- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
Το ελληνικό γκρι
Αν προσπαθούσες να μεταφέρεις σε έναν ξένο παρατηρητή αποσπάσματα του δημόσιου διαλόγου...
Αν προσπαθήσεις να μεταφέρεις σε έναν ξένο παρατηρητή αποσπάσματα του δημόσιου διαλόγου στη χώρα μας, θα τα βρεις σκούρα. Πρέπει να του εξηγήσεις γιατί (;) βουλευτής της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης και πρώην κυβερνώντος κόμματος καταγγέλλει χωρίς δισταγμό την κυβέρνηση για πρακτικές βόρειας Κορέας και νοοτροπία χούντας, ενώ από την άλλη πλευρά επιστρέφονται κατηγορίες για τους «υπηρέτες της διαπλοκής» και των μεγάλων συμφερόντων. Θα πρέπει να αναλύσεις πώς προέκυψαν οι προσωρινές άδειες των καναλιών, η πληρωμή φόρων σε είδος (μέσω πολιτικής διαφήμισης) και άλλες ασυλίες για να φτάσουμε σε νέους κανόνες μέσα από αμφιλεγόμενες διαδικασίες, με θολές επιδιώξεις και αβέβαια αποτελέσματα. Αν σε ρωτήσει τι συμβαίνει με την ΕΡΤ, τι θα απαντήσεις; Ίσως ότι ήταν σωστή απόφαση να ανοίξει και λάθος ο τρόπος και το περιεχόμενο της νέας λειτουργίας της – όμως, τι να καταλάβει κάποιος που δεν έχει μυηθεί στην εθνική ιδιαιτερότητα και τις πολλές αποχρώσεις του ελληνικού γκρι.
Αν πας στο πιο μικρό κάδρο θα πρέπει να βρεις κάτι να πεις για τις μολότοφ στο σπίτι του υπουργού ή στα γραφεία κόμματος και τον καβγά ρουτίνας που ακολουθεί για το ποια πολιτική δύναμη καταδίκασε περισσότερο και ειλικρινέστερα, θα φτάσεις στο βουλευτή που θυμήθηκε το «ιδεώδες» της τρομοκρατίας αφού κατέβηκε η παράσταση στο Εθνικό μετά τη φοβερή βαβούρα που σηκώθηκε πνίγοντας σχεδόν κάθε φωνή κατά της λογοκρισίας στην τέχνη – δεν είναι πια αυτονόητη η αυτονόητη σε μια δημοκρατία απόλυτη εναντίωση σε οποιαδήποτε απαγόρευση τέχνης, ακόμη και εκείνης που σε προσβάλλει ή δεν την αντέχεις.
Ακόμη και για το προσφυγικό, πάλι θα μπερδευτείς, παρόλο που είναι όλοι μπερδεμένοι στην ήπειρό μας. Η κυβέρνηση έχει δίκιο ότι άδικα στοχοποιείται η χώρα μας, αφού τα κλειδιά κρατά η Τουρκία και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις μετεγκαταστάσεις δεν εφαρμόζονται, ενώ χωρίς αντίδραση συμβαίνουν φοβερά πράγματα, όπως οι αποφάσεις για κατάσχεση τιμαλφών, οι μπογιές στις πόρτες προσφύγων, οι προτάσεις για πυροβολισμούς στα σύνορα. Όμως, δεν έχει επιχείρημα για το γεγονός ότι δεν έχει καταφέρει να φτιάξει τα hot spots για τα οποία δεσμεύτηκε ούτε γιατί δεν κατάφερε να βρει έναν τρόπο συνεργασίας με τις ευρωπαϊκές αρχές για τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων. Θα πρέπει να αναγνωρίσεις στον ΣΥΡΙΖΑ ότι διατηρεί μια ατμόσφαιρα ανθρωπιάς στο συλλογικό επίπεδο και ότι η ΝΔ που τον καταγγέλλει για λάθη και παραλείψεις έχει αντιπρόεδρο που πρότεινε «να πάρει σπίτι του ως μπόνους ένα λαθρομετανάστη όποιος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές».
Μετά θα κατέβεις στο δρόμο για να περιγράψεις τις διαδηλώσεις της γραβάτας. Άντε να βγάλεις άκρη ανάμεσα στην κριτική για τις εξωφρενικές ρυθμίσεις που προωθούνται για τους ελεύθερους επαγγελματίες και της θηριώδους φοροδιαφυγής που πράγματι έχει συντελεστεί για δεκαετίες. Άντε να εξηγήσεις ότι τα μέτρα θα φέρουν ακόμη περισσότερο μαύρο εισόδημα και απολύσεις, δεν θα έχουν δημοσιονομικό αποτέλεσμα, ενώ θα έχουν διαλύσει καριέρες και ζωές.
Φτάνοντας στο μπλόκα των τρακτέρ θα δοκιμάσεις τα όρια των ικανοτήτων σου για να αφηγηθείς όλη την ιστορία, πώς τα κόμματα που κυβέρνησαν στη διάρκεια της μεταπολίτευσης απάλλαξαν τον αγροτικό κόσμο από φορολογικά και ασφαλιστικά βάρη, για λόγους ψηφοθηρικούς, πώς καταναλώθηκαν απίθανες επιδοτήσεις χωρίς αποτέλεσμα για την παραγωγή, πώς αποκτήσαμε κατά δήλωση αγρότες που αξιοποιούν ένα χωράφι που τους έλαχε για να απολαύσουν τα υπόλοιπα ωφελήματα και πώς κάθε φορά που κλείνουν οι εθνικές οδοί οι κυβερνήσεις υποχωρούν στα αιτήματα του κλάδου. Και για να δώσεις όλη την εικόνα θα πρέπει να παραδεχτείς ότι η πρόταση της κυβέρνησης δεν είναι η καλύτερη δυνατή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακόμη και το ιδανικό σχέδιο θα γινόταν ποτέ εύκολα αποδεκτό από τους άμεσα θιγόμενους.
Ίσως θα είχαν μεταλύτερο ενδιαφέρον οι συνεντεύξεις που κάνουμε με πολιτικούς που έχουν/είχαν συμμετοχή στην υπόθεση της διακυβέρνησης, αν ρωτούσαμε τα μη αναμενόμενα:
-Στέλνετε ή θα στέλνατε το παιδί σας σε δημόσιο σχολείο;
-Το ενθαρρύνετε να φύγει στο εξωτερικό;
-Έχετε βάλει μέσο για να βρει κρεβάτι στην εντατική ένας δικός σας άνθρωπος ή ακόμη και για μια απλή εισαγωγή;
-Έχετε στηθεί ποτέ σε ουρά δημόσιας υπηρεσίας;
-Θα παραιτούσασταν από τη δική σας δεύτερη σύνταξη εφόσον αυτό θα έφερνε κάτι καλύτερο για τη νέα γενιά;