Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να ερμηνεύσω με χρήση κανόνων της λογικής τα όσα καταιγιστικά συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες στην υπόθεση του νόμου Παππά, που ακύρωσε το Συμβούλιο της Επικρατείας.
Μπορεί να είναι τόσο ανόητοι και ανίκανοι όσοι χειρίζονται την υπόθεση γιά λογαριασμό της κυβέρνησης, να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα και έστω εκ των υστέρων να μην προσπαθούν να διορθώσουν τα τραγικά λάθη τους, προετοιμαζόμενοι μάλιστα για νέα άλματα στο κενό από τη Δευτέρα, καθώς ήδη προαναγγέλουν και άλλες εξ ίσου αντισυνταγματικές ρυθμίσεις με προσωρινές άδειες;
Μπορεί από την άλλη πλευρά να είναι τόσο ένοχοι ώστε να έχουν επίγνωση της καταστάσεως, να παραβιάζουν εκ προθέσεως Σύνταγμα και δικαστικές αποφάσεις, να σκοπεύουν να επαναλάβουν από Δευτέρα τις παραβιάσεις αυτές με τις προαναγγελόμενες εξ ίσου αντισυνταγματικές προσωρινές άδειες και παράλληλα να επιτίθενται με πρωτοφανή τρόπο στη Δικαιοσύνη και να καθυβρίζουν δικαστές;
Ένοχοι, ανίκανοι, ανόητοι ή κάτι άλλο;
Γιατί αλήθεια πώς εξηγούνται οι κωμικοτραγικές δηλώσεις της κ. Γεροβασίλη αμέσως μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας; Ποιον νομίζει ότι κοροϊδεύει όταν υποστηρίζει ότι η ακύρωση του νόμου Παππά θα έχει ως συνέπεια 15.000 παιδιά να μείνουν εκτός παιδικών σταθμών και 4.000 νοσηλευτές εκτός νοσοκομείων; Δεν γνωρίζει ότι οι παιδικοί σταθμοί χρηματοδοτούνται από τους Δήμους και κονδύλια του ΕΣΠΑ και επίσης ότι από κονδύλια του ΕΣΠΑ χρηματοδοτούνται οι προσλήψεις νοσηλευτών; Δεν γνωρίζει ότι τα υποτιθέμενα 250 εκατομμύρια από τις τηλεοπτικές άδειες είναι δεσμευμένα για την εξυπηρέτηση του χρέους; Και ποιος αλήθεια μπορεί να πιστέψει το παραμύθι ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας τα παίρνει από τους φτωχούς για να τα επιστρέψει στους τέσσερις πλούσιους πλειοδότες των τηλεοπτικών αδειών;
Οι άνθρωποι ψεύδονται ασύστολα ή τα έχουν χαμένα και δεν ξέρουν τι τους γίνεται; Δεν έχουν τεχνογνωσία και ικανότητες να χειριστούν σοβαρά ζητήματα ή τους αφήνει παγερά αδιάφορους η τήρηση του Συντάγματος, των νόμων και σε τελική ανάλυση η ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας και των θεσμών της;
Είναι τόσο πρωτοφανή, τόσο περίεργα, τόσο ακραία τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες, ώστε είναι δύσκολο να δοθούν σαφείς και οριστικές απαντήσεις στα ερωτήματα που έχουν δημιουργηθεί. Όσο δύσκολο όμως είναι να ερμηνευτεί τι ακριβώς κάνει και τι επιδιώκει σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου, άλλο τόσο εύκολο είναι να αποτυπωθούν και να αξιολογηθούν με τον κοινό νου τα πραγματικά δεδομένα της σημερινής μείζονος κρίσης:
Καταρτίστηκε λοιπόν ένας βλακώδης και πρόδηλα αντισυνταγματικός νόμος. Ο νόμος αυτός ήταν εκ των προτέρων βέβαιο ότι θα κατέπιπτε στα ελληνικά και τα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Πρώτον διότι αφαιρούσε την από το Σύνταγμα προβλεπόμενη αποκλειστική αρμοδιότητα του ΕΣΡ να αδειοδοτεί τους τηλεοπτικούς σταθμούς και την εκχωρούσε στη κυβέρνηση. Δεύτερον διότι περιορίζοντας σε τέσσερεις τις άδειες, παραβίαζε τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού και του πλουραλισμού στην ενημέρωση. Το Συμβούλιο της Επικρατείας στάθηκε αποκλειστικά στο πρώτο ζήτημα, έκρινε αντισυνταγματική όλη τη διαδικασία αδειοδότησης του νόμου Παππά και κατεδάφισε χωρίς επιφυλάξεις το σύνολο των όσων διεπράχθησαν, κατ’ εφαρμογήν του.
Είχε προηγηθεί η πρωτοφανής απόπειρα διαπόμπευσης ανώτατου δικαστικού, με βάση υποκλαπέντα προσωπικά δεδομένα του και ο εναντίον του πειθαρχικός έλεγχος, που διέταξε ο υπουργός Δικαιοσύνης. Είχε προηγηθεί η επιστροφή χρημάτων σε δικαστές. Είχαν προηγηθεί άγριες «δημοσιογραφικές» επιθέσεις εναντίον τους. Είχαν προηγηθεί οι γνωστοί γραφικοί Νεαντερτάλιοι του κυβερνητικού συνασπισμού που καθύβριζαν και απειλούσαν με πρωτόγονους τρόπους όποιον λογικά προεξοφλούσε το αποτέλεσμα των πρόδηλα αντισυνταγματικών ρυθμίσεων του νόμου Παππά.
Τι περίμεναν λοιπόν μετά από όλα αυτά; Ότι οι δικαστές, φοβούμενοι ή δωροδοκούμενοι, θα ευθυγραμμίζονταν με τις επιταγές τους; Ότι έστω θα απέφευγαν να εισέλθουν γιά τυπικούς λόγους στην ουσία της υπόθεσης, με αποτέλεσμα να αγοράσει χρόνο η κυβέρνηση και να δημιουργηθούν έτσι τετελεσμένα πριν υπάρξει δικαστική κρίση;
Ό,τι και αν περίμεναν βρίσκονται τώρα αντιμέτωποι με τη πραγματικότητα και τον κόλαφο που εισέπραξαν. Και πλέον τους κυνηγούν όλοι:
Οι δύο εν ενεργεία αδειοδοτημένοι (Αλαφούζος, Κυριακού), διότι θα συνεχίσουν να έχουν τον ανταγωνισμό των μη αδειοδοτημένων, που θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν, παρ’ όλον ότι οι δύο πρώτοι πλήρωσαν για τις άδειες ενώ οι υπόλοιποι όχι. Άρα ευλόγως θα ζητήσουν να τους επιστραφούν τα χρήματα που έδωσαν. Οι δύο νέοι αδειοδοτημένοι (Μαρινάκης, Σαββίδης), που ενώ πλήρωσαν έχουν στα χέρια τους μια άχρηστη, ακυρωμένη άδεια. Και φυσικά θα ζητήσουν και αυτοί τα λεφτά τους πίσω, συν ενδεχομένως και όποια τυχόν ζημία εν τω μεταξύ υπέστησαν.
Εν όψει αυτού του τραγέλαφου, η κυβέρνηση προαναγγέλει νέες ανοησίες: Ότι δηλαδή θα εκχωρήσει έναντι τιμήματος προσωρινές άδειες σε όποιον παρουσιαστεί. Αλλά και αυτό είναι πρόδηλα αντισυνταγματικό, και αυτό θα καταπέσει στο Συμβούλιο της Επικρατείας, καθώς, σύμφωνα με τη σαφή απόφασή του, μόνο αρμόδιο για τις άδειες είναι το ΕΣΡ. Και το Σύνταγμα δεν κάνει διαχωρισμό ανάμεσα σε προσωρινές και μόνιμες. Άρα τα ήδη διαπραχθέντα τραγικά λάθη θα επιχειρηθεί να αντιμετωπιστούν με νέα τραγικότερα, με ένα νέο, δεύτερο φιάσκο Παππά, και με τη κυβέρνηση να περιέρχεται σε ακόμη δυσχερέστερη θέση.
Εδώ λοιπόν που έφτασαν τα πράγματα ένας μόνο λογικός δρόμος υπάρχει: Να αποσυρθεί ο ήδη δικαστικά ακυρωμένος νόμος, να αναζητηθούν οι αναγκαίες συναινέσεις ώστε να συσταθεί νέο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο και να αφεθεί αυτό να λειτουργήσει κατά το Σύνταγμα και τους νόμους. Οτιδήποτε άλλο θα επιτείνει τα αδιέξοδα που δημιούργησε η αλαζονεία, η ανικανότητα, η ανοησία, ο αυταρχισμός και η χυδαιότητα που ζήσαμε τις τελευταίες αυτές ημέρες.
Τα λάθη και η πελατειακή νοοτροπία είδαμε πού μας οδήγησαν. Οι επιλογές που γίνονται σήμερα θα καθορίσουν αν θα αφήσουμε οριστικά πίσω μας την κρίση ή αν θα ξαναμπούμε στον φαύλο κύκλο.
13°
