Γκρινιάζαμε ότι η πολιτική είναι πελατειακή, διαπλεκόμενη και ψεύτικη, και ότι «η Ελλάδα που δημιουργεί» μένει εκτός εκπροσώπησης. Στην πολιτική ξηρασία της κρίσης μπήκε το νερό στο μεταρρυθμιστικό αυλάκι και μαζεύτηκε μια ομάδα από αξιόλογους εργαζόμενους και επιστήμονες και το μικρό αυλάκι το έκαναν Ποτάμι. Στην ομάδα δεν κλήθηκαν συνειδητά οι πολιτικοί μαϊδανοί, αλλά όμως έλειπαν οι άνεργοι, οι εκτός των τειχών και οι πιτσιρικάδες. Στην ομάδα μπήκαν και αξιόλογοι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως ο βραβευμένος με International Public Administration Award κ. Καρκατσούλης και άλλοι πολλοί. Πολιτική χωρίς πολιτικούς ήταν το σύνθημα, και το νερό κυλούσε και η χλωρίδα και η πανίδα γύρω του και μέσα του αναπτυσσόταν, και το αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές του ’14 ήταν καλό. Μετά, δυστυχώς ήρθαν οι πολιτικοί χωρίς πολιτική και δεν έφεραν ούτε την ψήφο τους, οι συνήθεις παραπόταμοι που επιδιώκουν την προβολή της προσωπικής τους ατζέντας και της δικής τους πολιτικής επιβίωσης. Τα νερά που χρειάζονταν το Ποτάμι δεν τα συμπλήρωσαν οι άνεργοι και οι πιτσιρικάδες, τα ψαγμένα μυαλά και οι φευγάτοι, αλλά την κενή θέση τους πήραν πανηγυρικά οι συνήθεις γυρολόγοι. Και μερικοί από αυτούς είναι αξιόλογοι, και άλλοι είναι κουκουρούκου και έχουν κουράσει τόσα χρόνια. Μοιραίο είναι, έτσι συμβαίνει παντού. Το άλλο σφάλμα ήταν ότι απέναντι στο δίπολο αριστερή συντήρηση - δεξιά συντήρηση, το Ποτάμι έπεσε χωρίς να αναζητήσει τις πηγές ψηφοφόρων που υποστήριξαν ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη χώρα το 2009-11 (οι μοναδικές μεταρρυθμίσεις τα τελευταία 15 χρόνια) ενώ στην πράξη προτείνουν τη δυναμική συνέχειά τους, γιατί τις έκαναν οι στιγματισμένοι αποδιοπομπαίοι τράγοι εργατικοί κηπουροί και γαπ, και έβαλαν και αυτούς απέναντί τους. Έδιωξε το κυρίαρχο target group του.
Οι επόμενες εκλογές θα αργήσουν (εκτός ατυχήματος). Και θα γίνουν με αναλογικότερο σύστημα. Μια χαρά για τα μικρότερα κόμματα. Βρέχει ψήφους από τους κοψοχέρηδες του Σύριζα και της ΝΔ. Καταιγίδα ψήφων. Όχι σαν την επικοινωνιακή καταιγίδα του Μητσοτάκη υιού. Οι νέοι, οι άνεργοι και οι μεροκαματιάρηδες και οι «φτωχοί που κάνουν λάθη» (η πιο απερίσκεπτη δήλωση ever) είναι απογοητευμένοι και το Ποτάμι, αντί να φουσκώνει με νερό, ομφαλοσκοπεί γιατί μερικοί βουλευτές και πολιτευτές του επιλέγουν να κρατάνε ομπρέλα. Προτιμούν να μπουν κάτω από την ομπρέλα της αποτυχημένης ΝΔ ή της καιροσκοπικής κεντροαριστεράς. Κάτω από την ομπρέλα δεν έχει νέους ψήφους. Έχει μόνο τους μπετοναρισμένους των προηγούμενων εκλογών. Κανένας νέος απογοητευμένος πολίτης δεν θα επιλέξει να ψηφίσει πάλι τα παλιά μαγαζιά, θα επιλέξει να απέχει παρά να τα ψηφίσει. Τις τελευταίες μέρες τα νερά έχουν φτάσει στο φράγμα που έχτισαν οι ίδιοι. Και κάποιοι ταρακουνούν τη ροή επιφανειακά για το όφελος της δικής τους καριέρας. Πιστεύουν ότι μπορεί να βγουν πάλι βουλευτές και να θεμελιώσουν και σύνταξη από τις μπετοναρισμένες ψήφους των παλιών κομμάτων. Ο μόνος λόγος της επιθυμίας για συνεργασία είναι η ανάγκη επανεκλογής της έδρας τους. Κανένας άλλος λόγος.
Όταν οι άλλοι πάνε στραβά για χρόνια δεν συμπορεύεσαι μαζί τους, δεν μπορείς να τους αλλάξεις, ο Βορίδης και η Βούλτεψη θα είναι πάντα ο Βορίδης και η Βούλτεψη. Όταν όμως είσαι καριερίστας αυτό που θες είναι μια καλή μεταγραφή, ακολουθείς τη διαδρομή του βουλευτή Βασίλη Οικονόμου Πασόκ-Δημάρ-ΝΔ και ό,τι προκύψει! Στο Ποτάμι φοβάσαι μήπως δεν επανεκλεγείς, φοβάσαι να βγεις να μαζέψεις ψήφους, να μπεις ανάμεσα σε άνεργους και εργάτες, να τους πεις την αλήθεια, είναι πιο εύκολο να βγεις με ψέματα, όπως κάνουν τόσα χρόνια οι άλλοι στα παλιά κόμματα. Η Βουλή είναι γεμάτη με πασόκους βουλευτές που πήδηξαν από το καράβι στην πρώτη στραβή για αλλού, αυτοί σε οδηγούν, αυτοί και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το Ποτάμι στις εκλογές του Σεπτέμβρη δεν επέλεξε να αλλάξει τη σειρά στη λίστα των εκλεγμένων, να βάλει τους στενούς συνεργάτες πάνω πάνω, όπως έκαναν τα άλλα κόμματα, άφησε εν γνώσει του την επιλογή των ψηφοφόρων του Ιανουαρίου. Ένα όνομα αρκεί: ο Καρκατσούλης δεν είναι στη Βουλή! Θα μπορούσε ο ΣΘ να έκανε ό,τι γούσταρε, να έβαζε τους «κολλητούς» του και τώρα να μην τον βασάνιζε κανένας με προσωπικές ατζέντες, αλλά επέλεξε τον δύσκολο τρόπο. Καλά έκανε. Μπράβο του. Αυτοί που έκαναν λάθος είναι αυτοί που δεν το αντιλαμβάνονται και επιλέγουν να προβάλλουν την εικόνα τους στα ΜΜΕ, και μεγαλώνουν το φράγμα. Δεν τους αρκεί να παραιτηθούν και να την κάνουν για αλλού, πρέπει να κάνουν το τζέρτζελο, να πουλήσουν μούρη, να γράψουν στις κάμερες, για να τους υποδεχτούν στα άλλα κόμματα.
Στην πολιτική σκηνή όσοι κατηγορούσαν για οικογενειοκρατία τους προηγούμενους γοητεύονται από τον Κυριάκο χωρίς επώνυμο και ζητάνε π.χ. «το Ποτάμι να συνεργαστεί με τη ΝΔ του Κυριάκου». Βάζουν τελεία, βάζω κόμμα, γιατί η σωστή ολοκληρωμένη πρόταση είναι να συνεργαστεί με την πελατειακή ΝΔ του Κυριάκου, με τον ωμό ρατσισμό των Βορίδηδων, με την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου στην παιδεία, με την άρνηση του σύμφωνου συμβίωσης, με το 15,7% έλλειμμα του Κώστα, με τις 850 χιλιάδες προσλήψεις του Πάκη, με τη ΝΔ του ΕΝΦΙΑ, το 26% φόρο από το πρώτο ευρώ, με τις υστερίες του αρχιτέκτονα του αντιμνημονίου, με τη διαγραφή της Μπακογιάννη επειδή ψήφισε ναι σε αυτό που 2 χρόνια μετά ψήφισαν και οι υπόλοιποι, με τα Ζάππεια 1, 2, 3, με τις συμπράξεις των αγανακτισμένων στις πλατείες. Τι γοητευτικό έχει η ΝΔ του Κυριάκου; Διαφέρει σε κάτι η ΝΔ από τον Σύριζα; Για να μπορεί να διορίζει ο Κυριάκος ως μετακλητούς τα golden boys του κόμματος και να απολύει τις καθαρίστριες; Άλλαξε τη ΝΔ ο Κυριάκος; Μήπως έστω έστειλε τον Καραμανλή της χρεοκοπίας σπίτι του και δεν το μάθαμε; Γιατί να μπει το Ποτάμι στα παλιά κόμματα; Για να γίνει ό,τι κατηγορούσε; Αντί να δυναμώσουμε τη φωνή της λογικής, να την πνίξουμε στη φωνή του παράλογου της παρασιτικής πολιτικής;
Το Ποτάμι μπορεί να καταλήξει ξεροπόταμος, το λάθος όμως δεν θα είναι των ψηφοφόρων, είναι όσων «αλεξιπτωτιστών» μεγαλώνουν το φράγμα και ψάχνουν να βρουν κανένα παραπόταμο να τους πάει στη δεξιά ή την αριστερή συντήρηση. Υπάρχει η ραπ που παίζει ο Νικήτας Κλιντ και οι Ρόδες του, αλλά τις κρατικές θέσεις και τις καρέκλες της μοιράζει η ραπ που παίζει σάλτο μορτάλε ο νεολαίος Σύριζα κος Σχινάς-Παπαδόπουλος και η ραπ που παίζουν στη ΝΔ μπασταρδεμένη με τσιφτετέλια Παντελίδη, και κάποιοι ανησυχούν μη τις χάσουν. Όσοι ανησυχούν για την πάρτη τους έκαναν λάθος που μπήκαν στο Ποτάμι. Γιατί η πορεία θα είναι δύσκολη και το φράγμα θα το σπάσουν μαζί μόνο όσοι τολμήσουν. Αντιγράφω τον Νικήτα Κλιντ και την απάντηση που έδωσε σε συνέντευξή του και προσυπογράφω: «Δεν τα είπα μασημένα, τα είπα αναλυτικά, νευρίασα που τρώει όλο το κράξιμο το Ποτάμι, λες και 20 χρόνια αυτό κυβερνάει και φταίει για την κατάντια μας. Εγώ ψήφισα Ποτάμι, ο καθένας μπορεί να ψηφίσει ό,τι θέλει».
Όσοι εκφράζουν δημόσια την αγωνία τους για την πορεία του Ποταμιού καλύτερα θα ήταν να φρόντιζαν να αυξηθούν (για αρχή) τα share σε αυτό το link. Έτσι απλά. Για αρχή. Και μετά στους δρόμους και στα καφενεία ας κάνουν λίγο river trekking ή έστω να βρέξουν τα πόδια τους για να μην κρατάνε ομπρέλα όταν βρέχει ψήφους. Ας μας το στείλουν share σε όσους είμαστε έξω, να το σκεφτούμε και εμείς (και όσοι γκρίνιαζαν και γκρινιάζουν ακόμη ότι δεν εκφράζεται πολιτικά η φωνή της λογικής) να μπούμε μαζί τους στα βαθιά. Ας γίνουν, ας γίνουμε πρωταγωνιστές της αλλαγής. Γιατί ξέρουμε ποιοι μας λείπουν να μας βοηθήσουν, και ξέρουμε και ποια βαρίδια δεν χρειαζόμαστε για να σπάσουμε το φράγμα.
13°
