Ήταν χειμώνας του 1996, όταν περνούσα το κατώφλι της «Cathedral», του εμβληματικού κεντρικού κτιρίου του πανεπιστημίου του Pittsburg. Σε μία απλή αίθουσα διδασκαλίας ένας κοκκινοτρίχης Ιρλανδός υποδέχτηκε την ομάδα στην οποία συμμετείχα εξηγώντας ότι ο χώρος αυτός, λίγα μόλις χρόνια πριν ανήκε στο Ινστιτούτο Σοβιετικών Σπουδών, του επικέντρου δηλαδή της ανάλυσης και της εφαρμοσμένης στρατηγικής των ΗΠΑ έναντι της Σοβιετικής Ένωσης και των δορυφόρων της. Από την Πτώση του Τείχους και μετά το Ινστιτούτο είχε αλλάξει και όνομα και αντικείμενο αλλά και προσανατολισμό.
Ο «Ιρλανδός» εξήγησε τότε στο ανενημέρωτο μικρό κοινό του πως ο στόχος πλέον του Ινστιτούτου ήταν ο εντοπισμός της ροής του λεγόμενου «μαύρου χρήματος» σε πλανητική κλίμακα, αφού κατά την άποψη του ιδίου και προφανώς των εργοδοτών του η γκρίζα ζώνη του διεθνούς ξεπλύματος μαύρου χρήματος αποτελούσε μία εκ των σημαντικών απειλών κατά του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.
Κατά τις μετρήσεις του, το «μαύρο χρήμα» μεταξύ του 2015 και του 2025 θα ξεπερνούσε σε όγκο και διαθεσιμότητα το σύνολο των διαθέσιμων του διεθνούς τραπεζικού συστήματος το οποίο θα ασφυκτιούσε τόσο ώστε οι επενδυτές θα στρέφονταν στα «τοκογλυφικά funds» για χρηματοδότηση. Οι επιπτώσεις θα ήταν ξεκάθαρες.
Ο «Ιρλανδός» με μία κιμωλία στο χέρι αποτύπωσε στον πίνακα ένα πρώτο μαθηματικό μοντέλο το οποίο κατά τη γνώμη του οδηγούσε σε έναν αλγόριθμο - οδηγό εντοπισμού της παράνομης ροής του μαύρου χρήματος. Προφανώς δεν κατάλαβα τίποτε ως προς το μαθηματικό μοντέλο. Αυτό που κατανόησα ωστόσο και αυτός ήταν ο σκοπός του «μαθήματος» ήταν πως η Αμερική είχε ήδη τοποθετήσει στην κορυφή των προτεραιοτήτων της τη διεξαγωγή πολέμου κατά της παράνομης διακίνησης κεφαλαίων που κατέληγαν ή θα κατέληγαν σε φορολογικούς παραδείσους, υπεράκτιες εταιρείες, αφανείς ή εμφανείς «κρυψώνες».
The dirty money connection
Ας θυμηθούμε πως οι Αμερικανοί φρόντισαν για την αποκάλυψη του βρώμικου παγκόσμιου δικτύου παράνομης διακίνησης μαύρου χρήματος της Siemens, αυτοί οι ίδιοι αποκάλυψαν το σκάνδαλο της Volkswagen, είναι οι Aμερικανοί που ανακάλυψαν τα «μαύρα ταμεία» της FIFA, είναι αυτοί που «καθοδήγησαν» με τον τρόπο τους, δηλαδή της συστηματικής παρακολούθησης της «οσμής του χρήματος», στην υπόθεση του «Panama Gate».
Είναι προφανές πως από το πρόπλασμα του αλγόριθμου του «Ιρλανδού» στο Pittsburg το 1996 μέχρι τις μέρες μας κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Είναι εξίσου προφανές πως ο όγκος του μαύρου χρήματος καθώς και η ταχύτητα ροής του σε παγκόσμια κλίμακα πολλαπλασιάστηκε. Αν κανείς παρατηρήσει προσεκτικά την αλληλουχία αποκαλύψεων θα εντοπίσει μία εσωτερική λογική που συνδέει τη διεθνή λίστα Falciani, εκείνες του Λουξεμβούργου και της Ολλανδίας, αυτήν του «Μπόργιανς» και τώρα πλέον εκείνη του Παναμά. Πρόκειται για συστηματική ιχνηλάτηση κόμβων παράνομης διακίνησης πολιτικού, επιχειρηματικού και προϊόντος εγκληματικών πράξεων χρήματος από και προς κέντρα λήψης αποφάσεων και εκτελεστικών κέντρων, καρτέλ της διεθνούς μαφίας, ισχυρών πολιτικών θηλάκων με άμεση σχέση με την Τρομοκρατία (Σαουδική Αραβία - Εμιράτα), σημαντικών κέντρων ενεργειακής διακίνησης (Ρωσία - Αζερμπαϊτζάν - Ιράν), βασικών μηχανισμών διακίνησης όπλων και τέλος σημαντικών οικονομικών παραγόντων του διεθνούς και αυτόνομου χρηματοπιστωτικού συστήματος που αποτελεί και το βασικό ενδεχομένως στόχο.
Ο «Ιρλανδός» έκανε τη δουλειά του. Πρόσθεσε νέες μεταβλητές στα μαθηματικά μοντέλα που παρακολουθούσαν τη διακίνηση σοβιετικών κεφαλαίων, μετέφρασε ή αναβάθμισε πολιτικές σκοπιμότητες, συνδύασε στόχους και οφέλη, ορθολογικοποίησε κινδύνους σε συνάρτηση με τη θεωρία καταστροφών και ενέταξε τη θεωρία του Χάους με τις «παράλογες τροχιές» σε ένα καταληπτό σύστημα «εντοπισμού ίχνους». Οι υπολογιστές στη συνέχεια έκαναν τη δουλειά της ανίχνευσης των αρχείων. Ήταν ζήτημα χρόνου αλλά και επιμελούς ανάλυσης της συγκυρίας. Οι ΗΠΑ και οι μηχανισμοί της κατέδειξαν πως διαθέτουν πλέον το «υπερόπλο».
Τα «μυστικά» της Ψωροκώσταινας
Σε αυτό τον κόσμο της ψηφιακής ανίχνευσης η ομάδα που ασκεί εξουσία στο Μαξίμου αποφάσισε να ανακατευθεί με τα πίτουρα της διεθνούς ψηφιακής κατασκοπίας διακινδυνεύοντας να την καταπιούν οι «κότες» της πλατφόρμας εντοπισμού του ίχνους τους. Σε μία χώρα «τρυπητήρι», κατά τον Φον Κανάρης της ναζιστικής αντικατασκοπίας, όπου όλοι παρακολουθούν όλους με εξωθεσμικά κέντρα παρακολούθησης (σκάνδαλο υποκλοπών του συστήματος Πλατείας Μαβίλη) και όπου ο κάθε πολιτικός, επιχειρηματίας, παράγων ή απλώς εγκληματίας διαθέτει πρόσβαση σε κάποια ψηφιακή κατάληξη ενός ΚΑΦΑΟ ή σε κάποιο σμήνος κυψελών κινητής τηλεφωνίας και άρα χρησιμοποιεί πανεύκολα και σχεδόν ανέξοδα τις «λεωφόρους του Διαδικτύου», σε αυτή τη χώρα, λοιπόν, παρατηρήθηκε υποκλοπή ιδιωτικής συνομιλίας μεταξύ μίας Ρουμάνας και ενός Δανού, αμφότερων υπαλλήλων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία με τις αρμόδιες υπηρεσίες τους εντόπισαν εντός ελάχιστου χρόνου την πηγή της υποκλοπής. Έτσι, σχεδόν ταυτόχρονα, ειδοποίησαν το Μαξίμου πως όλα τα οφέλη που επιδίωκε με τη δημοσιοποίηση της υποκλοπής εξανεμίστηκαν διότι απλά ούτε η υποκλοπή ούτε και το περιεχόμενό της υφίστανται. Δεν υπάρχουν, βρε αδερφέ, και ας χτυπιέται ο κάθε μαθητευόμενος μάγος στη διαχείριση κοριών πως έπιασε στον αέρα τη γριφώδη συνομιλία Tomsen - Velculescu. Για να υπάρχει αποτέλεσμα πρέπει το σύνολο των εμπλεκομένων να αποδέχεται το αντικείμενο συζήτησης. Αν όχι, τότε δεν υπάρχει συζήτηση. Άρα τζίφος. Πρόκειται για το άλφα και το ωμέγα του διαχρονικού κώδικα συμπεριφοράς του ισχυρού προς τον ανίσχυρο.
Συμπέρασμα. Τα μεταξωτά εσώρουχα ταιριάζουν μόνο σε ευπύγους, άνδρες ή γυναίκες αδιάφορο, αλλιώς το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον ευτράπελο. Στην παρούσα κατάσταση είναι και άκρως επικίνδυνο, όταν μάλιστα η ομάδα που ασκεί εξουσία διακατέχεται προφανώς από άγνοια κινδύνου.
12°
