Ο Προκόπης, το Αιγαίο και η στολή παραλλαγής

Δύο διαφορετικά ζητήματα, δύο μείζονα ωστόσο προβλήματα, ανέκυψαν την εβδομάδα του Θείου Πάθους τα οποία δεν αφορούν την Αγία Τριάδα αλλά αποκλειστικά αναφέρονται στο «ΆΒΑΤΟΝ» της Ηρώδου του Αττικού.

Το πρώτο ζήτημα έχει να κάνει με τη ρήση-γρίφο του Προέδρου της Δημοκρατίας περί νομίσματος και ανθρώπου, με αναφορά σε πρωταγόρειο απόφθεγμα αλλά με σαφή πλην όμως έμμεση εμπλοκή της υπόθεσης «δραχμή» στον πολιτικό λόγο του κ. Παυλόπουλου. Ο σημερινός Πρόεδρος αποζητά τις εμπλοκές και επιζητεί τη δημοσιότητα. Βρισκόμενος στο Άργος θα μπορούσε να αναλογιστεί το εύρος το διαχρονικό του μύθου των Ατρειδών και να αντιληφθεί πως το εφήμερο μεγαλείο του Αγαμέμνονα τιμωρήθηκε βάναυσα από μία Κλυταιμνήστρα και έναν Αίγισθο για να ολοκληρωθεί το δράμα με την κορύφωση του Άγους που είναι η μητροκτονία.

Ο κ. Παυλόπουλος, αυτοαναρριχώμενος σε επίπεδα που δεν προβλέπονται από τις αρμοδιότητες του αξιώματός του, αναφέρθηκε καθόλου κατά λάθος και σε μία ιδιαίτερα ευαίσθητη πολιτικά συγκυρία στο βασανιστικό δίλημμα της δραχμής ή του ευρώ αφήνοντας διάπλατα την πόρτα των ερμηνειών. Μεταξύ «Μινωταύρου» και «Νομίσματος» ο Πρόεδρος απώλεσε τον μπούσουλα αλλά και τραυμάτισε το κύρος και την αξιοπιστία του. Παράλληλα ο άνθρωπος που διαδραμάτισε ως υπουργός καταλυτικό ρόλο στο ξεχείλωμα της οικονομικής φούσκας και την υπερχρέωση του Δημοσίου, ως αναμφισβήτητη αναφορά του ορθοδόξου Καραμανλισμού, εξακολουθεί παρά τις διαψεύσεις να διατηρεί ζωντανό τον αστικό (;) μύθο περί της αβυσσώδους υπόγειας σχέσης μεταξύ Μαξίμου και Ραφήνας.

Αν λοιπόν ο ακραιφνής ευρωπαϊστής του χθες αφήνει περιθώρια ερμηνειών ως προς το πισωγύρισμα της χώρας στο προχθές, τότε οφείλει να εξηγηθεί ευθαρσώς, εκτός εάν, ως νομικός, έχει πλήρως αποπροσανατολιστεί από τα οικονομετρικά μεγέθη και ως εκ τούτου τελεί εν συγχύσει. Τότε θα πρέπει να το αντιληφθεί και να προβεί σε διευκρινίσεις ώστε να μην παρεξηγηθεί. 

Το Αιγαίο και το φάντασμα των Ιμίων

Το δεύτερο σοβαρό ζήτημα που ανησυχεί τόσο τους γηγενείς αναλυτές όσο και τους διεθνείς παρατηρητές αφορά τη σταθερά κλιμακούμενη ένταση στο Αιγαίο. Υφίσταται και ανακυκλώνεται η φήμη πως το Μαξίμου καθώς και η ηγεσία του Υπουργείου Αμύνης βλέπουν με καλό μάτι μία κλιμακούμενη αλλά υπό έλεγχο κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις προσδοκώντας σε πολιτικά οφέλη αφού ο φόβος φυλά τα έρημα και η ανησυχία συσπειρώνει τις τάξεις των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Μόνο που οι διεθνείς σχέσεις δεν υπακούουν στους κανόνες της επικοινωνιακής πολιτικής στους οποίους έχει εντρυφήσει το βαθύ Μαξίμου και η κυρία Γεροβασίλη. Οι δυναμικές των διεθνών σχέσεων διαθέτουν ευρύ πεδίο αυτονομίας και εξαιρετικές κεντρόφυγες δυνατότητες, δυστυχώς.

Η μέχρι σήμερα επικοινωνιακά ιλαρή υιοθέτηση του προσωπικού μοντέλου «πολεμικής αισθητικής» του υπουργού Άμυνας, με τη στολή παραλλαγής, το μπουφανάκι του πιλότου, το μιλιταριστικού προφίλ του «μάτσο» υπουργού, μάλλον οδηγεί αναπόφευκτα σε παρωδία. Αυτή η προοπτική ανησυχεί περισσότερο τους παροικούντες το αθηναϊκό κέντρο ξένους διπλωμάτες που γνωρίζοντας λεπτομερώς τους συσχετισμούς αφουγκράζονται και οσμίζονται τη διάθεση εκ μέρους των Τσίπρα - Καμμένου δραματοποίησης της κατάστασης και αναβάθμισης της έντασης στο Αιγαίο σε επίπεδο θεάματος. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, όταν μάλιστα τσουγκρίζεις αυγά πασχαλιάτικα με ένστολες κυρίες στο κατάστρωμα πολεμικής φρεγάτας στέλνοντας το μήνυμα του ετοιμοπόλεμου πρωθυπουργού.

Υπενθυμίζεται πως την παρτίδα των Ιμίων διέσωσαν οι Αμερικανοί διότι συζητούσαν ακόμη τότε με το Κεμαλικό στρατιωτικό κατεστημένο. Σήμερα, η θεοκρατική αντίληψη Ερντογάν περί διεθνούς πολιτικής και του ρόλου του Ισλάμ κατέστησε έναν τέτοιο πιθανό διάλογο αρκετά δύσκολο, εάν όχι αναποτελεσματικό. Η Άγκυρα διεξάγει ανοιχτό πια πόλεμο στο έδαφός της με τους Κούρδους, βάλλεται από την τρομοκρατία στον πυρήνα του κράτους της, απώλεσε το στοίχημα της Συρίας, έχασε έδαφος στο σουνιτικό τμήμα του Ιράκ, βλέπει να ενισχύεται η επιρροή της Περσίας, ενισχύθηκε στρατιωτικά η ρωσική παρουσία στον Καύκασο, όταν οι οικονομικοί δείκτες της δεν είναι πια αυτοί που ήταν.

Συμπέρασμα, οι τουρκικοί βρυχηθμοί στο Αιγαίο αποτελούν εξωτερίκευση των σοβαρών εσωτερικών και διεθνών προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Η κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία, σοφία και αποτελεσματικότητα. Όχι φιγουρατζίδικους ελιγμούς και στρατιωτικο-διπλωματικά καραγκιοζιλίκια.

Εν μέσω υλοποίησης της πρόθεσης του Μαξίμου να πολιτικοποιήσει δραματοποιώντας μία δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αν και όλα έχουν συμφωνηθεί εκτός από το ντεκόρ που θα επιτρέψει στους ημεδαπούς να κερδίσουν κάποιες εντυπώσεις από τους κουτόφραγκους δανειστές, η αμπελοφιλοσοφική γυμναστική της Προεδρίας της Δημοκρατίας σε συνάρτηση με τη μιλιταριστική αισθητική που επιδεικνύει το Υπουργείο Άμυνας αποτελούν κακά σημάδια ως προς τη σοβαρότητα διαχείρισης των υπαρκτών προβλημάτων.

Σε άλλες συνθήκες πιθανώς και η κατάσταση να ήταν διασκεδαστική. Δυστυχώς η συγκυρία δεν επιτρέπει ούτε διαχείριση της ιλαρότητας ούτε ανάδειξη του στοιχείου της κωμωδίας.