Ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του έπαιξαν το 2014, το 2015 και το 2016 το πολιτικό παιχνίδι των καθυστερήσεων στην οικονομία. Κέρδισαν την άνοδο στην εξουσία και την παραμονή τους σε αυτήν αλλά φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα για την οικονομία τα οποία θα κάνουν εξαιρετικά δύσκολη την καθημερινότητα των πολιτών.
Πολιτικό κατενάτσιο
Κατά την άποψή μου ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Τσίπρα έπαιξαν πολιτικό κατενάτσιο στο γήπεδο της οικονομίας κι ενώ η Ελλάδα έχανε με 5-0 και έπρεπε να περάσει στην αντεπίθεση για να βελτιώσει τη θέση και την προοπτική της.
Το 2014 ο κ. Τσίπρας καθυστέρησε σκόπιμα την έξοδο της Ελλάδας από το δεύτερο πρόγραμμα-μνημόνιο υποστηρίζοντας ότι αρκούσαν οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές και η πολιτική βούληση του ΣΥΡΙΖΑ για να απαλλαγούμε οριστικά από τη λιτότητα και το μνημόνιο.
Το πρώτο εξάμηνο του 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν συνέχισε την εφαρμογή του δεύτερου προγράμματος-μνημονίου από εκεί που το άφησε η κυβέρνηση Σαμαρά αλλά έβαλε τέλος στο δεύτερο πρόγραμμα-μνημόνιο για να εγκλωβιστεί στη συνέχεια σε ένα πιο δύσκολο και μεγαλύτερης διάρκειας τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο το οποίο φτάνει τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2018.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση Τσίπρα άρχισε να παίζει το παιχνίδι των καθυστερήσεων και στην εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου, ενώ ήταν φανερό ότι η Ελλάδα είχε κάθε λόγο να βιάζεται για να σταματήσει να είναι η μόνη μνημονιακή χώρα της Ευρωζώνης.
Οι συνέπειες από το πολιτικό παιχνίδι των καθυστερήσεων αποδεικνύονται τεράστιες και ανεβάζουν κι άλλο τον οικονομικό και κοινωνικό λογαριασμό της κρίσης.
Πρώτον, οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές έβαλαν στο «ψυγείο» την απόφαση του Δεκεμβρίου του 2012 για αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου και μετέθεσαν χρονικά τον κύριο όγκο της αναδιάρθρωσης για μετά την ολοκλήρωση του τρίτου προγράμματος-μνημονίου. Η αναξιοπιστία του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του τούς οδήγησε στην ελαχιστοποίηση του πολιτικού ρίσκου μέσω της αναβολής των δύσκολων γι’ αυτούς αποφάσεων.
Δεύτερον, η ψήφος των Βρετανών υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου 2016 αποσταθεροποίησε θεσμικά την Ευρωπαϊκή Ένωση και ενίσχυσε τη δυναμική υπέρ της σκληρής και της άκρας Δεξιάς σε μια σειρά χώρες της Ε.Ε. Έχουμε μπροστά μας κρίσιμα δημοψηφίσματα και προεδρικές και βουλευτικές εκλογές από τις οποίες θα προκύψει μια νέα πολιτική γεωγραφία στην Ε.Ε. στη διάρκεια του επόμενου δωδεκαμήνου. Μέχρι τότε ελάχιστοι έχουν διάθεση να ασχοληθούν με την ελληνική «εκκρεμότητα».
Τρίτον, με τη σκόπιμη καθυστέρηση και τον τρόπο που εφαρμόζεται το μνημόνιο η κυβέρνηση μεγαλώνει τις θυσίες και μικραίνει το οικονομικό αποτέλεσμα. Έχουν αρχίσει και εξαντλούνται τα χρονικά περιθώρια για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, τη δοκιμαστική και στη συνέχεια τη μαζική έξοδο του ελληνικού Δημοσίου στις αγορές, τη βελτίωση της πολιτικής των Ευρωπαίων εταίρων έναντι της Ελλάδας και την αναδιάρθρωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα δύσκολα θα βγει από το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο ενώ υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να περάσει από το τρίτο στο τέταρτο μνημόνιο. Στις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί η έξοδος από το μνημόνιο μπορεί να έχει χαρακτηριστικά εθνικής συντριβής εφόσον τις τελευταίες ημέρες τα γερμανικά ΜΜΕ, τα οποία διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην πορεία προς τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2017, αναφέρονται ανοιχτά σε σενάριο «κουρέματος» του ελληνικού χρέους με ταυτόχρονο Grexit. Έχει δημιουργηθεί μια εξαιρετικά αρνητική δυναμική για την ελληνική οικονομία και τη θέση της Ελλάδας στην Ε.Ε. με ευθύνη της κυβέρνησης Τσίπρα και χωρίς να διαφαίνονται διορθωτικές κυβερνητικές κινήσεις στον ορίζοντα.
11°
