«Τσούλες, θα πρέπει να σας λιθοβολήσουν.» Όταν άκουσαν αυτή τη φράση, η Γιασμίν και η Ελίζα, δύο τρανς γυναίκες από τη Γερμανία ήξεραν ότι έπρεπε να τρέξουν για τη ζωή τους. Ήταν Σάββατο βράδυ έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Ντόρτμουντ όταν τρεις νεαροί βορειοαφρικανικής καταγωγής τις πλησίασαν για να τις παρενοχλήσουν σεξουαλικά. Όταν κατάλαβαν πως είχαν να κάνουν με τρανς, άρχισαν να τις βρίζουν και να τους τραβάνε τα μαλλιά και το στήθος. Και όταν οι δύο γυναίκες προσπάθησαν να ξεφύγουν, τις πήραν στο κυνήγι πετώντας τους πέτρες από ένα κοντινό παρτέρι. Τελικά οι τρεις νεαροί συνελήφθησαν από την αστυνομία αλλά τα θύματα δύσκολα θα ξεχάσουν το σοκ που πέρασαν: «Να μιλάνε για λιθοβολισμό! Στη Γερμανία το 2016!»
Λίγες ημέρες νωρίτερα, στην Μπανταλόνα της Ισπανίας μία εντελώς διαφορετική εικόνα. Η Φατιμά Ταλέμπ, βορειοαφρικάνικης καταγωγής κι αυτή, είναι η πρώτη μουσουλμάνα που εκλέχτηκε στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Φορώντας την παραδοσιακή μαντήλα ποζάρει χαμογελαστή για τις κάμερες μαζί με ένα ζευγάρι ανδρών τους οποίους έχει μόλις παντρέψει όπως ορίζει η ισπανική νομοθεσία. Η φωτογραφία διαδίδεται αστραπιαία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης · μια εικόνα-σύμβολο ανεκτικότητας και ειρηνικής συνύπαρξης που η Ευρώπη έχει τόση ανάγκη αυτή τη στιγμή. Και όμως μόλις 4 μήνες νωρίτερα, μια μουσουλμάνα αντιδήμαρχος στη Μασσαλία καταδικαζόταν σε 5μηνη φυλάκιση με αναστολή. Εκείνη είχε αρνηθεί να παντρέψει ένα ζευγάρι γυναικών - για θρησκευτικούς λόγους...
Για να ξαναγυρίσουμε στην επίθεση κατά των δύο τρανς γυναικών στο Ντόρτμουντ, πολλά μέσα ενημέρωσης εντός και εκτός Γερμανίας δημοσίευσαν την είδηση χωρίς να αναφερθούν στην καταγωγή και το θρησκευτικό κίνητρο των δραστών. Ο φόβος να μην στοχοποιηθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στην Ευρώπη επηρεάζει τον τρόπο που τα ΜΜΕ καλύπτουν τις σχετικές καταγγελίες και αυτό με τη σειρά του προκαλεί αντιδράσεις. Στη Γερμανία, το κρατικό κανάλι ZDF έκανε 4 μέρες να αναφερθεί στις μαζικές σεξουαλικές επιθέσεις που έγιναν την Πρωτοχρονιά στην Κολωνία. Αστυνομικοί αποκάλυψαν στην Die Welt ότι η διοίκηση του σώματος είχε από την πρώτη στιγμή στοιχεία για την ταυτότητα των δραστών, αλλά απέφυγε να τα δημοσιεύσει. Αντίστοιχη επιχείρηση συγκάλυψης καταγγέλλεται και στην περίπτωση μαζικών επιθέσεων σε ένα μουσικό φεστιβάλ στη Σουηδία. Και στο Ρόδερχαμ της Αγγλίας, σπείρα πακιστανών μαστροπών εκπόρνευαν για χρόνια ανήλικα λευκά κορίτσια, καθώς αρχές και ΜΜΕ έκαναν τα στραβά μάτια για να μην κατηγορηθούν για «ρατσισμό».
Αυτή η περίεργη «ομερτά» έχει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα αφού μάλλον ενισχύει τα κύματα ξενοφοβίας αντί να τα αναχαιτίζει. Ακόμα λιγότερη δημοσιότητα σε σχέση με τις επιθέσεις κατά γυναικών λαμβάνουν οι επιθέσεις κατά ομοφυλόφιλων προσφύγων με δράστες κατά κύριο λόγο άλλους πρόσφυγες. Σύμφωνα με την Washington Post, οι αρχές σε πόλεις όπως το Μόναχο και η Δρέσδη αποφάσισαν να μεταφέρουν τους γκέι πρόσφυγες σε άλλες εγκαταστάσεις για να γλιτώσουν από τις επιθέσεις των συμπατριωτών τους στα κέντρα φιλοξενίας. Σε μία περίπτωση, οι δράστες αποπειράθηκαν να βάλουν φωτιά σε έναν νεαρό σύρο την ώρα που κοιμόταν. Όπως λέει ένας φίλος του, «νομίζαμε πως είχαμε ξεφύγει από όλα αυτά, αλλά στα κέντρα φιλοξενίας ήταν σαν να έχουμε γυρίσει στη Συρία.» Στο Βερολίνο οι σχετικές οργανώσεις μετράνε 95 τέτοιες επιθέσεις μέσα σε έξι μήνες. Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι σε αυτή την πιο φιλελεύθερη από τις γερμανικές πόλεις, την αρωγή των γκέι προσφύγων έχει αναλάβει η ...καθολική αρχιεπισκοπή! Το πρόβλημα έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που οι αρχές σε Γερμανία και Αυστρία άρχισαν να μοιράζουν εικονογραφημένα φυλλάδια στους πρόσφυγες όπου τους ενημερώνουν πως η βία κατά των γυναικών απαγορεύεται και ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν δικαιώματα που προστατεύονται από τον νόμο...
Για πολλά χρόνια οι ευρωπαϊκές ελίτ πρόβαλλαν την άποψη πως η μετανάστευση μπορεί να λύσει το πρόβλημα της δημογραφικής γήρανσης στην Ευρώπη. Σήμερα όμως, τις μεγαλύτερες ανησυχίες προκαλεί ακριβώς αυτή η αντίθεση ανάμεσα στα νεαρά ηλικιακά στρωμάτα που μετακινούνται μαζικά από της χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής και τον δημογραφικά γερασμένο ντόπιο πληθυσμό. Όπως συμβαίνει με όλους τους ευρωπαίους, το ζήτημα διχάζει και τους ομοφυλόφιλους. Υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν πως η πολυ-πολιτισμικότητα είναι κάτι εξ ορισμού θετικό αφού αυξάνει την έκθεση της κοινωνίας στο διαφορετικό, γεγονός το οποίο ωφελεί και τους ίδιους. Αυτή την άποψη πρεσβεύουν οι περισσότεροι ακτιβιστές και ΜΚΟ που ασχολούνται με τα ΛΟΑΔ δικαιώματα. Από την άλλη, υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται ότι οι ελευθερίες τους απειλούνται σε μία ήπειρο όπου το μουσουλμανικό στοιχείο ενισχύεται μέσω της μετανάστευσης και της υψηλής γεννητικότητας. Δεν είναι τυχαίο ότι ομοφυλόφιλοι έχουν βρεθεί επικεφαλής κομμάτων της λαϊκίστικης δεξιάς που αντιδρούν έντονα στη μετανάστευση από μουσουλμανικές χώρες. Πολιτικοί όπως ο μακαρίτης Γιοργκ Χάιντερ στην Αυστρία, ο δολοφονημένος Πιμ Φορτάουν στην Ολλανδία και ο αντιπρόεδρος του γαλλικού Εθνικού Μετώπου Φλοριάν Φιλιπό.
Αν ορίσουμε ως πολυ-πολιτισμικότητα την ύπαρξη διακριτών εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων εντός του ίδιου κράτους, το δίλημμα μπορεί να τεθεί με σαφήνεια. Τελικά αν χρειαστεί να επιλέξει ανάμεσα στην πολυ-πολιτισμικότητα και τις ατομικές ελευθερίες, τι θα πράξει η προοδευτική Ευρώπη; Το ερώτημα απασχόλησε τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «Υποταγή». Ένα βιβλίο που συζητήθηκε ιδιαίτερα αφού συνέπεσε με τις επιθέσεις των τζιχαντιστών στο Παρίσι. Στο βιβλίο η γαλλική κοινωνία, διχασμένη και κουρασμένη, εκλέγει έναν ισλαμιστή πρόεδρο τον οποίο υποστηρίζει και η Αριστερά για να φράξει τον δρόμο στη Μαρίν Λεπέν. Η πατριαρχία επιστρέφει, η ανεργία μειώνεται λόγω της εξόδου των γυναικών από την αγορά εργασίας και οι πετυχημένοι άνδρες ασπάζονται το Ισλάμ και χαίρονται τα «αγαθά» της πολυγαμίας. Εφιαλτική δυστοπία ή δυσάρεστη προφητεία; Όπως και νά 'χει, είναι ένα ερώτημα στο οποίο η Ευρώπη θα κληθεί να απαντήσει μέσα στο 2016.
15°
