν χείρα, όχι εμφανώς, αλλά κρυφά μηχανευόμενοι σκοτεινές/υπόγειες διαδρομές καταπάτησης/υπονόμευσης των Άλλων.

Ο Εκκλησιαστικός Λόγος αποδεικνύει: δεν είναι μόνο το οργουελλικό νιου-σπηκ («νέα-ομιλία») που πρέπει να παρατηρούμε, υπάρχει και το πάντα κυρίαρχο απαρατήρητο εκκλησιαστικό ολντ-σπηκ (μπακαλιάροι Ιερωνυμικού τύπου: «Η Εκκλησία είναι μητέρα των Πολιτών»…). Αυτά αμφότερα ξεφουρνίζουν το τρίτο κακό: βλαμμένες βεβαιότητες, που -καθιστάμενες κυρίαρχες- μας κάνουν να βλέπουμε εξωγήινες παραπραγματικότητες, ξένες προς την πραγματικότητα που καθοδηγεί τα επιτυχημένα έθνη.

Ελληνορθόδοξο Βαλκανιλίκι

Όταν εμείς τρώγαμε τα βελανίδια του Κοσμά Αιτωλού («δὲν εἶσθε Ἕλληνες, …ἀσεβεῖς, αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλ᾿ εἶσθε εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί», «Καὶ διατὶ ἔφερεν ὁ Θεὸς τὸν Τοῦρκον καὶ δὲν ἔφερεν ἄλλο γένος; Διὰ ἰδικόν μας συμφέρον· διότι τὰ ἄλλα ἔθνη θὰ μᾶς ἔβλαπτον εἰς τὴν πίστιν»...), ευλόγως προτιμούσαμε Τουρκικό Φέσι παρά Τιάραν Παπικήν.

Παράλληλα, οι (πρώην) βελανιδοφάγοι Κουτόφραγκοι κληρονομούντες την Αρχαιοελληνική Σκέψη, δημιούργησαν την Αναγέννηση, ολοκληρούμενη στην επακολουθήσασα Αγγλογαλλογερμανική διανοητική επανάσταση με τα συμπαρελκόμενά της. Στο-καθ’-ημάς-ισλάμ της Ελληνορθόδοξης Αχρονίας, όμως, έκτοτε τίποτε ουσιωδώς δεν έχει αλλάξει. Μια μόνο υπαναχώρηση έκανε το πνεύμα Πατροκοσμά: μετά την Παλιγγενεσία από «ορθόδοξοι-χριστιανοί-σκέτο» μετονομασθήκαμε σε «Ελληνορθόδοξους»…

Το φαιδρό (αντιχριστιανικό) «Ελληνορθόδοξο» παραλήρημα, εξ ορισμού υπαινίσσεται ότι υπάρχει «ο Θεός της Ελλάδος» (Στου «τη υπερμάχω» τον καιρό), που λειτουργεί ως Θεός/Θεματοφύλακας των Ελληνικών Πεπρωμένων. Και συνιστά ακόμα ένα λόγο αποβλάκωσης του Εθνικού Αμνοπολτού, που όθεν άγεται από Εθνική Ήττα/Χρεωκοπία σε Εθνική Αποτυχία αδιάκοπα. Ας μην μπούμε εδώ στην ψυχανάλυση του συνήθους εξουσιαστικού παιγνίου των «Μεγάλων Αληθειών», για την ορθή ερμηνεία των οποίων τσακώνονται οι προφήτες τους. Άλλως ειπείν, ποιος πιστεύει ότι το «Φιλιόκβε» χώρισε Καθολικούς-Ορθοδόξους και όχι κάποια πάουερ-γκαίημς τύπου «Καρέκλα:-το-ον-το-ην-και-το-ερχόμενον-σακρέ-γκράαλ»;

Ιδού, αυτό διαχωρίζει τους Πολιτισμούς!

Δεν θέλει πολλά λόγια. Μια διεθνής ματιά τριγύρω δείχνει ότι προκομμένοι λαοί είναι όσοι αντιλαμβάνονται το θρησκεύεσθαι ως προσωπική για κάθε άνθρωπο ομολογία, όχι ως συλλογική/εθνική ομολογία. Αυτό! Ψάξτε το. Δεν θα βρείτε Καναδέζο, Σουηδό, Νεοζηλανδό, να προτάσσει το θρήσκευμα ως εθνική του ιδιότητα. Εμείς μόνο («Ελληνορθόδοξοι»…) το κάνουμε, αγκαλιά με το ευρύτερο ισλάμ.

Ίσως αυτό να βρίσκεται πίσω από τον αδιαμφισβήτητο Χαντινγκτονικό διαχωρισμό των Πολιτισμών (Civilizations φυσικά, όχι Cultures, μην ξεχνιόμαστε…): αθροίσματα (δυτικών) ατομικών θρησκεύεσθαι εναντίον αθροισμάτων (ανατολικών) συλλογικών θρησκεύεσθαι. Δεν είναι Χριστός-Αλλάχ, που διαχωρίζουν τους Πολιτισμούς, αλλά ο τελικά ανθρωπιστικός-ανοιχτός (Δύση) και θεοκρατικός-κλειστός (Ανατολή) τρόπος θρησκεύεσθαι. Άλλως ειπείν, όταν λέμε Δύση-Ισλάμ, εμείς οι «Ελληνορθοδοξαράδες», από ποια μεριά είμαστε;…

(συνεχίζεται)

Παραλειπόμενα

Σχολεία ομοφυλοφίλων… Ποιος είναι ψυχασθενής, ο ομοφυλόφιλος ή ο σαλταρισμένος ιεράρχης που τον θεωρεί ψυχασθενή προς θεραπεία;… Από πότε δεν είναι (εξ ίσου με τον κανόνα) φυσική-και-όχι-ανώμαλη η εξαίρεση; Από πότε κάθε προσπάθεια λοβοτμητικής εξαφάνισης των εξαιρέσεων θεωρείται ως λειτουργούσα υπέρ του κανόνα; Φοβεροί ανωμαλάρες κάποιοι τύποι…

Είναι-αυτές-εξαιρέσεις; Το ξέρεις; Μ’ αρέσεις! Ιερέας αναθεματίζει όσους αντιπαθούν την Χρυσή Αυγή… 

«Χοτ-Σποτ-για-Έλληνες» Γραφικοί ή επικίνδυνοι; Επιτέλους, η Αστυνομία δέησε να αναστείλει το καρακατσουλιό. Κράτος εν κράτει (Εξαρχειακού τύπου), το «Κίνημα Ελλήνων Εφέδρων Πολιτών-Οπλιτών» θα-σαλτάρει-θα-σαλτάρει-τη-ρεζέρβα-να-μας-πάρει. Λίγοι πυροβολημένοι ένοπλοι απαγόρευαν την υλοποίηση μιας απόφασης της Ελληνικής Βουλής για ίδρυση Τεμένους, μαζί και οι ναζί, αλλά και η Αμβρόσια Εκκλησία μπροστάρισσα (ΚΑΙ) στην Ανωμαλαρία αυτή. Τα άκρα αυτοδικούν και παραβιάζουν Κράτος-Δικαίου-Δημοκρατία. Είναι Κανόνας της Ακρότητας η Αυτοδικία…

Κορόιδη Ραδιοτηλεοπτικά Αντιπολίτευση Τελικά χάθηκε το παίγνιο: δεν είδε η Ελάσσων Αντιπολίτευση ότι ΟΛΟΣ ο Νόμος Παππά ήταν άντισυνταγματικός/άθλιος/μπάζο. Και χάθηκε σε περιπτωσιακή συζήτηση με ΤΟ Καταρρέον Νικολοπουλικό/Ακροδεξιό Καθεστώς. Σύσσωμη δε η Αντιπολίτευση ουδόλως αμφισβήτησε την γελοιότητα του περιορισμού «τουλάχιστον τετρακόσιοι εργαζόμενοι». Να εξηγηθούμε: απαγορεύουμε έτσι σε φιλόδοξους/καινοτόμους νέους, φρεσκάροντας δημοκρατικά το τοπίο, να χτίσουν (ανεξέλεγκτα/αδιάπλοκα…) κανάλια μικρότερου προϋπολογισμού. Δεν-υπάρχει-σωζμός.

Επικεφαλής Κοτσακάς Συρι-τσοχατζ-ανέλ

Κλίντον Εν όψει Τραμπ, Χίλαρυ θεά…