Είμαστε κάθε τσιρίδα της πλατείας Συντάγματος

Ντυμένοι πολύ σικ, οι βουλευτές του Σύριζα έφταναν στο νυχτερινό κέντρο Maxim(ου) και παρέδιδαν τα αυτοκίνητά τους στον παρκαδόρο, που μερικοί πρόσεξαν ότι έφερνε πολύ του Φώτη του Κουβέλη.

Ήταν και μία κυρία που φορούσε ένα φόρεμα τόσο μοντέρνο, που ήθελα να την ρωτήσω πόσες δραχμές το πήρε.

Και πες πως πήγες στο παρτάκι του Σύριζα στο Μαξίμου, ήπιες τα ποτάκια σου, τραγούδησες τα αντάρτικά σου και ήρθες στο τσακίρ κέφι. Σε ποια να την πέσεις;

Πάντως η ατμόσφαιρα ζεστάθηκε για τα καλά όταν ο Ζουράρις κάθισε στο πιάνο, και απογειώθηκε εντελώς όταν ανώτατοι δικαστικοί κάθισαν στο τα πιάνω. 

Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένα κώλυμα οι δικαστικοί να παραμένουν εν ενεργεία και μετά θάνατον, αλλά δεν είναι συνταγματικό.

Σύμφωνα με τη συνταγματική αναθεώρηση που επεξεργάζεται η επιτροπή που σύστησε η κυβέρνηση, σε αρεοπαγίτες θα προάγονται οι δικαστικοί που θα ασκούν τα καθήκοντά τους κατεψυγμένοι μέσα σε άρειο πάγο.

Πώς το ’πε, μωρέ, ο Αλέξης; Α ναι. Είμαστε κάθε τσιρίδα της πλατείας Συντάγματος.

Κατά τα άλλα, πέθανε το Σάββατο ο Στυλιανός Παττακός. Ήταν περίπου πατακοσίων ετών.

Από κεκτημένη ταχύτητα, την Κυριακή το πρωί βγήκε στο μπαλκόνι για γυμναστική, όπως πάντα. 

Δεν έβρεξε πολύ προχθές, απλά ο ντελιβεράς ναυάγησε κάπου στα ανοιχτά των Πετραλώνων και τη βγάλαμε με φρυγανιές.

Πιο μετά έκανα παράνομη αναστροφή στο Χίλτον και με έγραψε το Λιμενικό.

Κάποια στιγμή έριξε και χαλάζι, οπότε απλώς έβγαλα το χέρι έξω απ’ το παράθυρο κρατώντας ένα ποτήρι ουίσκι.

Τον καφέ τον γύρισα πίσω στο γκαρσόνι. Είχα παραγγείλει μέτριο κι αυτός που μου έφερε ήτανε ωραίος. Ε όχι, φίλε μου.

Άσχετο: Το καλοκαίρι είχα χάσει τρία κιλά, αλλά τελικά όχι μόνο γύρισαν πίσω μα μου κουβάλησαν και δύο φίλους τους.