Για την ερμηνεία της επικράτησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας προτάθηκαν πολλές εξηγήσεις – ηλικιακή ανανέωση, μετριοπαθής πολιτικός λόγος, σύγχρονη προσέγγιση. Πέραν όλων αυτών, είναι αναμφισβήτητο πως ένας σημαντικός αριθμός (νεοδημοκρατών και μη) ψηφοφόρων του προσδοκά από το νέο πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης μία περισσότερο δυναμική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Κάτι που απέφυγε επιμελώς η ΝΔ του Ευ. Μεϊμαράκη, δίνοντας μάλιστα συχνά την εντύπωση πως ένας «μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός» δεν θα ήταν απαραίτητα αντίθετος με τους στόχους της.
Πραγματικά, ο πειρασμός μίας επιθετικής αμφισβήτησης της κυβέρνησης Τσίπρα είναι μεγάλος. Καθημερινά η χώρα βουλιάζει στο βούρκο μιας φθίνουσας στασιμότητας, με την κυβέρνηση να επιχειρεί άτσαλα να προσαρμοστεί στην απότομη μνημονιακή στροφή της, ενώ ταυτόχρονα κακοποιεί πρόθυμα τους πολιτικούς θεσμούς. Δεν διστάζουμε να υποστηρίξουμε πως η παρουσία της βλάπτει τη χώρα.
Ωστόσο, οι συνθήκες της χώρας είναι εξαιρετικές και επείγουσες. Αυτό που προέχει της άμεσης απομάκρυνσης της ανερμάτιστης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ από την κυβερνητική εξουσία είναι η απόλυτη τήρηση των επώδυνων δανειακών υποχρεώσεων που αναλάβαμε (3ο Μνημόνιο) έπειτα από τη «βαρουφάκεια» διαπραγμάτευση του 2015. Ο κίνδυνος ενός καταστροφικού Grexit απομακρύνθηκε για την ώρα αλλά δεν εξαλείφθηκε ολοκληρωτικά. Η παραμικρή δημοσιονομική παρέκκλιση μπορεί να καταστεί μοιραία. Ταυτόχρονα, οι καθυστερήσεις στην προώθηση των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων απειλούν να βραχυκυκλώσουν το Πρόγραμμα αλλά και αναβάλλουν την επείγουσα ανάταξη της οικονομίας. Οι εθνικές εκλογές πρέπει να απομακρυνθούν από τον κοντινό πολιτικό ορίζοντα.
Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα επιβάλλουν τη συνεννόηση όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που είναι πρόθυμες να συμβάλουν στην εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας επιμερίζοντας το αναπόφευκτο πολιτικό κόστος. Μερικά από τα πλέον πετυχημένα διεθνώς παραδείγματα προγραμμάτων προσαρμογής στηρίχτηκαν σε ευρείες πολιτικές συναινέσεις, οικοδόμηση κοινωνικών συμμαχιών, διεύρυνση των κοινωνικών αναφορών, δίκαιη κατανομή των βαρών της προσαρμογής.
Ανάμεσα στη στείρα συγκρουσιακή εθνολαϊκιστική τακτική της σαμαρικής ΝΔ και την άνευρη (και ουσιαστικά συνθηκολογούσα) «καραμανλική» προσέγγιση, (πρέπει να) υπάρχει η υπεύθυνη αντιπολίτευση που επιχειρεί να συνταιριάξει το εθνικό με το κομματικό συμφέρον.
Η στήριξη βέβαια προς την κυβέρνηση δεν μπορεί να δίνεται άνευ όρων. Αντίθετα και προκειμένου να είναι αποτελεσματική, η συναίνεση σε συγκεκριμένες κυβερνητικές επιλογές πρέπει να συνδέεται ευθέως με την προώθηση των μεταρρυθμίσεων σε άλλους τομείς όπου η κυβέρνηση εμφανίζεται απρόθυμη να υποστηρίξει. Για παράδειγμα, η υποστήριξη εκείνων των ρυθμίσεων της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης που κινούνται στη σωστή κατεύθυνση θα μπορούσε να συνδεθεί με αλλαγές στο χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, εκεί όπου οι παρεμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ βάζουν τα θεμέλια της απόλυτης ισοπέδωσής της.
5°
