Η νίκη του Κυριάκου ως πολιτική πρόκληση

Ο μεταρρυθμιστικός και φιλοευρωπαϊκός χώρος έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει για τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όπως έχω ήδη γράψει η χώρα έχει ανάγκη από ένα ισχυρό φιλελεύθερο κόμμα. Ως αντίβαρο στο λαϊκισμό και τον ανορθολογισμό. Όχι ως αντίβαρο στην Αριστερά. Φυσικά δεν έγινε η ΝΔ φιλελεύθερη εν μία νυκτί. Απλά απέκτησε φιλελεύθερο αρχηγό. Κάτι είναι και αυτό. Κάτι σημαντικό.

Η νίκη του Κυριάκου είναι η πρώτη νίκη που βλέπει ο φιλελεύθερος χώρος. Μεγάλη αλτερνατίβα για την ελληνική κεντροδεξιά να αποκτήσει μεταρρυθμιστή πρόεδρο ή, για να το γράψω αρνητικά, μη λαϊκιστή. Είναι μεγάλη ήττα για την ακροδεξιά και τις αραχνιασμένες δομές της συντηρητικής παράταξης. Μεγάλη ήττα και για τις υπόγειες διασυνδέσεις Ηρώδου Αττικού, Κουμουνδούρου και Ραφήνας. Μια ήττα όσων θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα μακριά από την Ευρώπη, την ανάπτυξη και τη βιώσιμη ευημερία.

Τελικά εξέφρασε ο Κυριάκος το ΝΑΙ του δημοψηφίσματος; Δεν είναι σίγουρο αλλά είναι πιθανό. Η υποψηφιότητά του αποτέλεσε την αιτία για να πάει στις κάλπες της ΝΔ και κόσμος εκτός κόμματος. Και σίγουρα θα γίνει η αιτία που θα φέρει στη ΝΔ κεντρώες δυνάμεις. Τα κόμματα του μεσαίου χώρου δεν θα πρέπει να αισθάνονται καθόλου ασφαλή μετά από αυτό το αποτέλεσμα. Τα αντιδεξιά σύνδρομα υποχωρούν, οι διαχωρισμοί παλιού και νέου φαντάζουν παιδαριώδεις, το φιλελεύθερο πνεύμα μπορεί να αποτελέσει συγκολλητική ουσία μεταρρυθμιστικών δυνάμεων που ξεκινούν από πολύ διαφορετικές αφετηρίες. Αφού δεν μπόρεσε η κεντροαριστερά γιατί να μην τα καταφέρει η κεντροδεξιά; Αν η ΝΔ απέκτησε επιτέλους αρχηγό, η κυβέρνηση φαίνεται να αποκτά αντιπολίτευση.

Πρόκληση για τον Κυριάκο θα είναι η διεισδυτικότητά του στις λαϊκές μάζες, πέρα του παραδοσιακού δεξιού χώρου. Ο κόσμος του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς πάντα τον έβλεπε με συμπάθεια, το θέμα είναι αν θα τολμήσει να συσπειρωθεί γύρω του, αν θα του δείξει εμπιστοσύνη. Αν θα βρει στις προγραμματικές του διακηρύξεις την ταυτότητα που αναζητά.

Πρόκληση θα είναι το είδος των συνεργατών που θα επιλέξει απέναντι σε ένα κομματικό μηχανισμό που θα τον πολεμήσει έστω και υπόγεια. Δύσκολο να ηγεμονεύσει ένας φιλελεύθερος ειδικά όταν τον λένε Μητσοτάκη σε ένα χώρο σκληρής λαϊκής δεξιάς με ισχυρές παραδόσεις κρατισμού και πελατειασμού.

Πρόκληση θα είναι να δώσει στο κόμμα του άμεσα την αίσθηση της εν αναμονή κυβέρνησης. Για τα κόμματα εξουσίας αυτή η αίσθηση αποτελεί τη σημαντικότερη αιτία συσπείρωσης. Βλέπετε η δίψα της εξουσίας είναι μεγάλη δύναμη στην πολιτική. Θα γίνει όμως με όρους επιστροφής στην άλωση του κράτους ή με όρους φιλελεύθερης πολιτικής αντίληψης;

Πρόκληση θα είναι το είδος της αντιπολίτευσης που θα επιλέξει. Δομική, καταστρεπτική αντιπολίτευση με λαϊκίστικα στοιχεία απέναντι στην εφαρμογή του μνημονίου; Ή μήπως αντιπολίτευση συναινετική τουλάχιστον σε θέματα που απαιτούν εθνική ομοψυχία; Ή κάτι άλλο διαφορετικό; Μια αντιπολίτευση από την πλευρά του σθεναρού μεταρρυθμισμού με απαντήσεις, προτάσεις και λύσεις σε όλους τους τομείς που αφορούν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή Ελλάδα;

Η εκλογή του Κυριάκου όμως είναι πρόκληση και για τους δανειστές. Μπορεί να βλέπουν θετικά την άνοδό του στην προεδρία της ΝΔ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θέλουν και την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία. Αλήθεια ποιος μπορεί να φανταστεί τον Κυριάκο να περνάει αυτό το Ασφαλιστικό ή εκείνες τις ιδιωτικοποιήσεις χωρίς να καίγεται η χώρα από άκρου εις άκρο; Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για τους εταίρους το μείζον είναι να εφαρμοστεί το μνημόνιο και όχι το ποιος και πώς θα το εφαρμόσει.

Όλα αυτά όμως είναι ελπίδες, υποθέσεις, ασκήσεις επί χάρτου που ενδέχεται να μην παιχθούν ποτέ στον πραγματικό πολιτικό στίβο. Είναι το μικρό καλάθι που πρέπει να βαστά η ελληνική κοινωνία. Ένα μέρος της το πιο, κατά τεκμήριο, συντηρητικό έκανε σήμερα ένα μεγάλο βήμα. Απομένει στον ηγέτη και τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που τον στηρίζουν να σηκώσουν το βαρύ πράγματι γάντι που έπεσε στα πόδια τους. Ας ελπίζουμε για το καλύτερο.