Το κλίμα και τα περιβαλλοντικά Άρλεκιν των υπουργών

Ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που φέρουν βαρέως την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, ψελλίζουν συχνά  ότι αυτή η κυβέρνηση είναι και των «Οικολόγων».

Των «Οικολόγων» που το πρωί λένε ότι δεν θα ψηφίσουν να πάει το νερό στο υπερταμείο και το βράδυ το ψηφίζουν. Των «Οικολόγων» που χειροκροτούν τον Σκουρλέτη όταν αυτός λέει «λιγνίτης και μόνο λιγνίτης». Περίμενα σήμερα Τετάρτη, που η Βουλή θα επικύρωνε τη συμφωνία των Παρισίων να γεμίσουν τα έδρανα  και να μιλήσουμε τολμηρά γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν. Ποιος νοιάζεται όμως; Κουβέντα δεν έγινε γιατί για πολλούς και όχι μόνο για τους ΣΥΡΙΖΑΙΟΥΣ όλα αυτά είναι πολύ κουλτουριάρικα και δεν «πουλάνε».

Η συμφωνία των 195 χωρών για το κλίμα στο Παρίσι ήταν όντως μια νίκη που ήρθε όμως με μεγάλη καθυστέρηση. Οι ισχυροί –κάποτε οι ΗΠΑ και μετά η Κίνα– για χρόνια πολεμούσαν αυτή τη συμφωνία.

Όμως πια δεν μπορούμε να κρυφτούμε από την κλιματική αλλαγή. Είναι πραγματική και είναι παντού. Οι παγετώνες λιώνουν με ρυθμό δίχως προηγούμενο, η θάλασσα καταπίνει ολόκληρα χωριά στην Αλάσκα. Παραλιακές περιοχές σε όλο τον κόσμο και στη Μεσόγειο κινδυνεύουν.

Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, για να μην αναφερόμαστε συνεχώς σε φιλοσόφους, πρέσβης του ΟΗΕ για το κλίμα, διηγήθηκε πρόσφατα δραματικά τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Άλλωστε η «Επιστροφή» η ταινία για την οποία πήρε το Όσκαρ, μετέφερε τα γυρίσματά της στη νοτιότερη περιοχή του πλανήτη μόνο και μόνο για να βρει αρκετό χιόνι.

Λέει λοιπόν ο Ντι Κάπριο: «Σκεφτείτε τι ντροπή θα φέρουμε όλοι μας, όταν στο μέλλον τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας στρέψουν το βλέμμα τους στο παρελθόν και συνειδητοποιήσουν πως είχαμε τα μέσα να αποτρέψουμε αυτή την καταστροφή, και δεν το κάναμε. Και δεν το κάναμε γιατί δεν είχαμε πολιτική βούληση».

Να το πούμε ξεκάθαρα: Ο πλανήτης μας δεν θα σωθεί εάν δεν μειώσουμε την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα.

Από το πετρέλαιο, από το κάρβουνο, από το αέριο. Τόσο απλά!

Δεν θα σωθούμε, αν δεν αφήσουμε μετά από μια μεταβατική περίοδο,  δέκα, 15 το πολύ ετών, τα ορυκτά καύσιμα εκεί που ανήκουν. Στο περιβάλλον.

Η πατρίδα του άνθρακα, η Μ.Βρετανία, θα έχει απεξαρτηθεί πλήρως από αυτόν στα επόμενα 8 χρόνια. Η Ολλανδία σε 14 χρόνια.

Και «εδώ» ο υπουργός κ. Τσιρώνης λέει ότι σε 30 χρόνια η Ελλάδα ΔΕΝ θα καταναλώνει πετρέλαιο, ΔΕΝ θα καταναλώνει λιγνίτη, ΔΕΝ θα εισάγει ενέργεια! Πόσα περιβαλλοντικά Άρλεκιν διαβάζουν οι υπουργοί του καθεστώτος; Πώς θα γίνουν όλα αυτά; 

Όλη η ενέργεια –και κυριολεκτικά και μεταφορικά– των υπουργών ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στρέφεται στα ορυκτά. Σχεδιάζουν λιγνιτικές μονάδες κόστους 2,5 δις, αναζητάνε πολυδάπανες λύσεις στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, μιλάνε μόνο για αγωγούς, οι ΑΠΕ που είναι μέσα σε όλα αυτά;

Ο στόχος για 40% παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ το 2020 πώς θα επιτευχθεί;  

Και μετά είναι όλες οι συμπληρωματικές δράσεις για να σώσουμε ό,τι ακόμα σώζεται.

Η «διασύνδεση των νησιών» ξεκίνησε το ’88 και ακόμη να φτάσει στην… Κρήτη και το Βόρειο Αιγαίο.

Στη Μεσόγειο επιπλέουν σήμερα εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλαστικά σωματίδια. Στο Αιγαίο ήδη ανιχνεύονται ίχνη πλαστικού στα σωθικά των ψαριών και των πουλιών από τις δεκάδες χωματερές που χύνονται και από την αλόγιστη χρήση πλαστικής σακούλας από όλους μας.  

Κάθε Έλληνας χρησιμοποιεί κάθε μέρα και μια καινούργια πλαστική σακούλα. Και έχουμε δεσμευτεί ότι έως τα τέλη του 2019 η μέση ετήσια κατανάλωση θα πέσει από τις 300 σακούλες στις 90!

Πώς θα γίνουν όλα αυτά τα μαγικά;

Στη Γαλλία απαγόρευσαν τη διάθεση της πλαστικής σακούλας από την 1η Ιανουαρίου του ’17. Και το ’20, αρχίζει η πλήρης απαγόρευση των πλαστικών σκευών (ποτήρια και πιάτα μιας χρήσης).

Εμείς εδώ τι κάνουμε;

Το Ποτάμι ζητάει μια πολιτική «Πράσινης  Ανάπτυξης - πράσινης πράξης». Δεν νοείται κύρωση της συμφωνίας του Παρισιού, από τη μια, και ταυτόχρονα μονομερής δράση υπέρ των ορυκτών καυσίμων.

Η ίδια η ΔΕΗ θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα των μεγάλων επιχειρήσεων ενέργειας στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ που επενδύουν σε καθαρές μορφές ενέργειας. 

Αντιλαμβάνομαι ότι δεν θα περάσουμε από τη μια μέρα στην άλλη από τον λιγνίτη στις ΑΠΕ. Αλλά έτσι όπως πάμε δεν θα περάσουμε ποτέ.  

Και βέβαια τα πρόστιμα που θα έρθουν θα τα πληρώσει πάλι η κοινωνία. Αλλά δεν είναι τα πρόστιμα είναι ο αέρας που θα αναπνέουν τα παιδιά μας, οι τροφές που θα τρώνε, οι θάλασσες που θα κολυμπούν και το νερό που θα πίνουν.

Απαιτούνται λοιπόν ριζικές αλλαγές. Κανένα έθνος δεν έχει ανοσία στην κλιματική αλλαγή.  Πρέπει να χτίσουμε μια νέα συλλογική συνείδηση. Να κάνουμε την Ελλάδα –που έχει όλα τα προσόντα– πηγή των ΑΠΕ και όχι αποπαίδι των ΑΠΕ.

Δε θα είναι για πολλά ακόμη χρόνια εδώ μπροστά μας η ευκαιρία για να σώσουμε τη χώρα μας.  

Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθαρά καύσιμα, αποκεντρωμένη παραγωγή, σύγχρονες φιλικές προς το περιβάλλον τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας.

Ήρθε η ώρα λοιπόν να σκεφθούμε ποιο θα είναι το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα και ποιο ρόλο θα έχουμε στα παιδικά παραμύθια των επόμενων γενεών.