Σερνόμαστε, ενώ πρέπει να τρέξουμε να προλάβουμε

H κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται έτοιμη να υποκύψει στον πολιτικό πειρασμό της μακράς διάρκειας «διαπραγμάτευσης» με τους εταίρους, η οποία βέβαια δεν οδηγεί πουθενά. Δοκίμασε αυτή τη μέθοδο το πρώτο εξάμηνο του 2015 με κόστος την απώλεια εθνικού εισοδήματος που αναλογεί στο 7% του ΑΕΠ και την επιπλέον αύξηση του δημόσιου χρέους κατά 25% του ΑΕΠ.

Σήμερα το ρίσκο είναι μικρότερο γιατί ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας έχει δεχθεί το γενικό πλαίσιο λειτουργίας της ευρωζώνης και τους κανόνες που ισχύουν για τις χώρες που έχουν ενταχθεί σε πρόγραμμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έχουμε την πολυτέλεια να ροκανίσουμε το χρόνο και να κατασκευάσουμε μία ακόμη κρίση χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια μιας «διαπραγμάτευσης» που δεν οδηγεί πουθενά.

Πολιτικός πειρασμός

Η κυβέρνηση Τσίπρα δέχεται μεγάλη πολιτική πίεση εξαιτίας της λαϊκής δυσαρέσκειας που προκαλούν η ασυνέπεια και η πολιτική της αλλά και της δυναμικής επιστροφής της ΝΔ στο προσκήνιο μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της.

Το Μαξίμου δοκιμάζεται από ένα διαρκή πολιτικό πειρασμό για εντυπωσιακές μπλόφες και σκηνοθεσίες μέσω των οποίων υποτίθεται ότι θα συσπειρώσει ξανά την εκλογική και κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας αμφισβήτησε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα ενώ ο υπουργός αρμόδιος για τα οικονομικά κ. Τσακαλώτος έσπευσε να διευκρινίσει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, προκειμένου να αποτρέψει την επιδείνωση των σχέσεων της κυβέρνησης με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές. Στη συνέχεια ο αρμόδιος υπουργός κ. Σκουρλέτης ξεκίνησε ένα μεγάλης δημοσιότητας πόλεμο με τους Καναδούς επενδυτές που εμφανίζονται πρόθυμοι να επενδύσουν εκατοντάδες εκατ. ευρώ στα χρυσορυχεία της Χαλκιδικής παρά τις αρνητικές συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο διεθνώς.

Σειρά έχει το Μαξίμου το οποίο εμφανίζει, μέσω των κατάλληλων διαρροών στα ΜΜΕ, ορισμένους από τους εκπροσώπους της τετραμερούς αποφασισμένους να υπονομεύσουν τη διαδικασία της αξιολόγησης και να φορτώσουν την ελληνική πλευρά με νέες «παράλογες» απαιτήσεις μέχρις ότου επιτύχουν την κατάρρευση της κυβέρνησης Τσίπρα.

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εγκλωβιστούμε σε μια νέα αντιπαράθεση με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές συμβάλλοντας στην επιδείνωση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και της προοπτικής της. Υποτίθεται ότι σε μερικούς μήνες θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια νέα πολιτική συνεννόηση. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θα έχει κερδίσει πολύτιμο γι’ αυτήν πολιτικό χρόνο ανεβάζοντας το οικονομικό και κοινωνικό κόστος διαχείρισης της κρίσης. 

Ευρωπαϊκή αποσταθεροποίηση

Η Ε.Ε. βρίσκεται σε φάση μερικής αποσταθεροποίησης και γι’ αυτό δεν είναι βέβαιο ότι θα την έχουμε στο πλευρό μας όταν τη χρειαστούμε.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει δημιουργηθεί δυναμική υπέρ του Brexit η οποία εάν δεν ανατραπεί μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, οπότε αναμένεται να πραγματοποιηθεί το σχετικό δημοψήφισμα, μπορεί να βάλει τέλος στην Ε.Ε. με τη σημερινή της μορφή.

Σε ορισμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου –χαρακτηριστικό παράδειγμα η Πορτογαλία– επιστρέφει ο επικίνδυνος συνδυασμός πολιτικής αστάθειας και οικονομικών δυσκολιών. Εάν δεν ελεγχθεί σύντομα η κατάσταση ίσως εκδηλωθεί μια νέα νοτιοευρωπαϊκή κρίση στην οποία θα πρωταγωνιστεί, αναπόφευκτα, η Ελλάδα.

Το προσφυγικό - μεταναστευτικό βρίσκεται εκτός ελέγχου εφόσον η Τουρκία δεν περιορίζει τις ροές και η Ελλάδα αποφεύγει να εφαρμόσει μια πολιτική στα μέτρα των αναγκών της Ε.Ε., στο ζήτημα. Παρά τη χειμωνιάτικη κακοκαιρία οι προσφυγικές - μεταναστευτικές ροές εξακολουθούν να κινούνται σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα ενώ από την άνοιξη πρέπει να περιμένουμε –εάν δεν αλλάξει η μη πολιτική που εφαρμόζεται– νέα μεγάλη αύξησή τους. Η αντίδραση χωρών που θεωρούν ότι θίγονται από αυτή την κατάσταση, από τη Γερμανία και την Αυστρία μέχρι την Πολωνία και την Κροατία, μπορεί να προκαλέσει νέες δυσλειτουργίες στην Ε.Ε. και να μεγαλώσει την απομόνωση της Ελλάδας.

Ενώ λοιπόν έχουμε κάθε λόγο να κλείσουμε τις εκκρεμότητες με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές για να προλάβουμε τις διαφαινόμενες αρνητικές εξελίξεις κάνουμε ό,τι μπορούμε για να χάσουμε πολύτιμο χρόνο στα πλαίσια μιας ακόμη ουσιαστικά ανύπαρκτης διαπραγμάτευσης.