Είθισται τέτοιες χαλαρές think big χρονιάρες μέρες, να γράφουμε για πιο γενικά θέματα, αποφεύγοντας την επιτακτικά πεζή επικαιρότητα. Θα συμφωνήσετε, όμως, ότι η σκληρή ζωή, ακόμα και τώρα, δύσκολα μας επιτρέπει να αποκολληθούμε από την επίκαιρη χυδαιότητα.
Ο Γίγας της Κυψέλης, ο νέος θεματοφύλακας του Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους, με σηκωμένα τα μανίκια, είναι αποφασισμένος στο όνομα της «αριστερότητας» να γκρεμίσει τη χώρα, χωρίς να αλλάξει τίποτε. Ναι, Αλεξάκης μας, λέμε, αυτός που πέρσι (30/01/2015, αγνοώντας ότι «μαχαίρι, ψαλίδι, φωτιά…») κόμπαζε: «Σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω και να μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου!», οπότε τώρα τον κλαίνε οι ρέγγες.
Και δεν γκρεμίζει μόνο επειδή ξεδιάντροπα και παλαιοκομματικά κοροϊδεύει για αυξήσεις και μοιράζει μειώσεις και διορίζει δικά μας παιδιά. Είναι κυρίως που δεν νογάει πού παν τα τέσσερα. Δεν ξέρει καν τη στοιχειώδη αριθμητική. Και δεν βρίσκεις τι να προσάψεις, πολιτική άνοια ή λαϊκιστική δολιότητα, όταν π.χ. σου λέει αυξάνω τις εισφορές (άρα γκρεμίζω θέσεις εργασίας) για να μη μειώσω τις κύριες συντάξεις…
Βέβαια, ο εν λόγω διαθέτει (ακόμα;) ηθικό έρεισμα στην κοινωνία, που του επιτρέπει να ολοκληρώσει το γκρέμισμα. Σίγουρα θα τσιμπήσουν αρκετοί χάνοι στην ξεδιάντροπη απατεωνία του πρωτοχρονιάτικου μηνύματος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γνωστή η διαχρονία της εθνικής βλακείας, που κάθε τόσο χτυπάει οροφή, οδηγώντας το πάλι αποτυχημένο έθνος μας στους πάτους των εθνών.
Είναι ο Λαϊκισμός, ηλίθιε!
Δεν έχει σημασία, αν οι ηγεσίες μας επικαλούνται δεξιά ξενοφοβική ή «αριστερά» (τρομάρα της) «ταξική» ανάλυση, που αμφότερες διαβάζουν απλοϊκά τη σύνθετη ζωή. Οι άλλες χώρες, των επιτυχημένων εθνών, έχουν υπερβεί αυτά τα κολλημένα ιδεολογήματα, απλώς γιατί δεν έχουνε ως οδηγό τον δικό μας πελατειακό εθνολαϊκισμό.
Όπου κυριαρχεί το πρότυπο του Λάτιν Μπανανολαϊκισμού με τις «αριστερο»δεξιές χούντες του, επέρχονται καταστροφές, λέει άχαστος πολιτικός κανόνας. Στο ίδιο μοτίβο κινήθηκαν αναπόδραστα, τόσο ο ολετήρας Παπανδρεϊσμός που άνοιξε τον δρόμο, όσο και η σημερινή ψευδοκαρικατούρα που τον μιμείται και ολοκληρώνει τον κύκλο της καταστροφής.
Ξαναθυμίζουμε. Όταν ο λαϊκισμός τα κάνει μπιπ, έρχεται η ώρα που κάποιος εκσυγχρονιστής διεκδικεί επιτυχώς την ευκαιρία να ηγηθεί της εθνικής ανασυγκρότησης. Έτσι παρέλαβε ο κανονικός Καραμανλής από την Χούντα, παρομοίως ο Σημίτης από την θλιβερή Ωνασειάδα (ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εξουδετερώθηκε πλήρως από την αφεύγατη σαγίτα της ανδρεϊκής επικοινωνιακής λαβής «Εφιάλτης/Αποστάτης»…).
Αρχή άνδρα δείκνυσι
Η ημιθανής κατεστραμμένη κοινωνία έχει πάθει τον πνιγετό και απεγνωσμένα αναζητεί ένα ηγέτη να την βοηθήσει να τραβηχτεί έξω από την κινούμενη άμμο. Σαν τον τυφλό, που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας στο σπίτι που ‘πιασε φωτιά, κατά την προσφυή εικόνα του κορυφαίου Τάσου Λειβαδίτη. Το τρέχον τάιμινγκ της εκλογής Προέδρου στη ΝΔ αναθερμαίνει εξαίφνης κάποιες ελπίδες.
Δεν ξέρουμε, αν, τώρα, ανάλογα με Καραμανλή και Σημίτη, θα παραλάβει και ο Κυριάκος από την Τσιπρασιατική Καταστροφή. Μπορεί να είναι πορφυρογέννητος, σαν και άλλους (όλους καλοπροαίρετους) γνωστούς και μη εξαιρετέους κλώνους του νεποτισμού μας, όμως, διαθέτει εξαιρετικές περγαμηνές αριστείας σε πολλά πεδία. Σε σύγκριση με των άλλων, το πλούσιο και ξεχωριστό βιογραφικό του τα λέει όλα.
Άλλωστε, συχνά έχει δείξει ότι διαθέτει το «I did it my way», κάνοντας αυτό που νομίζει πέρα από οικογενειακές και κομματικές γραμμές, ολοένα και πυκνότερα. Φαίνεται πως τώρα είναι στιγμή να απελευθερωθεί από καταναγκασμούς και ως υποτιμημένη αξία να επιζητήσει την ευκαιρία που του αναλογεί.
Να θυμίσει, μάλιστα, σε όσους έμαθαν ελληνικά π.Μ. (προ Μπαλτά) ότι «Αρχή άνδρα δείκνυσι». Η κοινωνία που τον ανέδειξε ως τελικό διεκδικητή της ηγεσίας, πρέπει να ολοκληρώσει την ώθησή του, δίνοντάς του την ευκαιρία.
Ίσως τότε ο Κυριάκος καταφέρει να εκδηλώσει και αποδεσμεύσει, εφόσον διαθέτει, σωφροσύνη και νεύρο, προκαλώντας την δέουσα ευεργετική μόχλευση στην ακινησία του βάλτου.
Η οφθαλμαπάτη των «Καραμανλικών»
Η δυναμική της υποψηφιότητας Κυριάκου δημιουργήθηκε ως αντίδραση στο φαιδρό φιάσκο της πρώτης αποτυχημένης απόπειρας εκλογής. Και αυτό βιώθηκε ως απότοκη Monkey Business της «Καραμανλικής» παρακμής, που προσωποποιείται επάξια στο πρόσωπο Μεϊμαράκη (που είναι ο δεινόσαυρος ο ίδιος).
Πιο γελοίο όρο από τους «Καραμανλικούς» δεν έχει. Όλοι αυτοί οι καημένοι που επικαλούνται το αδιαμφισβήτητο κύρος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, είναι πολιτικές χειροτεράντζες και έχουν μαζί του, όση σχέση έχει η Λούτσα με τον Σχοινιά. Άλλωστε, δεν υπάρχουν καλές και κακές παρατάξεις, φατρίες και ιδεολογίες, όλες έχουν τα καλά τους και τα κακά τους. Υπάρχουν, όμως, καλοί και κακοί ηγέτες.
Γι’ αυτό ο Καραμανλής μας έβαλε στο Ευρωπαϊκό Τραίνο, ο Σημίτης μας προώθησε στην Πρώτη Θέση και ο («Καραμανλικός») Κωστάκης ο Ανωφελής μας γύρισε πίσω στη Σκευοφόρο, στα πρόθυρα του τμήματος σκουπιδιών. Τώρα, Αλεξάκης μας ωραίος, μας πάει ολοφεράντζα περί εξωπετάξεως από το Τραίνο στους αγριόθαμνους των γκρεμών…
Άλλως ειπείν, όλοι οι λεγόμενοι «Καραμανλικοί» είναι (κατά δήλωση Κωστάκη) θαυμαστές του Ανδρέα και ούλτρα πελατειακοί εθνολαϊκιστές, για αυτό και έφεραν τη χρεωκοπία.
Άλλωστε, τι ήταν ο κανονικός Καραμανλής το 1974; Μόνο περιστασιακά ήταν κρατιστής (τον κατηγορούν σχετικά οι φιλελεύθεροι), μια που είχε λειψή πληροφόρηση για τις τρέχουσες τότε «νέες» απορρυθμιστικές ιδέες περί απελευθέρωσης των αγορών, οπότε μπούκωσε τον τόπο με κρατικοποιήσεις.
Δεν ήταν αυτό όμως το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του. Ήταν κυρίως η ορθοφροσύνη και η σοβαρότητα, η εμπνευσμένη οραματικότητα και η ευλαβική συνέπεια προς τον Στόχο, φυσικά και το κορυφαίο διεθνώς κύρος του. Σε αυτό το πλαίσιο, του ήταν αδιανόητη η επιπόλαιη διακινδύνευση ιογόνων ελλειμμάτων, στα οποία επιδόθηκε ο «Καραμανλικός» Ανωφελής Κωστάκης, αν με εννοείτε…
Η ζητούμενη επανενοποίηση στη Νέα Δημοκρατία
Όθεν, είναι ανόητη η λογική περί «ιδιοκτησίας» της ΝΔ από τους «Καραμανλικούς», που δεν έχουν καμία σχέση με το πνεύμα του Μεγάλου Καραμανλή… Ούτε έχουν και καμία τύχη να πετύχουν το άλλο, που εκείνος είχε πετύχει: την ενοποίηση των δυνάμεων της συντηρητικής κεντροδεξιάς και εν τέλει άτυπα ολόκληρης εντός Ευρώπης της ελληνικής κοινωνίας.
Αυτό μπορεί να το κάνει, εφόσον το πιστέψει, ο Καραμανλικός (με την έννοια της σύνεσης, της εκσυγχρονιστικής διάθεσης και της ορθολογικής νοικοκυροσύνης) Κυριάκος Μητσοτάκης. Γιατί, όταν σήμερα χρειάζεται επανενοποίηση της συντηρητικής παράταξης, δεν υπάρχουν «καραμανλικοί και μητσοτακικοί», ούτε «λαϊκοδεξιοί» και «νεοφιλελεύθεροι».
Υπάρχουν μόνο Λαϊκιστές και Εκσυγχρονιστές. Ανάμεσα σε αυτούς, που είναι διεσπαρμένοι οριζόντια και διακομματικά, η κατεστραμμένη από τον Λαϊκισμό κοινωνία έχει την ευκαιρία να επιλέξει τους Εκσυγχρονιστές, που θα την ανασυγκροτήσουν με κόπο και προσπάθεια πανεθνική.
Και μέσα στην ΝΔ δεν θα εξαϋλωθεί εύκολα η πλειάδα των θιασωτών του πελατειακού εθνολαϊκισμού. Το κόμμα αυτό θα εξακολουθήσει να έχει πρόβλημα στο λογισμικό του και επί Κυριάκου, όσο και αν αυτός προσπαθήσει να το εξουδετερώσει…
Γι’ αυτό πέφτει λόγος και σε μας, που δεν είμαστε στη Νέα Δημοκρατία. Γιατί ακόμα και αν ελπίζουμε ότι ο Κυριάκος θα κερδίσει αυτή την πολύ κρίσιμη για τον τόπο μάχη, δύσκολα θα τα καταφέρει μόνος του. Θα χρειαστεί να συναντηθεί με τις άλλες δυνάμεις του Εκσυγχρονισμού, όσες ασφυκτιούν υπό την ηγεσία της πελατειόφρονος κυρίας Γεννηματά στο ΠΑΣΟΚ και όσες συγκροτημένα περιμένουν στο Ποτάμι.
Είπαμε, κανείς δεν μπορεί μόνος του, αλλά χρειάζεται και να ενισχυθούν οι ενάρετοι. Σε πείσμα της υπερκατσικωμένης ιπτάμενης εθνικής βλακείας, δεν έχουμε παρά να γρηγορούμε, αισιοδοξούμε και αντιστεκόμαστε. Σε αυτή τη φάση, μείζον είναι να προεδρεύσει ο Κυριάκος στη ΝΔ…
12°
