Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμέτωπος με τους Αγανακτισμένους που τον ανέδειξαν

Ηκυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται σε πολιτικό σταυροδρόμι.Στην προσπάθειά της να εφαρμόσει το τρίτο πρόγραμμα - μνημόνιο βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλούς αγανακτισμένους πολίτες στους οποίους στήριξε την πολιτική της άνοδο. Αρκετοί από αυτούς παρελαύνουν στα κεντρικά δελτία ειδήσεων ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών βρίζοντας την κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της και εκφράζοντας την αγανάκτησή τους με πολιτικά πρωτόγονο τρόπο.

Επένδυση στο χάος

Για να φτάσει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ επένδυσε στη χαοτική τυφλή διαμαρτυρία. Το «κίνημα των πλατειών» που αναπτύχθηκε το 2011 ένωσε στην καταγγελία του συστήματος διάφορους ανεύθυνους δήθεν αριστερούς με τους αγανακτισμένους της άκρας Δεξιάς. 

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας της κοινής γνώμης της εταιρείας Pro Rata μόλις το 9% των ερωτηθέντων συνέδεσαν την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ του Ιανουαρίου του 2015 με τις αγωνιστικές παραδόσεις της Αριστεράς, 28% των ερωτηθέντων συνέδεσαν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν του ΠΑΣΟΚ του 1981 ενώ σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες (47%) συνέδεσαν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ με το «κίνημα των πλατειών» του 2011.

Η αντίληψη που έχει η κοινή γνώμη για τις βάσεις στις οποίες στηρίχτηκε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας συνδέουν την εκλογική επικράτηση στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 με τη συγκυρία και την αντίδραση στην εφαρμογή του μνημονίου.

Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα δεν έχει το αναγκαίο ιστορικό και πολιτικό βάθος για να προστατευθεί επαρκώς από την αναπόφευκτη κυβερνητική φθορά. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που το συνδέουν με τις αγωνιστικές παραδόσεις της Αριστεράς, επομένως οι πολιτικές αντοχές των ψηφοφόρων και των υποστηρικτών του θεωρούνται περιορισμένες. Οι παραδοσιακοί υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ πέρασαν από την ανάμνηση της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου και των σχετικών παροχών στην υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ διεκδικώντας μερικές ακόμα τετραετίες βολέματος σε βάρος των δημόσιων οικονομικών και της προοπτικής της ελληνικής οικονομίας.

Όσο για τους Αγανακτισμένους του «κινήματος των πλατειών» θεώρησαν ότι αποσταθεροποιώντας τα απομεινάρια του πολιτικού κατεστημένου και εκφράζοντας, με αρνητικό τρόπο, τη διαφωνία τους σε οποιαδήποτε προσπάθεια προσαρμογής, θα δημιουργούσαν τις πολιτικές προϋποθέσεις για να απαλλαγούν από τις ευθύνες που τους αναλογούν.

Οι πονηροί πρώην υποστηρικτές του ΠΑΣΟΚ των παροχών και οι πονηροί και επιθετικοί του «κινήματος των πλατειών» διαπιστώνουν τώρα ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορεί να τους ικανοποιήσει.

Δεν αντιδρούν όλοι οι απογοητευμένοι με τον ίδιο τρόπο. Πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να υποστηρίζουν την κυβέρνηση γιατί θεωρούν ότι κινείται πιο κοντά στις επιδιώξεις τους από ό,τι η ΝΔ του κ. Μητσοτάκη. Άλλοι κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από τον ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό παρατηρείται μεγάλη αύξηση του ποσοστού εκείνων που δεν εκφράζονται, στις σχετικές δημοσκοπήσεις. Υπάρχει όμως κι ένα ποσοστό των απογοητευμένων που στρέφονται κατά της κυβέρνησης με τον ίδιο ζήλο με τον οποίο γέμισαν τις πλατείες το 2011. Με την επιθετική στάση τους ενισχύουν τις αναστολές των κυβερνητικών στελεχών με αποτέλεσμα να πέφτει ακόμη πιο χαμηλά η ποιότητα της πολιτικής που εφαρμόζεται.

Η μεγάλη ευκαιρία

Η κυβερνητική ηγεσία έχει μπροστά της μια μεγάλη δοκιμασία η οποία όμως μπορεί να μετατραπεί σε μεγάλη ευκαιρία. Πρέπει να αντέξει στις πιέσεις που δέχεται από τους πρώην υποστηρικτές της και να διαρρήξει στη συνέχεια τις σχέσεις της με αυτούς. Όπως απαλλάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από την αριστερή του πτέρυγα το περασμένο καλοκαίρι έτσι πρέπει να προχωρήσει τώρα στο πολιτικό άδειασμα των πιο επιθετικών και ανεύθυνων εκπροσώπων του «κινήματος των πλατειών» του 2011.

Θα είναι μια επιτυχία για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση εφόσον θα μπορέσουν να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους αλλά και για το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του το οποίο θα απαλλαγεί από την κηδεμονία του επιθετικού λαϊκισμού. Η ΝΔ ακολουθεί πλέον τη στρατηγική Μητσοτάκη και δεν δίνει πολιτικές ευκαιρίες στους αγανακτισμένους και στους εκφραστές της τυφλής διαμαρτυρίας, ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είναι εκείνος που πρέπει να προχωρήσει στο πολιτικό διαζύγιο με αυτούς τους οποίους κάλυψε πολιτικά για να τους μετατρέψει στη συνέχεια σε πολιορκητικό κριό της εξουσίας.