Edito 552

Η αναπάντεχη νίκη του Κυριάκου δείχνει ότι ίσως το «φοβερό έτος» 2015 έχει ήδη αρχίσει να προκαλεί τις πρώτες μετατοπίσεις. Κόστισε βέβαια πολύ ακριβά, αλλά ήδη από το 2012 είχε γίνει φανερό ότι δεν θα προχωρούσε αυτή η κοινωνία παρακάτω, αν δεν δοκίμαζε κι αν δεν κατέρριπτε στην πράξη όλους τους μύθους, όλες τις ιδεοληψίες, όλα τα μεγάλα λόγια του λαϊκισμού. Ο Κυριάκος έγινε αρχηγός στη ΝΔ με τη φράση «ο λαϊκισμός τελείωσε».

Η χρονιά 2015 ήταν δύσκολη αλλά και πολύτιμη γιατί απέδειξε τα πάντα. Όχι απλώς το εξωπραγματικό ρεπερτόριο του αντιμνημονιακού μετώπου των τελευταίων χρόνων αλλά και τη χρεοκοπία όλων των κλισέ της μεταπολίτευσης. Την «άλλη» πολιτική, το ηθικό πλεονέκτημα, τη «διαπλοκή», την απλή αναλογική, το χωρισμό εκκλησίας κράτους, τα λεφτά που πάντα υπάρχουν για εξοπλισμούς. Οι ομάδες άλλαξαν φανέλες, αντικατέστησαν ταμπέλες και συνέχισαν το παιχνίδι απλώς σε μια χαμηλότερη κατηγορία. Έκαναν τα ίδια, έλεγαν τα ίδια και έβαζαν φόρους.

Αν ξεχάσεις για μια στιγμή την «αγωνιστική» σκηνοθεσία και προσέξεις τα πρόσωπα της κυβέρνησης θα διαπιστώσεις έκπληκτος ότι έχεις μπροστά σου το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης. Ολόκληρο σε μια συσκευασία.

Σε ολοένα και περισσότερο κόσμο γίνεται πιο φανερό ότι η λύση δεν είναι η επανάληψη και η αναπαλαίωση, αλλά η αλλαγή του μοντέλου. Ότι το σύνθημα «δεν θα περάσει» ήταν σύνθημα ακινησίας που κράτησε 6 χρόνια καθηλωμένη τη χώρα την ίδια στιγμή που οι υπόλοιπες χώρες με οικονομικά προβλήματα τα έλυναν και προχωρούσαν.

Η νίκη του Κυριάκου στη ΝΔ βάζει τέλος και στην πολιτική του «γαλάζιου σφυροδρέπανου» η οποία εφαρμόστηκε με επιτυχία την τελευταία 15ετία. Μια πολιτική που ενώ εκ πρώτης όψεως φαινόταν ότι αποσκοπούσε στην ήττα και συμπίεση του Πασόκ, στην πραγματικότητα είχε στόχο την υπονόμευση και κατασυκοφάντηση κάθε εκσυγχρονιστικής προσπάθειας από όπου κι αν προερχόταν.

Καθώς αυτά όλα φαίνονταν και πιο καθαρά όσο η υποψηφιότητα του αουτσάιντερ αποκτούσε δυναμική, το σύστημα αναγκάστηκε να ταχτεί φανερά εναντίον, αποκαλύπτοντας έτσι και τα σχέδιά του. Με έναν ελάχιστα καλυμμένο πια τρόπο, τα κέντρα εξουσίας της χώρας πριμοδοτούσαν τη «μεταβατική» υποψηφιότητα υιοθετώντας τη ρητορική Τσίπρα για τη «νεοφιλελεύθερη» υποψηφιότητα Κυριάκου. Στη χώρα που το κυβερνών κόμμα διορίζει τους δικούς του διευθυντές στα σχολεία, τα θέατρα και τα νοσοκομεία, ενώ οι σύζυγοι και σύντροφοι των βουλευτών διορίζονται διευθύνοντες σύμβουλοι στις κρατικές εταιρείες, το «νεοφιλελεύθερος» είναι ένα επίθετο το οποίο χρησιμεύει για να περιγράφει τους εχθρούς του κρατισμού. Οι μεταβατικοί αρχηγοί δεν είναι πραγματικοί αρχηγοί γιατί αλλιώς δεν θα ήταν μεταβατικοί εξαρχής. Η ΝΔ θα χρειαζόταν αρχηγό όταν έφτανε η ώρα, προς το παρόν συγκυβερνούσε μέσω του προεδρικού μεγάρου, των καραμανλικών υπουργών και των ΑΝΕΛ. «Εμείς είμαστε οι συνεχιστές του καραμανλισμού» δήλωσαν οι τελευταίοι, μετά τη νίκη Κυριάκου.

Η πολυπόθητη συναίνεση δεν είναι άγνωστη λέξη στο πολιτικό σύστημα. Μόνο που συναίνεση υπάρχει άφθονη για την παλινόρθωση του συστήματος και ποτέ για την ανανέωσή του. Οι υπόγειες αυτές συμπλεύσεις που αρκετοί υποψιάζονταν από καιρό αλλά τον τελευταίο καιρό έγιναν φανερές, έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στην καθαρή υποψηφιότητα μεταρρυθμίσεων του Κυριάκου. Ο οποίος πολιτικοποίησε την εκλογή σε ένα κόμμα που αποστρέφεται την πολιτικοποίηση.

Έχουν εφεύρει κάτι δικό τους, απροσδιόριστο, ελληνικό κοπιράιτ, τον «καραμανλισμό», και από κάτω βαρωνίες, οικογένειες και συμφέροντα συνυπάρχουν με το μόνο πολιτικό σχέδιο που διακρίνει τα ελληνικά κόμματα: τον κρατισμό, τις πελατειακές σχέσεις, την κομματοκρατία. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο νέος αρχηγός θα κατορθώσει να σύρει το κόμμα του στον οδό των μεταρρυθμίσεων που ο ίδιος υπόσχεται. Η εκλογή του όμως είναι ένα πρώτο βήμα και ένα σημάδι για την ελληνική κοινωνία μετά από χρόνια κυριαρχίας του λαϊκισμού.

Την πολιτική επένδυση της υποψηφιότητάς του την είχε χτίσει ήδη ο ίδιος από καιρό. Όταν όχι απλώς δεν ψήφιζε τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μαζί με το κόμμα του, αλλά το αιτιολογούσε με την κριτική του στην περίοδο 2004-2009, μια κριτική που το κόμμα του αποφεύγει ακόμα να κάνει. Η αλήθεια όμως είναι πολιτική πράξη, δεν θα αντιμετωπίσουμε ποτέ τις αιτίες της χρεοκοπίας και δεν θα τις ξεπεράσουμε εάν δεν πούμε αλήθειες μεταξύ μας. Αν οι ταυτότητες δεν γίνουν πια ξεκάθαρες. Ο ενθουσιασμός που προκάλεσε σε ευρύτερα στρώματα η εκλογή του νέου αρχηγού της ΝΔ δείχνει ότι μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ποια είναι η πραγματική κύρια αντίθεση σήμερα στη χώρα μας. Διατήρηση μέχρι τελικής πτώσεως του ελληνικού κρατικοδίαιτου, ληστρικού μικροκαπιταλισμού που ψυχομαχά ή επείγουσες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα;

Ή, για να το πούμε με τα λόγια του Κώστα Σημίτη, «το συντηρητικό βαθύ συναρτημένο με τον αριστερολαϊκισμό συντηρούν μια κλειστή, καταπιεστική και οπισθοδρομική κοινωνία που αντιστέκεται στον εκσυγχρονισμό».

Η αλλαγή στη ΝΔ θα επιταχύνει τις εξελίξεις και στο χώρο της κεντροαριστεράς. Εκτός αν η κεντροαριστερά καταλήξει να συγχωνευτεί στην εκπροσώπηση του λαϊκισμού και στην αντιμετώπιση της «νεοφιλελεύθερης αβύσσου» του Κυριάκου. Η ώρα όμως των ξεκάθαρων απαντήσεων έχει φτάσει.

Η χώρα μας θα ξεπεράσει τα προβλήματά της όταν στους πολιτικούς σχηματισμούς επικρατήσουν μεταρρυθμιστικές δυνάμεις οι οποίες θα μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτό το δίλημμα και θα είναι πειστικές προς την κοινωνία που αρχίζει να καταλαβαίνει το πρόβλημα μετά τις παταγώδεις διαψεύσεις του λαϊκισμού.