0 Ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει

Δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία κι αυτό το ξέρει καλά το βασιλικό ζεύγος της Κυψέλης και το συζητάει χαμηλόφωνα τα βράδια στο σπίτι, όταν τα παιδιά έχουν πια κοιμηθεί. Μετά τον θεαματικό αποκεφαλισμό της Ζ. Κ, δια της οποίας παρατάθηκε η θητεία τους κατά ένα εξάμηνο, η γκιλοτίνα ξαναλαδώνεται και οι τρικοτέζ άρχισαν κιόλας να παίρνουν προσωπικές κλήσεις. Μια καλή – μια ανάποδη, ζακάρ στο μπούστο και λάστιχο στο λαιμό.

Το κόκκινο τσεμπέρι το τεχεράνικο, μη θαρρείς, είχε κι αυτό το συμβολισμό του. Κι αν θέλεις τη γνώμη μου, θάττον ή βράδιον το κεφάλι που θα κατρακυλήσει από τα σκαλάκια του Μαξίμου ώστε να ξεμπουκώσει η όλη φάση μπας και ξεκαλοκαιριάσουμε, θα έχει αυτή τη φορά μουσάκι σαν ψιχαλισμένο πεζοδρόμιο.

-Νίκο, σου έχω μια πρόκληση

-«Σε ακούω», απάντησα

-Να μου φέρεις εδώ τον Πρετεντέρη φιμωμένο με μονωτική, τον κύριο Μπάμπη δεμένο με τη γραβάτα του στο μεσιανό κατάρτι και την Τρέμη ντυμένη από τα καλάθια του H&M. Είσαι; Τι λες;

-«Λέω ότι πρέπει να έρθω να μιλήσουμε από κοντά», του απάντησα.

-«Εντάξει, αλλά θα το αναλάβεις;»

-«Θα έρθω να τα πούμε από κοντά».

-«Εντάξει, έλα», μου είπε κάπως απρόθυμα.

-Και μιλάνε μωρέ οι κομμένες κεφαλές;

-Εγώ σου λέω ότι μιλάνε και παραμιλάνε και ότι τις νύχτες κόβουν βόλτες πάνω στις πολεμίστρες, ένας που τα είδε μουγγάθηκε.

-Μα ποιος είναι αυτός ο βουρδούλακας;

-Είναι ο μπιστικός του βασιλιά ανόητε, είναι ο κολαούζος του παραμυθιού, ο σαιξπηρικός σφουγγοκωλάριος δια του οποίου το στέμμα κάνει παστρικά τις δουλειές του κι έτσι σταματάει το σούσουρο των αυλικών στο Πραιτώριο κι ο λαός – ο λαός στα πεζοδρόμια κουλούρια ζητάει και λαχεία.

-Εγώ δεν θέλω λαχεία. Θέλω τον «Μεθοριακό σταθμό» στην ΥΕΝΕΔ. Θέλω τον Βάσο Αδριανό να φυτεύει ασπρόμαυρες βρούβες, θέλω τρεις συστοιχίες σκοπιανών λοκατζήδων να μου κάνουν σωματική έρευνα στους Ευζώνους, θέλω και τον Αθηνόδωρο Προύσαλη να ρίχνει χνώτο στη σφραγίδα και να μου κάνει το διαβατήριο κόσκινο.

-Εντάξει, πες πως έγινε.