Αλήθεια ποιος δεν έχει βαρεθεί ακόμη το κατά Σεπτέμβριο ετήσιο πολιτικό πανηγύρι της Θεσσαλονίκης; Ποιος δεν έχει βαρεθεί να ακούει κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια από τον εκάστοτε πρωθυπουργό και τους εκάστοτε αρχηγούς των κομμάτων; Ποιος δεν έχει βαρεθεί να βλέπει τις σχοινοτενείς συνεντεύξεις με τις κοινότοπες ερωτήσεις και τις εξ ίσου κοινότοπες απαντήσεις ;
Θα μπορούσε η Έκθεση της Θεσσαλονίκης να είναι ένας σοβαρός εμπορικός και οικονομικός θεσμός. Αντ’ αυτού έχει μετατραπεί σε ένα πολιτικό πανηγυράκι, που ενδιαφέρει μόνον όσους συμμετέχουν σε αυτό:
Τον εκάστοτε πρωθυπουργό που επιχαίρει για το έργο του, υπογραμίζει ότι παρέλαβε χάος και τονίζει ότι με αυτόν κυβερνήτη είναι βέβαιον ότι πολύ σύντομα θα ανατείλουν οι καλύτερες ημέρες, υπό τη προϋπόθεση ότι θα επανεκλεγεί για να ολοκληρώσει το έργο του.
Τον εκάστοτε αρχηγό της αντιπολίτευσης και εν δυνάμει μελλοντικό πρωθυπουργό, ο οποίος περιγράφει την καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, επιρρίπτει βαρύτατες πολιτικές ευθύνες στους κυβερνώντες που όμως αγγίζουν και τα όρια του ποινικού νόμου, υπόσχεται ότι αυτός θα τα αλλάξει όλα και υπογραμμίζει ότι καλύτερες ημέρες μπορεί να έλθουν μόνο με το κόμμα του αυτοδύναμο στην εξουσία και τον ίδιο πρωθυπουργό. Παρεπιπτόντως εξαγγέλει μειώσεις φόρων και, αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Τους εκάστοτε αρχηγούς των μικρότερων κομμάτων που αποδίδουν την κακοδαιμονία του τόπου στη κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση και βεβαιώνουν ότι οι καλύτερες ημέρες θα ανατείλουν μόνον όταν οι ίδιοι και τα κόμματά τους μετάσχουν σε κυβέρνηση. Και καθώς γνωρίζουν ότι τούτο μάλλον δεν θα συμβεί, υπόσχονται ελαφρά τη καρδία στους πάντες τα πάντα και τονίζουν ότι υπάρχουν απλές λύσεις γιά τα σύνθετα προβλήματα, που οι ίδιοι γνωρίζουν, αλλά τα μεγάλα κόμματα δεν θέλουν και δεν μπορούν να επιβάλουν.
Δίπλα σε όλους αυτούς και όλα αυτά κινείται και ένας εσμός υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, διοικητών οργανισμών, (συνοδευόμενων ενίοτε και από ευειδείς γραμματείς ) κομματικών στελεχών και λοιπών παρατρεχάμενων. Ανεβαίνουν και αυτοί στη Θεσσαλονίκη οι μεν ανήκοντες στο κυβερνητικό στρατόπεδο για να χειροκροτήσουν τον πρωθυπουργό τους και να διατηρήσουν τις θέσεις τους, οι δε αντιπολιτευόμενοι για να χειροκροτήσουν τον αρχηγό τους και να εγγράψουν προσημείωση για την μελλοντική κατάληψη υπουργικών και λοιπών κυβερνητικών θέσεων.
Το πανηγύρι το συμπληρώνουν οι δημοσιογράφοι, που μετέχουν στις τηλεοπτικά μεταδιδόμενες συνεντεύξεις. Παλαιότερα ανέβαιναν στη Θεσσαλονίκη για τις συνεντεύξεις αυτές οι επικεφαλής των πολιτικών τμημάτων των μέσων ενημέρωσης. Τα τελευταία χρόνια την έκοψαν αυτή τη συνήθεια και η δημοσιογραφική σύνθεση έχει αλλάξει. Είναι άλλωστε φανερό ότι από αυτή τη διαδικασία τίποτε άξιο ενδιαφέροντος δεν μπορεί να προκύψει. Πενήντα εξήντα δημοσιογράφοι υποβάλλουν αναμενόμενες ερωτήσεις δευτερολέπτων (σε ορισμένους «αντιπαθείς» εξ αυτών δεν δίνεται κάν ο λόγος) και λαμβάνουν αναμενόμενες μακρόσυρτες απαντήσεις πολλών λεπτών, ώστε και να ροκανίζεται ο χρόνος. Υπάρχουν φυσικά και οι στημένες ερωτήσεις από «φίλους» δημοσιογράφους και οι προετοιμασμένες απαντήσεις, αλλά και ολίγες επιθετικές ερωτήσεις από «αντίπαλους» δημοσιογράφους, που καμιά φορά εκνευρίζουν τον συνεντευξιαζόμενο. Υπάρχουν παράλληλα από τα μέσα της περιφέρειας και οι τοπικού ενδιαφέροντος ερωτήσεις: Τι θα γίνει με τα έργα στο λιμάνι της Καλαμάτας; Πότε θα ολοκληρωθεί η κατασκευή του δρόμου που θα συνδέσει τα Άνω, τα Κάτω Δριμύκλανα και τα γύρω χωριά με το εθνικό οδικό δίκτυο ;
Όταν πέφτει το βράδυ πολλοί από τους προαναφερόμενους εκδρομείς της Θεσσαλονίκης συναντώνται στις ονομαστές ταβέρνες και τα σκυλάδικα της πόλης. Εκεί, με καλό φαγητό και καλά ποτά, ξεχνιούνται τα βάσανα της καθημερινότητας. «Άντε και του χρόνου, καλά να είμαστε, να ερχόμαστε.» Και η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει, καθώς ο Τιτανικός πλέει νομοτελειακά προς το παγόβουνο.
10°
