Εγώ είμαι Κολοκοτρώνης

Αν διέθετε ίχνος χιούμορ η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα θεωρούσαμε πλάκα – κακόγουστη αλλά πάντως πλάκα – την επιλογή του κ. Βύρωνα Πολύδωρα, προέδρου του κόμματος Ένωση γιά τη Πατρίδα και τον Λαό, για τη θέση του προέδρου του ΕΣΡ. Αλλά δεν πρόκειται γιά πλάκα. Πώς όμως να πάρουμε και στα σοβαρά το χρίσμα που έλαβε από τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο της Βουλής και τον κ. Παππά ο κ. Πολύδωρας; Δύσκολο. Πολύ δύσκολο.

Δύσκολο γιατί ο νυν πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό είναι αυτός που, ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως της κυβέρνησης Καραμανλή την περίοδο 2006 - 2007, είχε δηλώσει για την υπόθεση των απαγωγών και των βασανισμών Πακιστανών από σκοτεινές υπηρεσίες ότι «οι Πακιστανοί απαγάγουν ο ένας τον άλλον καθώς αυτό είναι το αγαπημένο τους σπορ».

Δύσκολο γιατί ο νυν πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό είναι ο ίδιος που πάλι ως υπουργός Δημοσίας Τάξεως, αρμόδιος γιά τη πυροπροστασία, δήλωσε για τις τρομακτικές δασικές πυρκαγιές του 2007 και τον παράλυτο κρατικό μηχανισμό αντιμετώπισής τους,  πως «είναι μία θεομηνία που η Ελλάδα οφείλει να σεβαστεί».

Δύσκολο γιατί ο νυν πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό είχε καλέσει το 2013 τη Νέα Δημοκρατία να συνεργαστεί με τη Χρυσή Αυγή γιατί «ο κινδυνος δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά η τρόϊκα». «Εγώ είμαι Κολοκοτρώνης και αναζητώ συνεννόηση με όλους τους εμπολέμους» είχε πει τότε.

Δύσκολο γιατί ο νυν πρόεδρος της ‘Ενωσης για την Πατρίδα και τον Λαό, αμέσως μετά τη διαγραφή του από τη Νέα Δημοκρατία, είχε αυτοπροταθεί για να ηγηθεί μιας Δεξιάς Ελιάς, καλώντας σε δημιουργία ενός συνασπισμού δεξιών αντιμνημονιακών δυνάμεων τους κ.κ. Καμένο, Ζώη, Καρατζαφέρη και Νικολόπουλο.

Για αυτά και για άλλα ο κ. Βύρων Πολύδωρας ήταν ένας από τους σταθερούς στόχους των επιθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση. «Η νέα Ελλάδα φαίνεται ότι θα κτιστεί χέρι – χέρι με το νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής», απαντούσε τότε στις δηλώσεις Πολύδωρα το κόμμα του κ. Τσίπρα, θέτοντας το ερώτημα κατά πόσον ο προτεινόμενος σήμερα για πρόεδρος του ΕΣΡ κινείται εκτός γραμμής ή η επίσημη πολιτική και ρητορική της Νέας Δημοκρατίας ευλόγως οδηγεί σε τέτοιου είδους συμπεράσματα.

Τι βγαίνει από όλα αυτά;

Πρώτον ότι στόχος της κυβέρνησης δεν είναι να λύσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με τον νόμο Παππά  αλλά αποκλειστικά και μόνο να ρίξει στα κόμματα της αντιπολίτευσης τις ευθύνες για το αδιέξοδο που η ίδια κατασκεύασε. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του ότι ο πρόεδρος της Ένωσης για την Πατρίδα και τον Λαό δεν είναι πρόσωπο αποδεκτό από το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, άρα δεν είναι δυνατόν να συναινέσουν στη συγκρότηση του νέου ΕΣΡ υπό την προεδρία Πολύδωρα.

Δεύτερον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – πέρα από τη συγκυβέρνηση με τον κ. Καμένο - έχει μια εξακολουθητική εμμονή στη συνεργασία με πολιτικούς που προέρχονται από το εθνολαϊκιστικό δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος, άλλωστε ούτε ο δεύτερος ούτε ο τελευταίος αυτής της κατηγορίας είναι ο κ. Πολύδωρας.

Τρίτον ότι η κρίση που προκάλεσε η κυβέρνηση με το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών όχι μόνο δεν βαδίζει προς εκτόνωση αλλά θα κορυφωθεί με απρόβλεπτες συνέπειες γιά όλους τους εμπλεκόμενους, καθώς γίνεται πλέον φανερό ότι ο πραγματικός στόχος του πρωθυπουργού είναι να προχωρήσει σε νέες μετωπικές συγκρούσεις με την αντιπολίτευση και όχι να λύσει τα προβλήματα που έχουν ανακύψει μετά το ναυάγιο του νόμου Παππά.

Στη ίδια ακριβώς λογική λοιπόν που ο κ. Τσίπρας προτείνει τον κ. Πολύδωρα για πρόεδρο του ΕΣΡ ας προτείνει ο κ. Μητσοτάκης, από την πλευρά του, την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου ή έστω την κ. Ραχήλ Μακρή. Και αυτές διαγραμμένες από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι όπως και ο κ. Πολύδωρας από τη Νέα Δημοκρατία. Είναι αυτή μια εύλογη, προσαρμοσμένη στον απόλυτο παραλογισμό της κυβέρνησης, απάντηση.