Πολιτικη & Οικονομια

Η πανουργία της Ιστορίας

Μια ταπεινή απόπειρα προσέγγισης των λόγων νίκης του Μητσοτάκη

Θανάσης Διαμαντόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

1. Ένα ευφυές άτομο βρέθηκε απέναντι σε κάποιον, τον οποίο –αν δε θα κολάκευε, πάντως– δεν θα αδικούσε και πολύ ο χαρακτηρισμός «μέτριας νοημοσύνης».

2. Ένας πεπαιδευμένος πολιτικός αντιμετώπιζε μια εμφανώς απαίδευτη προσωπικότητα. Γενικότερα η επάρκεια είχε να συγκριθεί με την εμφανή και πολύπλευρη ανεπάρκεια.

3. Μια συγκροτημένη πολιτική πρόταση αντιπαρατέθηκε στην απόλυτη έκφραση του «χύμα», όταν πλέον τα αυτιά της κοινωνίας είχαν ωριμάσει επαρκώς για να ζητούν προτάσεις επί του συγκεκριμένου.

4. Από τη μια ήταν ένας γόνος πολιτικής οικογένειας που κατάφερε, μέσα από όλη του τη διαδρομή, να κατακτήσει τα γαλόνια του αυτόφωτου. (Σε συζήτηση για την εσωκομματική διαδικασία της ΝΔ που οργάνωσε ο Νίκος Καραχάλιος και στην οποία είχα προσκληθεί ως ομιλητής, η Αδελφή με διαβεβαίωνε, χωρίς καμία επιφύλαξη, πως η άνετη νίκη του Μεϊμαράκη ήταν παραπάνω από βέβαιη… Δεν διανοούμαι ασφαλώς να κάνω δίκη προθέσεων, υποθέτοντας πως επρόκειτο για πρόβλεψη εμπεριέχουσα ενδόμυχη επιθυμία, άλλωστε τότε ακόμη δεν είχε διαμορφωθεί η τελική δυναμική. Ωστόσο το συμβάν δείχνει την αυτόνομη πορεία του Κυριάκου). Από την άλλη ο πρώην Ντοράκιας είχε στεγαστεί κάτω από την προστατευτική ομπρέλα πολιτικού, η καταστροφική για τον τόπο πρωθυπουργική θητεία του οποίου είχε πλέον γίνει κατανοητή και από όσους νεοδημοκράτες δεν φέρουν τη στάμπα της εγκεφαλικής άνοιας ή της πολιτικής καφρίλας.

5. Ο χρόνος και η καθοριστική επίδραση της δυναμικής της υποψηφιότητας. Ο λόγος των επιχειρημάτων του αουτσάιντερ χρειαζόταν κάποιο διάστημα για να καρποφορήσει και να λειτουργήσει. Τον Νοέμβριο ο Κυριάκος πιθανόν να μην έμπαινε καν στο δεύτερο γύρο. Επίσης καθοριστική η απόσταση μεταξύ των δύο γύρων.

6. Η προσβολή για κάθε νεοδημοκράτη, αλλά και κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο άνθρωπο, που συνιστούσε –με αποτέλεσμα να προκαλέσει αντίδραση και αντισυσπείρωση– η απροκάλυπτη υποστήριξη του ανθυποψηφίου από όλο το συριζαίικο. Μήτε οι εχθροί του Μεϊμαράκη να τους είχαν πληρώσει…

7. Το διάφανο και μόλις συγκαλυπτόμενο σχέδιο του πάτρονα της άλλης υποψηφιότητας για μια πολιτική σύζευξη των λαϊκισμών όλων των χώρων, τη στιγμή ακριβώς που ο λαϊκισμός, ανεξαρτήτως χρώματος και κομματικής ταυτότητας, είχε αρχίσει να χάνει την ελκυστικότητα και την ελκτικότητά του.

8. Η συγκυρία: στο βαθμό που είχε αρχίσει να αποκαλύπτεται το κοινωνικό κόστος της –αντιφατικής, αυτοαναιρούμενης ή ανύπαρκτης– πολιτικής του πρωθιερέα του ψεύδους, μόνον μια ξεκάθαρη αντιπαράθεση προς τον απόλυτο ολετήρα του τόπου θα μπορούσε να δρομολογήσει μια ισχυρή πολιτική δυναμική.

9. Πολλοί ψήφισαν τον «καθεστωτικό υποψήφιο» στον πρώτο γύρο ως αντίδραση στην τυχοδιωκτική, όπως την προσλάμβαναν, υποψηφιότητα του βορειοελλαδίτη νεαρού. Η υποψηφιότητα του Μητσοτάκη δεν προκαλούσε αντίστοιχες αντιδράσεις, ενώ εντωμεταξύ, μεταξύ των δύο γύρων, αποκαλύπτονταν όλο και περισσότερο οι ανεπάρκειες του Μεϊμαράκη, με αποτέλεσμα αυτός να μην πάρει καν τις ψήφους του πρώτου γύρου.

10. Οι υποστηρικτές: ασφαλώς και το σύνολο των οπαδών του Κυριάκου δεν ήταν το αγλάισμα του δημόσιου βίου της χώρας (βλ. και κάποιους με προβληματικό ποινικό παρελθόν που θέλησαν να βρεθούν κοντά του…), αλλά αυτός ο εσμός καιροσκόπων ή/και μικρονοϊκών που στήριξαν «Βαγγέλλα» ήταν ό,τι πιο απωθητικό μπορούσε να φανταστεί άνθρωπος.

Συμπέρασμα: οι εχέφρονες Έλληνες θα οφείλουν στο διηνεκές ευγνωμοσύνη στην τεχνική ανεπάρκεια της εταιρείας που είχε αρχικά αναλάβει την παραγωγή του λογισμικού για τη διεξαγωγή της διαδικασίας. Ο Χέγκελ θα το ονόμαζε «πανουργία της Ιστορίας»…