Τραπεζικό «χαράτσι» έως και 3% στις ηλεκτρονικές συναλλαγές

Ερώτηση για το τι θα γίνει επιτέλους με τις «ληστρικές χρεώσεις των τραπεζών στις συναλλαγές με πλαστικό χρήμα και τις διατραπεζικές συναλλαγές» κατέθεσε προς τους υπουργούς Οικονομικών και Οικονομίας, Ανάπτυξης &Τουρισμού η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χαρά Κεφαλίδου.

«Πρόσφατα ανακοινώθηκε από τον αρμόδιο αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών η επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών με υποχρεωτική εφαρμογή από την αρχή του 2016 των τερματικών αποδοχής καρτών (POS) από όλες τις επιχειρήσεις που κάνουν έναρξη επιτηδεύματος. Ακόμη, ανακοινώθηκε η προώθηση μέτρων για τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων που δυσκολεύονται να προμηθευτούν τα εν λόγω συστήματα» επισημαίνει η βουλευτής Δράμας.

Και υπενθυμίζει ότι «η τοποθέτηση του υπουργού ήταν ότι δεν θα διστάσει η κυβέρνηση να συγκρουστεί με τα όποια συμφέροντα και ανακοίνωσε ότι από 1η Ιανουαρίου καθίσταται υποχρεωτική η χρησιμοποίηση τερματικών αποδοχής καρτών, χαρακτηρίζοντας την απόφασή του επιτακτική ανάγκη για την πλήρη καθιέρωση των ηλεκτρονικών συναλλαγών».

»Παρά την αναγνώριση της αναγκαιότητας αυτής, παρά την επί μήνες εφαρμογή των capital controls, που εκτίναξε την χρήση πλαστικού χρήματος από επιτηδευματίες και μη, η Κυβέρνηση δεν έθιξε ποτέ το ζήτημα των προμηθειών των τραπεζών, ούτε στις συναλλαγές πλαστικού χρήματος, ούτε στις εν γένει διατραπεζικές συναλλαγές».

Μάλιστα, επικαλούμενη τους τιμοκαταλόγους των τραπεζών, η κα Κεφαλίδου αναφέρει πως «η προμήθεια φτάνει ακόμα και το 3% ανά συναλλαγή, ύψος που συνιστά αισχροκέρδεια εις βάρος των πολιτών και μάλιστα για κάτι που δια νόμου απαγορεύεται να αποφύγουν. Το ποιοι είναι οι κερδισμένοι φαίνεται καθαρά από το γεγονός ότι τα έσοδα των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών από προμήθειες το πρώτο τρίμηνο μετά την επιβολή των capital controls, ξεπέρασαν τα 300 εκατ. ευρώ βάσει των στοιχείων που οι ίδιες δημοσίευσαν».

Για αυτό, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ερωτά τους αρμόδιους υπουργούς:

1. Για ποιους λόγους η κυβέρνηση ταυτόχρονα με την επιβολή των capital controls δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα ώστε η χρήση πλαστικού χρήματος να μην επιβαρύνει περαιτέρω τις τσέπες των πολιτών;
2. Γιατί επέτρεψαν στις τράπεζες και συνεχίζουν να επιτρέπουν, τις εξοντωτικές χρεώσεις εις βάρος των επιχειρήσεων και των επιτηδευματιών ― και κατ’ επέκταση των καταναλωτών;
3. Με ποιο νομικό έρεισμα επιβάλλεται από το ίδιο το κράτος πρόσθετη επιβάρυνση σε κάθε συναλλαγή των πολιτών προς όφελος των τραπεζών;
4. Πόσο σύννομη είναι η υποχρεωτική επιβολή πρόσθετων χρεώσεων στις επιχειρήσεις και τους επιτηδευματίες επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε την αποκλειστική χρήση πλαστικού χρήματος;
5. Γιατί επιτρέπει η κυβέρνηση να πέφτει όλο το κόστος των αποφάσεών της στις επιχειρήσεις και τους επιτηδευματίες, χωρίς να περιορίζει τα ποσοστιαία κέρδη των τραπεζών;