Προσπάθησα ανεπιτυχώς να καταλάβω γιατί τα κόμματα της συγκυβέρνησης τσακώνονται για την εφαρμογή του κανόνα 4-2-1 όσον αφορά τον διορισμό στελεχών τους στις κρατικές ΔΕΚΟ, γιατί επίσης η ΔΗΜΑΡ απέρριψε τις προτάσεις για τη σύγκληση διαρκούς φόρουμ (όπως παλαιότερα μιλούσαμε για τη διαρκή επανάσταση) με στόχο τη συγκρότηση της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας και γιατί, τέλος, τίποτα το καινούργιο δεν παρεισφρέει στο πεπαλαιωμένο πολιτικό μας σύστημα, αποφάσισα να τα αφήσω όλα αυτά και να καταφύγω, μέρες που είναι, στην ανάγνωση του μυθιστορήματος του Ντίκενς Ο Ζοφερός Οίκος (Εκδόσεις Gutenberg).
Και εκεί ω του θαύματος! Βρήκα την απάντηση στα ερωτήματα που προανέφερα.
Την παραθέτω ολόκληρη στην εξαιρετική μετάφραση της Κλαίρης Παπαμιχαήλ.
«Και έπειτα είναι ο Λόρδος Μπούνλ, αξιοσέβαστος στο κόμμα του, που ξέρει τι εστί εξουσία και λέει βαρύθυμα στον λόρδο Λέστερ Ντέντλοκ, μετά το δείπνο, ότι ειλικρινά δεν καταλαβαίνει που πάει η σημερινή εποχή. Οι δημόσιες συζητήσεις δεν είναι πλέον όπως παλιά. Η Βουλή δεν είναι πλέον όπως παλιά, ακόμα και η κυβέρνηση δεν είναι πλέον όπως παλιά. Αντιλαμβάνεται κατάπληκτος πώς, έτσι και έπεφτε η παρούσα κυβέρνηση, η επιλογή του Στέμματος για το σχηματισμό ενός καινούργιου Υπουργείου θα περιορίζονταν μεταξύ του λόρδου Κούνλ και του σερ Τόμας Ντούνλ- μια που θα ήταν αδύνατο για τον Δούκα του Φούνλ να συνεργαστεί με τον Γκούνλ, λόγω της ρήξης που προκλήθηκε μετά από εκείνη την υπόθεση με τον Χούνλ. Έπειτα, αναθέτοντας το Υπουργείο Εσωτερικών και την Ηγεσία της Βουλής στον Τζούνλ, το Υπουργείο Οικονομικών στον Κούνλ, τις Αποικίες στον Λούνλ και το Υπουργείο Εσωτερικών στον Μούνλ, τι θα κάνεις με τον Νούνλ; Δε μπορείς να του προσφέρεις την Προεδρία του Συμβουλίου, αυτή τη φυλάς για τον Πούνλ. Δεν μπορείς να τον βάλεις Υπεύθυνο Δασικών Πόρων, αυτό το πόστο μετά βίας είναι αρκετά καλό για τον Κούνλ. Ποιό είναι το συμπέρασμα; Ότι η χώρα έχει ναυαγήσει, έχει καταστραφεί, έχει διαλυθεί επειδή δεν μπορείς να βολέψεις τον Νούνλ.
Απ’ την άλλη μεριά, ο Εντιμότατος βουλευτής Γουίλιαμ Μπάφι συζητά στην απέναντι μεριά του τραπεζιού με κάποιον άλλον πώς η καταπόντιση της χώρας - για την οποία δεν χωράει αμφιβολία, το μόνο που αμφισβητείται είναι ο τρόπος που έγινε- οφείλεται στον Νάφι. Αν είχες κάνει με τον Νάφι αυτό που έπρεπε, την πρώτη φορά που μπήκε στο Κοινοβούλιο, και τον είχες εμποδίσει να πάει στον Ντάφι, θα τον είχες υποχρεώσει να συμμαχήσει με τον Φάφι, θα είχες μαζί σου το ειδικό βάρος ενός έξυπνου συζητητή όπως ο Γκάφι, θα είχες φέρει στις εκλογές τα πλούτη του Χάφι, θα είχες βάλει σε τρεις κομητείες τον Τζάφι, τον Κάφι και τον Λάφι. Και θα είχες ενισχύσει τη διοίκηση σου με τις τυπικές γνώσεις και τις επιχειρηματικές συνήθειες του Μάφι. Αντί να εξαρτάσαι, όπως τώρα, απ’ τα καπρίτσια του Πάφι.
Σ’ αυτό το σημείο, καθώς και σε ορισμένα ασήμαντα θέματα, οι γνώμες διαφέρουν, μα είναι απολύτως σαφές σε σύμπασα τη λαμπρή και διακεκριμένη ομήγυρη πώς κανείς δεν αμφισβητείται, παρά μόνο ο Μπούνλ και η ακολουθία του και ο Μπάφι με τη δική του ακολουθία. Αυτοί είναι οι σημαντικοί ηθοποιοί, γι’ αυτούς προορίζεται η σκηνή. Υπάρχει βεβαίως και ο Λαός- ένας μεγάλος αριθμός από κομπάρσους, στους οποίους απευθύνονται περιστασιακά, και βασίζονται σ’ αυτούς για τις επευφημίες και τα χορικά, όπως στο θέατρο. Ωστόσο ο Μπούνλ κι ο Μπάφι, οι οπαδοί τους και οι οικογένειές τους, οι κληρονόμοι τους, οι εκτελεστές τους, οι διοικητές τους και οι εντολοδόχοι τους, είναι οι γεννημένοι πρωταγωνιστές, οι ιθύνοντες και οι ηγέτες, και δεν μπορούν άλλοι να εμφανίζονται πάνω στη σκηνή στον αιώνα τον άπαντα».
Τσάρλς Ντίκενς, Ο Ζοφερός Οίκος, μετάφραση Κλαίρη Παπαμιχαήλ, από τις Εκδόσεις Gutenberg.
Πάντως ομολογώ πως πουθενά αλλού δεν θα μπορούσα να βρω ποιο ακριβείς απαντήσεις για τα προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος που προανέφερα. Σ’ ευχαριστώ Ντίκενς. Και φέτος μού έφερες το Πνεύμα των Χριστουγέννων.
5°
