Αφήστε τους να μην ψηφίσουν

Οφείλω να δώσω συγχαρητήρια στο 17% των συμπολιτών μου οι οποίοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για την τηλεόραση του ΣΚΑΙ, έχουν αποφασίσει να μην ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές. Πραγματικά, δεν είμαστε όλοι για όλα και με χαρά βλέπω πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν την αδυναμία τους να επιλέξουν σωστά σε μια εκλογική διαδικασία και προτιμούν να απέχουν παρά να τα κάνουν θάλασσα. Τα ίδια συγχαρητήρια δίνω και στο 7% που δηλώνει πως θα ψηφίσει άκυρο ή λευκό. Ομολογώ πως η πράξη τους μου φαίνεται ανάλογη του να περιμένεις σε μια ουρά χωρίς να θέλεις τίποτα από όσα υπάρχουν στο τέλος της, αλλά η ουσία είναι πως και αυτοί επιλέγουν –και μπράβο τους– να μην ασχοληθούν με κάτι το οποίο δεν κατέχουν πολύ καλά.

Αντίθετα με εμένα που επικροτώ, κάποιοι ευαίσθητοι συνάνθρωποί μας προβληματίζονται από την πρόθεση για αποχή και προσπαθούν να μεταπείσουν τους γεμάτους αυτογνωσία συνέλληνες. Ειλικρινά αδυνατώ να τους καταλάβω. Γιατί να προσπαθήσεις να πείσεις να ψηφίσει έναν άνθρωπο που αναγνωρίζει ο ίδιος πως δεν έχει την πνευματική ή ψυχολογική διαύγεια να το κάνει; Γιατί να θες να το κάνει με το ζόρι; Είναι σα να επιμένεις να δώσεις τιμόνι αυτοκινήτου σε άνθρωπο που σου φωνάζει πως δεν ξέρει να οδηγεί. Σαδιστικό αν είσαι έξω από το αυτοκίνητο και μαζοχιστικό αν είσαι μέσα. Καταλαβαίνω πως η φράση «το ποσοστό αποχής στις εκλογές είναι ανησυχητικό» ακούγεται καθώς πρέπει και σε κάνει να μοιάζεις περισσότερο δημοκράτης από τους υπόλοιπους, αλλά βγάζει τόσο νόημα όσο και η φράση «το ποσοστό αποχής από τα γήπεδα των ανθρώπων που δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο είναι ανησυχητικό».

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως οι περισσότεροι από αυτούς που δηλώνουν πως θα απέχουν, δεν το κάνουν επειδή πιστεύουν πως είναι ανίκανοι να επιλέξουν σωστά (κι ας ψήφισαν οι περισσότεροι από αυτούς για δεύτερη συνεχόμενη φορά ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 15). Το κάνουν, λέει, είτε γιατί είναι απογοητευμένοι από τις επιλογές που έχουν στη διάθεσή τους (και τις 30), είτε γιατί δεν πιστεύουν πως η εκλογική διαδικασία μπορεί να αλλάξει κάτι. Ή γιατί απλώς οι εκλογές και το αποτέλεσμά τους δεν τους ενδιαφέρουν. Ακόμα και έτσι, οι υπόλοιποι πρέπει να πανηγυρίζουμε με την ανακουφιστική αποχή τους.

Γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι ανακουφιστικό να μην ψηφίζει κάποιος που πιστεύει πως τα πράγματα δεν αλλάζουν με εκλογές. Η ψήφος ενός τέτοιου τύπου δεν θα ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστη για όσους προτιμούν τη δημοκρατία από τα τανκς, οπότε είναι για όλους μας πολύ καλύτερο να απέχει.

Το ίδιο και αυτός που δηλώνει απογοητευμένος από όλα τα κόμματα. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που κάνει πως δεν καταλαβαίνει –ή μπορεί και όντως να μην καταλαβαίνει, δεν αλλάζει κάτι στον συλλογισμό μου– πως στις εκλογές, αν δεν βρίσκουμε κάποιον που να μας αρέσει, ψηφίζουμε αυτόν που σιχαινόμαστε λιγότερο, καθώς η περίπτωση να μην κυβερνήσει κανείς αποκλείεται εκ των προτέρων. Το να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε φάκες και μπάμιες, να μη σου αρέσει τίποτα από τα δυο και να επιλέγεις να πεθάνεις από την πείνα δεν σε κάνει άνθρωπο του οποίου η ψήφος θα λείψει από την κάλπη. Αντιθέτως σε κάνει κάποιον που η κάλπη είναι πολύ πιο ασφαλής χωρίς αυτόν.

Για αυτούς που απλώς δεν τους ενδιαφέρουν οι εκλογές και το αποτέλεσμά τους δεν έχω να πω τίποτα πέρα από το ότι τους ζηλεύω. Πολύ. Και χαίρομαι που τίποτα και κανείς δεν θα τους κάνει να θυσιάσουν το ΣΚ τους για να ανακατευτούν σε υποθέσεις άλλων.

Φυσικά δεν ξεχνώ πως ανάμεσα σε αυτούς που δεν θέλουν να ψηφίσουν υπάρχει και μια άλλη κατηγορία. Οι καβατζόκοτες. Αυτοί που αρνούνται να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη και επιλέγουν την ασφάλεια του Πόντιου Πιλάτου. Οι πονηροί που είναι πρώτοι στην γκρίνια αλλά τελευταίοι στις προτάσεις. Αυτοί που την ημέρα των εκλογών παίρνουν την απόσταση εκείνη που νομίζουν πως τους δίνει το ηθικό δικαίωμα να κράζουν τους πάντες εκτός από τον καθρέφτη τους, αφού αυτοί «δεν ψήφισαν κανέναν κερατά». Είναι το είδος του ανθρώπου που πολύ ντρέπεται να χορέψει αλλά καθόλου να κοροϊδέψει τους άλλους που χορεύουν. Το είδος του ανθρώπου που καθόλου δεν με στεναχωρεί όταν αποφασίζει να μην ψηφίσει. Ίσα ίσα που κερδίζει, μαζί με όλους αυτούς που δεν θέλουν να ψηφίσουν, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ. Όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές θα είναι καλύτερα χωρίς αυτούς. Και μπράβο τους.