Την επομένη της απόφασής του ΣΤΕ, η «Αυγή» παράθεσε το άρθρο 15 του συντάγματος ζητώντας από «όποιον γνωρίζει ελληνικά» να βγάλει τα συμπεράσματά του περί του αν ο νόμος Παππά ήταν ή όχι συνταγματικός! Ο τίτλος ήταν «Ιδού τι ορίζει το σύνταγμα» και ζητούσε να κρίνουν οι ίδιοι οι πολίτες το άρθρο 15. Προφανώς οι ίδιοι πολίτες που πέρσι «διάβασαν» το αγγλικό κείμενο στο δημοψήφισμα και απάντησαν όχι. Το κείμενο είναι δύσκολο, δυσνόητο και για να βγάλεις συμπέρασμα χρειάζεσαι 10 συνταγματολόγους και 25 δικαστές στο ΣΤΕ να αποφασίσουν. Αποδεδειγμένα! Το σύνταγμά μας στο σύνολό του μάλλον είναι γραμμένο χάλια (χειρότερα ακόμη και από τα κείμενά μου!), και δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη της απλότητας και της αμεσότητας που πρέπει να διακρίνει το σύνταγμα των πολιτών. Το σύνταγμα θα πρέπει να είναι τόσο απλό ώστε να μη δυσκολεύεται να το κατανοήσει κανένας πολίτης. Σε αυτόν απευθύνεται.
Η συζήτηση που θα έπρεπε να γίνει δεν είναι μόνο για τα 4 τσιπροκάναλα, αλλά κυρίως για την απλοποίηση της έκφρασης του συντάγματος, έτσι ώστε να μη χρειάζεται ούτε συνταγματολόγοι, ούτε ΣΤΕ να κρίνουν κάτι τόσο απλό. Έτσι ώστε να μπορεί να το καταλαβαίνουν όλοι οι πολίτες της χώρας. Υποτίθεται ότι έχει γραφτεί στο όνομά τους. Για τους έλληνες πολίτες. (Και εις το όνομα της Αγίας και Ομοούσιου και Αδιαιρέτου Τριάδος, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία και την έκλεισαν νωρίς ο κος Καμμένος και ο κος Τσίπρας ). Με αφορμή το αδιέξοδο και την 3μηνη περιπέτεια με το ΣΤΕ, μήπως πρέπει να αποφασίσουμε να κάνουμε τη νομοθετική-πολιτική ζωή πιο εύκολη και πιο βατή στην αντίληψη όλων των πολιτών;
Αντίστοιχα στις 22 Μαΐου ανάμεσα στις 7.500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου 240 άρθρων για το υπερταμείο, τον κόφτη και τη φοροκαταιγίδα, τεχνηέντως η κυβέρνηση είχε κρύψει στο άρθρο 178 το κόλπο με τις offshore. Λογικά δεν ήταν η μόνη selfie φωτογραφική διάταξη που κρύφθηκε. Μένει με την πάροδο του χρόνου να βγουν και οι υπόλοιπες. Οι «διαπραγματευτές» κατέθεταν άσχετες «νυχτερινές» τροπολογίες και «νομοτεχνικές βελτιώσεις» μέχρι και λίγες ώρες πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Δεν είναι η πρώτη φορά που έγινε, δεν είναι η τελευταία. Προκειμένου να μη γίνει αντιληπτό το άρθρο παρέπεμπε περιληπτικά σε δύο άλλα άρθρα παλαιότερων νομοσχεδίων του 2003 και του 2010 και ανέφερε ότι απαγορεύει τη συμμετοχή εταιρίας με έδρα σε μη συνεργάσιμο φορολογικό κράτος. Υποκριτικά με το άρθρο 178 απαγορευόταν κάτι, ενώ στην πραγματικότητα με την υπερψήφισή του επιτρεπόταν. Η συμμετοχή τους σε offshore στα συνεργάσιμα κράτη.
Ο έξυπνος παραδέχεται, ο πονηρός δικαιολογείται, ο βλάκας επιμένει. Μπορούμε να διορθωνόμαστε από τα σφάλματα που κάνουμε, να μην επιμένουμε σε αυτά και αντίθετα να χτίζουμε τις κατάλληλες εργαλειοθήκες για να μην επιτρέπουμε να ξανασυμβούν;
Λίγες ημέρες πριν το διαγωνισμό για τα 4 τσιπροκάναλα πάλι η κυβέρνηση Τσίπρα, Παππά, Καμμένου προκειμένου να πασάρει τη μία άδεια στο φίλο Καλογρίτσα έκρυψε τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο για τις δημόσιες συμβάσεις, καταργώντας τις τελευταίες διατάξεις του «βασικού μετόχου», τα άρθρα 31 και 32, τα οποία προέβλεπαν τις ασυμβίβαστες ιδιότητες του εργολάβου και του ιδιοκτήτη μέσου μαζικής ενημέρωσης. Οι συνήθεις κρυμμένες τροπολογίες του μεσονυχτίου.
Και όμως αυτό που βάζει τέλος στην πολυνομία, στις άσχετες τροπολογίες και στις φωτογραφικές διατάξεις είναι κάτι που έχει μπει στο δημόσιο διάλογο εδώ και μήνες από το Ποτάμι. Το λάθος αυτό θα είχε αποφευχθεί αν είχε νομοθετηθεί από την ελληνική Βουλή η θέση 18 του Ποταμιού για το τελικό κείμενο. Το «τελικό κείμενο» ευνοεί τη διαφάνεια, βάζει φρένο στην πολυνομία, απλουστεύει τη ζωή του πολίτη, αποτρέπει τις «φωτογραφικές διατάξεις». Η τήρηση της νομοθετικής τάξης από τη Διοίκηση και η αποφυγή ρυθμίσεων με εγκυκλίους που αλλάζουν το σκοπό και το πνεύμα του νόμου πρέπει να καταστούν αυτονόητες».
Δεν είναι κάτι σπουδαίο και ριζοσπαστικό, είναι μια απλή εφαρμογή του αυτονόητου. Στο link μπορεί να το πάρει όποιο κόμμα θέλει, όποια κυβέρνηση θέλει και να το κάνει νόμο του κράτους. Η απλοποίηση και η επικαιροποίηση της νομοθεσίας, η συγκέντρωση των παραπομπών και ατελείωτων διατάξεων και άρθρων επί άρθρων σε ένα μόνο σχετικό νόμο με κάθε θέμα, αυτό που θα ονομάζεται «τελικό κείμενο». Κάτι τόσο απλό. Ο μόνος τρόπος να οργανώσουμε αυτό το τεράστιο γραφειοκρατικό τέρας είναι να το πιάσουμε από την αρχή και να το απλοποιήσουμε. Όποιος θέλει να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών αφαιρεί γραφειοκρατία, όποιος θέλει να εξυπηρετεί την πελατειακή διακυβέρνηση μεγεθύνει πολυνομία και γραφειοκρατία. Γιατί το μη φιλικό γραφειοκρατικό καφκικό κράτος για τους πολίτες, είναι φιλικό στους διαπλεκόμενους insiders. Ο μόνος δρόμος είναι να σπάσουμε τον πύργο του Κάφκα. Αλλιώς θα κάνουμε συνέχεια τα ίδια λάθη, και θα περιμένουμε ότι το αποτέλεσμα θα είναι διαφορετικό. Ας μην επιμένουμε στο λάθος, ούτε αρκεί να δικαιολογούμαστε ούτε αρκεί να το παραδεχτούμε. Οφείλουμε να το σταματήσουμε. Αλλιώς ας αναρωτηθούμε γιατί καμία κυβέρνηση δεν θέλει μια τόσο απλή και εύκολη μεταρρύθμιση!
11°
