Το νέο σύστημα του Αλέξη

Τη Δευτέρα που μας πέρασε ο γενικός εισαγγελέας της Κύπρου εξέδιδε ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κατά του Έλληνα επιχειρηματία Λεωνίδα Μπόμπολα, επικεφαλής της εταιρείας Hellactor, θυγατρικής της Ellaktor στην Κύπρο. Κατηγορείται για μίζες προς Κύπριους ανώτερους αξιωματούχους, δημάρχους κ.λπ. για την ανάληψη κατασκευής έργων διαχείρισης σκουπιδιών. Σε δηλώσεις του ο γενικός εισαγγελέας της Κύπρου ξεκαθάρισε πως εάν συλληφθεί ο Λεωνίδας Μπόμπολας θα προφυλακιστεί πάραυτα.

Tρία εικοσιτετράωρα πριν η εφημερίδα «Έθνος», που ανήκει στο μιντιακό όμιλο Μπόμπολα, με επικεφαλής τον Φώτη Μπόμπολα, αδελφό του Λεωνίδα, με δημοσίευμά του αποκάλυπτε αμαρτωλές κατά τους ισχυρισμούς του συντάκτη σχέσεις του ήδη προφυλακισμένου για εκβιασμούς δημοσιογράφου Μουσσά με το βουλευτή και εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας κ. Κουμουτσάκο.

Μία εβδομάδα νωρίτερα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκε το θέμα του τηλεοπτικού σταθμού «MEGA», με την ηχηρή παραίτηση του διευθύνοντος συμβούλου του και τα ρεπορτάζ να φέρουν τους κ.κ. Βαρδινογιάννη και Μπόμπολα, κύριους μετόχους, να μεθοδεύουν τον εξοστρακισμό του τρίτου μετόχου Σταύρου Ψυχάρη διά της μεθόδου της αυξήσεως κεφαλαίου.

Έναν περίπου μήνα πριν ο Σταύρος Ψυχάρης ιδιοχείρως απεκάλυπτε τα τέσσερα μυστικά ραντεβού του με τον Αλέξη Τσίπρα πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.

Στο μεσοδιάστημα ο άμεσος συνεργάτης του πρωθυπουργού Νίκος Παππάς προέβαινε στις γνωστές «πρωτοβουλίες» του περί των τηλεοπτικών αδειών στη Βουλή, ενώ την ίδια περίπου περίοδο «έσκασε» και η υπόθεση Βγενόπουλου στην οποία ενεπλάκη ο αναπληρωτής υπουργός κ. Παπαγγελόπουλος κατόπιν καταγγελιών εισαγγελέως για παρέμβασή του στο έργο της Δικαιοσύνης.

Αυτές οι γραμμές γράφονται λίγες ώρες πριν την έναρξη της προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για θέματα Δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση διαπλοκής και διαφθοράς. Το σκηνικό περιμετρικά του οποίου έχει στηθεί η περιβόητη συζήτηση στη Βουλή έχει προφανώς «στηθεί» εξ όσων προκύπτει από τα ανωτέρω. Το περιεχόμενο ωστόσο της συζήτησης προφανώς αφορά κάτι σημαντικότερο. Την έναρξη αλλαγής των συσχετισμών μεταξύ της πρώην και της επόμενης καθεστωτικής επιχειρηματικής νομενκλατούρας. Στους πρωταγωνιστές καθώς και στη σύνθεση του χορού σε αυτή την παράσταση συμπεριλαμβάνονται οι «πρώην», οι «νυν» και προφανώς θα παρακολουθούν οι «επόμενοι». Είναι κάτι σαν τις ερωμένες ή τις παλλακίδες, όταν αλλάζει η σύνθεση στην Αυλή του Μονάρχη. Στην παράσταση φέρονται να απουσιάζουν δύο ηχηρά ονόματα. Αυτό του Αντώνη Σαμαρά και εκείνο του Κώστα Καραμανλή. Ο δεύτερος, αν και εφόσον επιμείνει στην απουσία του, προφανώς επιβαρύνεται με την υποψία ότι καλύπτει τον πρώην συνεργάτη του, νεοδημοκράτη στο παρελθόν, πρώην λειτουργό της Δικαιοσύνης και πρώην διοικητή της ΕΥΠ, νυν υπουργό και έμπιστο του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα. Πρόκειται για τον κ. Παπαγγελόπουλο. Υφίσταται λοιπόν εκ των πραγμάτων υπόγεια πολιτική σύγκλιση καραμανλισμού - σημερινού Μαξίμου;

Η «βάσανος» της Σοσιαλδημοκρατίας

Το ξεκαθάρισμα του εσωτερικού καθεστωτικού τοπίου με αναπροσαρμογές προσώπων, ανακατατάξεις συμφερόντων και στοίχιση πίσω από το Μαξίμου μιας νέας νομενκλατούρας, θεσμικής και επιχειρηματικής, προϋποθέτει και την ανάδειξη μιας νέας πολιτικής αρχιτεκτονικής της νυν και της επόμενης εξουσίας. Αν η «νυν» ανεδείχθη από μία αριστερή και άκρως συγκυριακή δυναμική με την ενσωμάτωση του μεγαλύτερου μέρους του παλαιού ΠΑΣΟΚ και την εκμετάλλευση αριστερών κοινωνικών ανακλαστικών λόγω μνημονιακής απόγνωσης, η «επόμενη» για να επιβιώσει οφείλει να τοποθετηθεί χωροταξικά σε μία νέα πολιτική κλίμακα προκειμένου να διασφαλίσει την οικονομική και πολιτική στήριξη των κέντρων εξουσίας στην Ευρώπη και την Αμερική. Η «αριστεροσύνη» διασφάλισε την αναρρίχηση στην εξουσία, η δεξιά στροφή θα διασφαλίσει το οδοιπορικό στην εξουσία και οι νέες συμμαχίες τη μακροημέρευση της εξουσίας.

Η αρχή έγινε εδώ και καιρό με «κλεφτές» ματιές και ντροπαλό «φλερτ» με χτυπήματα των ποδιών κάτω από το τραπέζι και σκουντήματα στους διαδρόμους. Τότε το ρεπορτάζ ανακάλυψε τις επαφές του Αλέξη με τη Φώφη, οι κακεντρεχείς ήδη μιλούσαν για «παρεμβάσεις» ισχυρού επιχειρηματία, τότε μίλησαν κάποιοι για τις προσδοκίες των Ευρωπαίων σε μία ένταξη του Σταύρου Θεοδωράκη στη σοσιαλδημοκρατική δυναμική, τότε έγιναν όλα αυτά. Επήλθε η ψύχρανση των δύο κυβερνητικών εταίρων λόγω Μουζάλα, «Μακεδονικού», «Συνωστισμού», του «Νέου Έθνους» του Νίκου Φίλη και πάλι του «Μακεδονικού» του κ. Μπαλαούρα. Το Μαξίμου προφανώς επείγεται να διαμορφώσει τους νέους πολιτικούς συσχετισμούς. Το «Κοινοβούλιο του Κέντρου» του Σταύρου Θεοδωράκη αποτελεί την αρχή, οι ασπασμοί Αλέξη και Φώφης στη σύνοδο των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών αποτελούν τη συνέχεια του ειδυλλίου.

Αυτή τη δυναμική στηρίζει αναφανδόν ο Γιώργος Παπανδρέου και το παράλυτο ΚΙΔΗΣΟ. Σε αυτή την κίνηση εντάσσονται βουλευτές και στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη εκτός Βενιζέλου και του κύκλου του. Έχουμε και λέμε. Αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού κατεστημένου, υπόγεια συνεννόηση Μαξίμου - Καραμανλή, φλερτ Τσίπρα με την εγχώρια Σοσιαλδημοκρατία, αποστάσεις Αλέξη από τον Καμμένο και το αντίθετο. Δεν φθάνουν όμως όλα αυτά.

Ο Σουλτς, το ραντεβού και τα γερμανικά ΜΜΕ

Η πρόσκληση προς τον Αλέξη Τσίπρα από τον Φρανσουά Ολάντ προ εβδομάδων να παρευρεθεί στη σύναξη προοδευτικών ηγετών της Ευρώπης στο Παρίσι έδωσε νέα ώθηση στους επεξεργαστές πληροφοριών σχετικά με την πολιτική στρατηγική του Μαξίμου. Η πρόσκληση Σουλτς προς τον Αλέξη να παρευρεθεί στη σύνοδο Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών στις Βρυξέλλες ενίσχυσε τη θεωρία των πολιτικών παπαράτσι περί των προσεχών ελιγμών του Μαξίμου.

Το ιδιωτικό ωστόσο ραντεβού στο Μαξίμου της Δευτέρας που μας πέρασε, όπου οι κ.κ. Σουλτς και Τσίπρας τα είπαν για μερικές ώρες χωρίς επίσημη ατζέντα, πρόσφερε στην πολιτική θεωρία περί δυναμικής μετάλλαξης του Μαξίμου επί το σοσιαλδημοκρατικότερον ισχυρότατα επιχειρήματα. Το χρήμα, ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται. Ούτε καν στους κήπους του Μαξίμου. Αμέσως μετά το ραντεβού του με τον Αλέξη, ο ηγέτης της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας κ. Σουλτς συνάντησε τη Φώφη και τον Σταύρο. Μόνο αυτούς. Ακόμη και σε αρραβώνες χρειάζονται κουμπάροι.

Εδώ και δύο εβδομάδες ο γερμανικός Τύπος, εκείνος ο συντηρητικός, μοχθηρός και εσαεί ανθελληνικός, βρίθει θετικών δημοσιευμάτων για το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε αισθάνθηκε την ανάγκη να εξομολογηθεί «γιατί πείστηκε από τον Τσίπρα». Ο γερμανός ΥΠΕΞ αναφωνεί ύμνους για την Ελλάδα και κατακεραυνώνει όσους της επιτίθενται για το προσφυγικό ζήτημα. Η Ουάσινγκτον δεν χάνει ευκαιρία να «στηρίξει την Αθήνα». Η γαλλική «Le Μonde» διερωτάται για το τι κρύβεται πίσω από αυτές τις αλλαγές συμπεριφοράς. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Επικροτείται ο «συστημικός Τσίπρας» και χειροκροτείται η «συστημοποίηση του Μαξίμου».

Μην αιφνιδιάζεστε. Κάθε τι χρειάζεται τον Γερμανό, τον Αμερικανό και τον Γάλλο του. Ακόμη και ο Καμμένος το κατάλαβε. Φαντάσου!