«Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον…»

Πρόσφυγες και ξένοι.

Γεγονότα στη Χίο.

Γεγονότα στο Ωραιόκαστρο.

Γεγονότα προηγήθηκαν.

Γεγονότα θα ακολουθήσουν.

Προς «φιλέλληνες», προς «ανθέλληνες», προς «ευαίσθητους», προς «φοβισμένους», προς «δεξιούς», προς «αριστερούς».

Το επαναστατικό αίτημα της αποδοχής του άλλου, της υπεράσπισης του άλλου, των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του, της συνειδητής εναντίωσης στη «χρήση του άλλου», είναι εδώ και δεν διαγράφεται.

«………………………………………………………………………………………………………………

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον……………………………………………………………………

…ὃς ὡς ξένος οὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι· 

δός μοι τοῦτον τὸν ξένον…!»

Υ.Γ. 1 Ο Ιωσήφ ζητάει το σώμα προς ταφή από τον Πιλάτο.

Υ.Γ. 2  Από ομιλία του Επιφανίου Σαλαμίνος/Κύπρου (5ος αιώνας). 

Μελοποιήθηκε από τον Γεώργιο Ακροπολίτη τον 13ο αιώνα. Ψάλλεται τη Μεγάλη Παρασκευή.